A Night At The Opera: Studioalbum av Queen

Det vart produsert av Roy Thomas Baker i lag med Queen, og var det dyraste albumet som var spelt inn då det kom ut. Albumet har henta namn frå Marx-brørne-filmen A Night at the Opera, som bandet såg ein kveld i studioet medan dei spelte inn albumet. Albumet vart opphavleg gjeve ut på EMI i Storbritannia, der det nådde toppen av UK Albums Chart i fire veker, og Elektra Records i USA, der det nådde fjerdeplassen på Billboard 200 og vart det første albumet til bandet som selde til platina i USA. Verda over har albumet seld over seks millionar eksemplar.

A Night at the Opera inneheld mange musikkstilar, frå balladar og songar i varieté-stil, til hardrocksongar og progressiv rock. Det inneheldt òg den mest suksessrike singelen til bandet, «Bohemian Rhapsody», som vart den første singelen deira som nådde toppen i Storbritannia, og ein av dei mestseljande singlane både i Storbritannia og i verda.

Meldingar
Karakter
Kjelde	Karakter
AllMusic
Chicago Tribune
Encyclopedia of Popular Music
Pitchfork Media	8.9/10
PopMatters	9/10
Q (1993)
Q (2006)
The Rolling Stone Album Guide
Uncut
The Village Voice	B–

Albumet var det dyraste som var spelt inn då det kom ut, og May har sagt at om ikkje A Night at the Opera hadde blitt ein suksess, så hadde Queen gitt seg. Albumet vart ein stor suksess og debuterte på toppen av den britiske albumlista og låg i alt fire veker på toppen av lista. I USA nådde det fjerdeplassen, den høgaste plasseringa deira til då. I 1977 vart «Bohemian Rhapsody» nominert til to Grammy-prisar for beste popsong av ei gruppe og beste vokalarrangement.

I eit intervju på den tida sa Kris Nicholson i Rolling Stone at sjølv om dei som andre heavy metal-grupper hadde ein hang til å «manipulere dynamikk», så er Queen i ein liga for seg sjølv innan sjangeren og skilde seg ut med å nytte «usannsynlege effektar: akustisk piano, harpe, acapella-vokal, ingen synthesizerar. I lag med gode songar.» Melody Maker kalla albumet «eit album du må ha», og oppfordra lyttarane til «å skru opp og nyt», medan Winnipeg Free Press skreiv: «Potensialet til gruppa er praktisk talt endelaust, og indikerer at Queen kjem til å ta plass blant dei handfulle, verkeleg store banda i rocken i dag.»

AllMusic og Stephen Thomas Erlewine kalla albumet «eit sjølvmedviten latterleg og oppblåst hardrock-meisterverk» og «progrock med humoristisk sans og dynamikk». Erlewine meinte at Queen «aldri gjorde det betre noko gong». Rockehistorikaren Stephen Lambe har hevda at albumet er progressiv rock i boka si Citizens of Hope and Glory: The Story of Progressive Rock. Han skreiv: «Sjølv om det er langt frå progressiv rock, var dette det mest grandiose og ambisiøse albumet bandet hadde gjeve ut til no, fulle av flotte songar og prog-påverknader.» Han sa albumet var «eit fint symbol på det lengste progrockrørsla strekte seg». The Dutch Progressive Rock Page konkluderte av A Night at the Opera «kryssar musikalske grenser og kombinerer mange musikkstilar, som gjer det til eit verkeleg progressivt album».

I 2006 skreiv Q at dei følte at dei aldri toppa albumet, som magasinet sa «framleis er praktfullt, monumentalt» som britisk rock sin «største ekstravaganse». Uncut skreiv om «rekkjevidda til det tullete mangfaldet til bandet». Mojo kalla albumet «eit imperialistisk ekstravaganse, eit overflodshorn». Pitchfork Media og Dominique Leone sa at bandet toppa sine samtidige på albumet utan å avgrense seg sjølv eller spare på noko. I følgje Rhapsody og Mike McGuirk, vert A Night at the Opera ofte rekna som eit av dei største rockealbuma gjennom tidene. McGuirk følte at kombinasjonen av heavy metal, innspelingseffektar, det sofistikerte teatralske, og britisk prakt gjorde albumet vinnande å lytte til. BBC sa om plata: «Jula 1975 vil alltid bli hugsa som jula til Queen. Og A Night at the Opera er framleis den finaste stunda deira.»

