Zeeslag Bij Het Eiland Savo

De slag was een poging van de Japanse Keizerlijke Marine om de Amerikanen van het eiland Guadalcanal, waarop ze twee dagen eerder waren geland, te verdrijven. Later volgden er nog een aantal confrontaties in wat historici de slag om Guadalcanal noemen.

Zeeslag bij het eiland Savo
Onderdeel van de Tweede Wereldoorlog
De zware kruiser USS Quincy (CA-39) brandt voordat hij zinkt op 9 augustus 1942.
Datum	8 augustus - 9 augustus 1942
Locatie	Savo, Salomonseilanden
Resultaat	Japanse overwinning
Strijdende partijen
Verenigde Staten  Australië  Japans Keizerrijk
Leiders en commandanten
Richmond K. Turner Victor Crutchley Isoroku Yamamoto Gunichi Mikawa
Troepensterkte
6 zware kruiser 2 lichte kruiser 15 jager 5 zware kruiser 2 lichte kruiser 1 jager
Verliezen
3 zware kruiser gezonken 1 zware kruiser beschadigd (Later gezonken) 2 jager beschadigd 1,077 doden 3 zware kruiser beschadigd 58 doden

Zodra de Japanse Marine lucht kreeg van de bezetting van Guadalcanal werd in Rabaul een flottielje verzameld, onder bevel van schout-bij-nacht Gunichi Mikawa. De Japanse strijdmacht bestond uit 7 kruisers waaronder de zware kruisers Chokai, Furutaka, Aoba, Kako en Kinugasa. Mikawa voer rond het middaguur van 8 augustus The Slot binnen, een 90 km brede doorvaart tussen de Salomonseilanden, om 's nachts bij Guadalcanal aan te komen. Alhoewel de Amerikaanse torpedojager Blue, die de wacht optrok bij Savo, radar aan boord had, werd de Japanse strijdmacht niet ontdekt.

De Australische Canberra maakte mee deel uit van de zeemacht die Guadalcanal verdedigde. Vooraleer ze goed en wel besefte dat vreemde schepen hun haven binnendrongen, was de Canberra getroffen door twee torpedo's en zinkend. De Chicago verloor haar boeg. De Quincy, Vincennes en Astoria incasseerden treffers en zonken bijna onmiddellijk. De beschadigde destroyer Jarvis werd gekelderd bij een vliegtuigaanval toen zij terug naar haar basis hinkte. De Japanners kwamen weg met lichte schade aan twee schepen.

Gelukkig voor de Amerikanen liet Mikawa de transportschepen ongemoeid, waarvoor hij later hevige kritiek kreeg. Als hij had doorgezet had hij misschien de afloop van de Guadalcanalcampagne en van de oorlog in de Stille Oceaan kunnen wijzigen. Maar hij was onzeker over de positie van de Amerikaanse vliegdekschepen waarmee hij een confrontatie wou vermijden en vond dat hij genoeg had gedaan.

De Amerikanen trokken hun zeestrijdkrachten terug. Ze hadden de zwaarste nederlaag geleden in hun geschiedenis. Ze telden meer dan 1200 doden en 700 gewonden. Kapitein Samuel Moore van de Quincy en kapitein Frank Getting van de Canberra sneuvelden. Kapitein Howard Bode van de Chicago pleegde later zelfmoord; alhoewel zijn schip schade had opgelopen tijdens de slag werd hem verweten dat hij zich te passief had opgesteld.

Mariniers op Guadalcanal noemden deze slag later The Battle of the Five Sitting Ducks. De zeecorridor werd omgedoopt tot Ironbottom Sound.

 

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Zeeslag bij het eiland Savo op Wiki Commons.