Kraft

Krafta vert målt i SI-eininga newton og har symbolet F. Med andre ord kan ei kraft få ein lekam med masse til å endre snøggleik (gjeld òg frå ein tilstand der lekamen ligg i ro), til dømes å få lekamen til å akselerere, eller ein fleksibel lekam til å endre form, eller begge. Kraft kan òg skildrast meir intuitivt som det å dytte eller å dra. Ei kraft har både storleik og retning og er derfor ein vektorstorleik.

Den opphavlege forma av Newtons andre lov seier at ei netto kraft som verkar på ein lekam er lik endringa av rørslemengda med tida. Om massen til ein lekam er konstant, indikerer denne lova ein akselerasjon av lekamen som er direkte proporsjonal med nettokrafta som verkar på lekamen, i same retning som nettokrafta verkar og omvendt proporsjonal med massen til lekamen. Dette er gjeve i formelen under:

${\displaystyle {\vec {F}}=m{\vec {a}}}$

der pila indikerer at krafta er ein vektorstorleik som har både storleik og retning.

Omgrep som er knytt til ei kraft er: drivkraft, som aukar snøggleiken til ein lekam: motstand, som minkar snøggleiken til ein lekam og dreiemoment som skapar ei endring i rotasjonsfarten til ein lekam. For ein større lekam vert lekamen som regel utsett for alle desse delane. Fordelinga av slike krefter gjennom ein lekam vert kalla mekanisk spenning. Trykk er ei enkel form for spenning. Spenning skapar vanlegvis ein deformasjon av faste stoff, eller straum i ei væske.

Ei motkraft er den reaksjonskrafta ein lekam B verkar attende på ein lekam A med, når A verkar på B med ei kraft. Kraft og motkraft verkar på kvar sin lekam og er like store og motsett retta.