Lovord

(*) syner til ei uordna liste.

Nyutgjevingar

Albumet vart først gjeve ut på ny i USA på Hollywood Records den 3. september 1991 med to bonusspor, som ein del av ein komplett nyutgjevinga av alle Queen-albuma.

Den 30. april 2002 vart albumet gjeve ut igjen på DVD-Audio med ein 5.1-kanals miks i Dolby Digital og DTS-kringlyd. Han inneheld òg den originale videoen frå 1975 av «Bohemian Rhapsody».

Den 21. november 2005 vart gjeve ut igjen på ny på Hollywood Records i høve 30-årsjubileet til albumet og den første singelen, «Bohemian Rhapsody». Denne kom med ein DVD-Video-plata med same innhald og dei originale videoane, gamle og nye konsertopptak (mellom anna «'39» frå Queen + Paul Rodgers-turneen og Brian May på taket av Buckingham Palace som spelar «God Save the Queen») og lydkommentarar av alle fire medlemmane.

I mai 2011 gav Universal Music ut albumet på ny med ekstra bonusplate. I lag med dette kom ei 5.1-kanalsutgåve av albumet på Blu-ray Audio.

Death on Two Legs (Dedicated to....)

«Death on Two Legs» vert omtalt som Freddie Mercury sitt hatbrev til den tidlegare manageren til Queen, Norman Sheffield, som i fleire år hadde behandla bandet dårleg og misbrukt rolla si som manageren deira frå 1972 til 1975. Dette vart sidan avvist i ein sjølvbiografi som Sheffield publiserte i 2013 kalla Life on Two Legs: Set The Record Straight der Sheffield nekta for rykta og refererer til kopiar av dei originale kontraktpapira mellom Quen og Sheffield. Sjølv om songen ikkje har nokre direkte referansar til han, vart Sheffield rysta då han høyrte songen i Trident Studios då albumet kom ut og saksøkte bandet og plateselskapet for ærekrenking. Saka enda i forlik, og dette avslørte seinare sambandet hans til songen.

Under konsertane introduserte Mercury som regel songen til «ein verkeleg jævel av ein herre», men denne linja vart sensurert i versjonen som finst på konsertalbumet Live Killers i 1979.

I dokumentaren Classic Albums om innspelinga av A Night at the Opera sa Brian May at bandet først var noko forbløffa over den bitre teksten til Mercury og vart av Mercury skildra som «så hemngjerrig at Brian følte seg slem av å syngje han».

Som med «Bohemian Rhapsody», vart det meste av gitarpartia på songen først spelt på piano av Mercury, for å syne May korleis han ønskte det på gitar. «Death on Two Legs» stod på setlista til Queen til og med The Game-turneen i 1980, og vart så droppa.

Lazing on a Sunday Afternoon

«Lazing on a Sunday Afternoon» er ein song av Mercury. Han spelte piano og song all vokal. Solovokalen vart sungen i studio og reprodusert gjennom hovudtelefonar i ei tinnbøtte ein annan stad i studio. Ein mikrofon fanga opp lyden frå bøtta, som gav det ein hol «megafon»-lyd. Gitarsoloen skal ha blitt spelt på vokalsporet, sidan det ikkje var fleire spor igjen å bruke.

I'm in Love with My Car

«I'm in Love with My Car» er ein song av Roger Taylor. Songen vart først rekna som ein spøk av May, og trudde ikkje Taylor var seriøs då han spelte inn ein demoversjon av songen.

Taylor spelte gitar på den originale demoen, men denne vart sidan spelt inn på ny av May på hans Red Special. Taylor song solovokal på studioversjonen og seinare konsertversjonar. Rusinga av ein bil mot slutten av songen vart spelt inn med den dåverande bilen til Taylor, ein Alfa Romeo. Tekten var inspirert av ein av scenearbeidarane til bandet, Johnathan Harris, som hadde ein Triumph TR4 som visstnok var hans «livs kjærleik» Songen er dedisert til han og på plateomslaget står det: «Dedicated to Johnathan Harris, boy racer to the end».

