Kabardinsk

Kabardinsk, tidvis også kalla austtsjerkessiskk og austcircassisk, er eit nordvestkaukasisk språk som hovudsakleg blir tala i regionen Kabardino-Balkaria. Her bru rundt 520 000 av dei totalt 1 632 500 talarane.^[1] Dei fleste talarane utanfor Kabardinia-Balkaria bur i Tyrkia.^[2]

Kabardinsk Къэбэрдеибзэ, Qabardjajəbza
Klassifisering:	Kaukasisk  Nordkaukasisk   Nordvestkaukasisk    Tsjerkessisk
Bruk
Tala i:	Adygia
Kabardinsktalande i alt:	1 632 500[1]
Språkkodar
ISO 639-2:	kbd
ISO 639-3:	kbd

Det finst fleire ulike variantar av språket, der dei to største er kabardinsk og beslenejsk. Det har berre to fonetiske vokalar, men kring 46 konsonantar,^[3] der kring 23 er frikativar.^[2]

Kabardinsk er nært i slekt med adygisk, som også blir kalla vesttsjerkessisk. Sjølv om dei skil seg leksikalt, morfologisk og syntaktisk, er dei gjensidig forståelege.

Ein har skrive språket har med fleire ulike skriftsystem. I 1825 blei det utvikla ein variant av det arabiske alfabetet, og i 1829 kom eit skriftsystem basert på det kyrilliske alfabetet. På 1800-talet kom også dei første bøkene ut på kabardinsk. Etter den russiske revolusjonen blei det brukt både eit arabisk og eit kyrilliskbasert alfabet. I 1923 blei det også innført ei skrift som bygde på det latinske alfabetet, men dette blei erstatta av kyrilliske bokstavar i 1936. Dei adygiske og kabardinske skriftsystema er svært ulike, noko som har minka den gjensidige forståinga.^[3]

1. ↑ ^{1,0 1,1} Lewis, M. Paul (ed.) (2009). «Ethnologue report for language code: kbd». Ethnologue: Languages of the World (på engelska). SIL International. Henta 4. mai 2011.  CS1 maint: Unrecognized language (link)
2. ↑ ^{2,0 2,1} Lando, Steve: Europas tungomål, Nomen förlag, Visby 2010, s. 640. ISBN 978-91-7465-075-4. 
3. ↑ ^{3,0 3,1} Vamling, Karina. «Tjerkesserna – splittring och återförening» (PDF). Språk- och litteraturcentrum. Lunds universitet. Arkivert frå originalen (PDF) 11 mars 2012. Henta 4. mai 2011.  Arkivert 2012-03-11 ved Wayback Machine.

  Wiki på kabardinsk