Operatie Uranus

Operatie Uranus
Onderdeel van Tweede Wereldoorlog
Kaart van Operatie Uranus
Datum	19 november - 23 november 1942
Locatie	Bij Stalingrad, Sovjet-Unie
Resultaat	Overwinning voor de Sovjet-Unie.
Strijdende partijen
Sovjet-Unie Nazi-Duitsland Koninkrijk Roemenië Koninkrijk Italië Koninkrijk Hongarije
Leiders en commandanten
Georgi Zjoekov Aleksandr Vasilevski Adolf Hitler Friedrich Paulus Hermann Hoth
Troepensterkte
1.143.500 troepen (inclusief reserve) 894 tanks 13.451 artillerie 1.500 vliegtuigen Nazi-Duitsland: 250.000+ troepen 732 vliegtuigen (402 onderhouden) Koninkrijk Roemenië: 143.296 troepen 827 artillerie 134 tanks Koninkrijk Italië: 220.000 troepen Koninkrijk Hongarije: 200.000 troepen

Het doel van deze operatie was om het Duitse 6e Leger en een deel van het 4e Pantserleger in te sluiten. Hiertoe werden de uitgerekte flanken van de lange saillant naar Stalingrad, die door inferieure troepen van de Duitse bondgenoten (Roemenië, Hongarije, Italië) werden verdedigd, met een massale troepenconcentratie aangevallen. De Duitse legers werden binnen enkele dagen ingesloten bij Stalingrad. Paulus vroeg toestemming aan Hitler om uit te breken. Hitler gaf geen toestemming mede omdat Hermann Goering hem had toegezegd dat de Luftwaffe de Duitse troepen door de lucht kon bevoorraden. Hitler had Paulus op de dag vóór zijn overgave nog tot veldmaarschalk bevorderd, in de wetenschap dat een Duitse veldmaarschalk zich nog nooit aan de vijand had overgegeven maar eerder zelfmoord zou plegen of zou vechten tot het bittere eind. Uiteindelijk capituleerde Paulus op 31 januari 1943, het restant van de Duitse troepen op 2 februari 1943. Nochtans had Hitler hem verschillende keren verboden om zich over te geven. Het werd dus een succesvolle operatie: het Duitse leger van generaal Paulus moest zich uiteindelijk overgeven.

De strijd had volgens Paulus 400.000 Duitse soldaten het leven gekost.

Zie de categorie Operation Uranus van Wiki Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.