Då den første singelen skulle ut, likte Taylor så godt denne songen at han innstendig bad Merury (som skreiv den første singelen «Bohemian Rhapsody») om å gje han ut som B-sida til singelen, og skal ha låst seg inn i eit skap fram til Mercury gjekk med på dette. Denne avgjersla skapte seinare mykje strid i bandet, for sjølv om songen berre var B-sida til singelen, skapte han like høge honorar for Taylor som hovudsingelen gjorde for Mercury.

Songen vart ofte spelt på konsertar i 1977-1981. Taylor song songen bak trommene sine, medan Mercury spelte piano og song korvokal. Han vart spelt på Queen + Paul Rodgers Tour i 2005 og Rock the Cosmos-turneen i 2008. Taylor spelte igjen songen på konsertar med The Cross og på soloturnane sine, der han spelte rytmegitar i staden for trommer.

You're My Best Friend

«You're My Best Friend» var den første singelen til Queen skriven av John Deacon. Han skreiv songen medan han lærte seg å spele piano. Han spelte eit Wurlitzer elektrisk piano (som Mercury kalla eit «frykteleg» instrument i eit intervju) på innspelinga, og spelte inn bassen seinare. Songen vart skriven for kona hans, Veronica Tetzlaff. Songen nådde topp 10 på singellista.

'39

«'39» var eit forsøk frå May på å skrive ein «sci-fi skiffle». «'39» fortel soga om ei gruppe romforskarar som legg ut på ei eitt år lang reise, men då dei kjem attende, skjønar dei at det har gått hundre år på grunn av tidsdilatasjon-effekten i den spesielle relativitetsteorien til Einstein, og alle dei hadde kjær er anten døde eller veldig gamle.

May syng songen på albumet, med korvokal av Mercury og Taylor. På konsertane song Mercury songen. May bad bassisten John Deacon om spele kontrabass på songen som ein spøk, men eit par dagar seinare dukka Deacon opp i studio med instrumentet, og hadde alt lært seg å spele instrumentet.

Sidan Queen hadde kalla opp to av albuma sine, A Night at the Opera og A Day at the Races etter to filmar av Marx Brothers, vart Queen invitert heim til Groucho Marx i Los Angeles i mars 1977 (fem månader før han døydde). Bandet takka han og framførte «'39» acappella.

George Michael framførte «'39» under Freddie Mercury Tribute Concert i april 1992. Michael omtalte songen som hans favorittsong av Queen, or brukte å spele denne på gata på London Underground.

Sweet Lady

«Sweet Lady» er ein rask rockelåt skriven av May. Songen er ein uvanleg rockesong i 3/4-takt (med 4/4 i mellomspelet). Taylor har fortalt at det var den vanskelegaste songen han hadde spelt trommer på.

Akkompagnementet vart truleg spelt inn live, sidan ein kan høyre strengane på skarptromma til Taylor vibrere med bassgitaren til Deacon.

Seaside Rendezvous

«Seaside Rendezvous» var skriven av Mercury, og er kjend for mellomspelet der Mercury og Taylor imiterer instrument, som klarinett, tuba og trompet. «Steppinga» vart framført av Mercury og Taylor ved hjelp av fingerbøl på fingrane deira.

The Prophet's Song

«The Prophet's Song» var ein song skriven av May og opphavleg kalla «People of the Earth». På showet In the Studio with Redbeard, som omhandla A Night at the Opera, forklarte May at han skreiv songen etter ein draum han hadde hatt om ein stor flaum, medan han var på sjukehus under innspelinga av albumet Sheer Heart Attack. Han brukte fleire dagar på setje songen saman og han inneheld ein vokal kanon sungen av Mercury. Vokalen og den seinaste instrumentale kanonen vart produsert av delay-effektar. Det er ein tung, mørk song med tydeleg preg av progressiv rock og ein krevjande solovokal. Han er over åtte minuttar lang og den lengste songen til Queen.

May forklarte i ein dokumentar om albumet at den fartsauke-effekten i midten av gitarsoloen vart skapt ved å starte ein spolebandopptakar med eit lydband på, samstundes som den originale bandopptakaren vart stoppa.

Draumen May hadde var om Syndfloda, og teksten har referansar frå Bibelen og soga om Noas ark.

Love of My Life

«Love of My Life» vart skriven for kjærasten til Mercury på den tida, Mary Austin, og er ein av dei mest framførte songane hans med versjonar spelte inn av artistar som Extreme med May, Scorpions og Elaine Paige. Mercury spelte piano (inkludert ein klassisk solo) og song all vokal med høg presisjon fordelt på fleire spor.

Brian May arrangerte songen så han kunne spele songen på ein akustisk 12-strengs gitar for konsertane hans.

«Love of My Life» var ein så stor konsertfavoritt at Mercury ofte stoppa å syngje og let publikum ta over. Han vart særleg populær i Sør-Amerika der bandet gav songen ut på singel. Då Queen og Paul Rodgers framførte songen, let han publikum syngje heile songen.

Good Company

«Good Company» vart skriven og sungen av May, som song all vokal og speler ein «genuin aloha»-ukulele.

May klarte å gjenskape ein Dixieland-aktig jazzband-stil med gitaren sin. Brian May skreiv songen på ein banjo-ukulele, men spelte inn songen med ein vanleg ukulele.

Bohemian Rhapsody

«Bohemian Rhapsody» vart skriven av Mercury med den første gitarsoloen komponert av May. All piano, bass og trommer, i tillegg til vokalarrangement, vart laga av Mercury dag for dag og skriven ned «i blokker» (med notenamn i staden for notar) på ein telefonkatalog. Dei andre medlemmane spelte inn sine respektive instrument utan å ane korleis sporet deira kom til å bli i den endelege miksen. Den no kjende operaseksjonen var opphavleg meint å vere eit kort mellomspel av «Galileo»-ar som knytte ballade-delen saman med hardrock-delen av songen.

Under innspelinga vart songen kalla «Fred's Thing» av bandet, og tittelen kom først under den siste innspelinga.

Trass i at han var dobbelt så lang som ein vanleg singel i1 975 og fekk blanda meldingar då han kom ut, vart songen enormt populær, og toppa listene verda over. Han låg i alt ni veker på toppen av den britiske singellista, og vert rekna som ein av dei største rockesongane i historia i dag.

Etter Freddie Mercury døydde, vart songen gjeve ut på nytt som ei dobbel A-side med «These Are The Days Of Our Lives» den 9. desember 1991 i Storbritannia og 5. september 1991 i USA.

God Save the Queen

May spelte ein versjon av «God Save the Queen», den britiske nasjonalsongen, i 1974, før Sheer Heart Attack-turneen. Han spelte først inn piano, som guide for gitaren, som han seinare fjerna og la på lag på lag med gitar. Etter songen var ferdig vart han spelt som avslutning på nesten alle konsertane deira medan dei takka publikum. May spelte songen live på taket av Buckingham Palace for gulljubileet til dronninga i 2002.

May har sagt at han spelte songen på taket av Buckingham Palace som ei hyllest til Jimi Hendrix sin versjon av «The Star-Spangled Banner».

Queen

• Freddie Mercury – solovokal (utanom der andre er nemnde), korvokal, piano (omtalt som «Bechstein Debauchery» i plateomslaget), spikerpiano
• Brian May – gitar, ukulele på «Good Company», korvokal, solovokal på «'39» og «Good Company», leiketøyskoto på «The Prophet's Song», harpe på «Love of My Life»
• Roger Taylor – trommer, perkusjon, solovokal på «I'm in Love with My Car», korvokal
• John Deacon – bassgitar, kontrabass på «'39», Wurlitzer elektrisk piano på «You're My Best Friend»

Andre medverkande

• Mike Stone – leiande lydteknikar
• Gary Lyons – lydteknikar
• John Harris – Oversyn med utstyret
• David Costa – kunstnarisk leiar
• Rick Curtin og Brian Palmer – spesiell takk
• John Reid – management

• Queen: A Night at the Opera: med tekstar
• A Night at the Opera på Discogs (liste over utgjevingar)