Louis Braille: Frans ontwerper van het brailleschrift (1809-1852)

Zelf was hij op driejarige leeftijd blind geworden toen hij zichzelf per ongeluk met een priem in een oog stak. De hierdoor ontstane infectie veroorzaakte ook blindheid in zijn andere oog.

In 1819 ging Braille naar het Nationaal Instituut voor Blinde Kinderen in Parijs, waar hij al spoedig vernam dat er in datzelfde jaar een speciaal 'nachtschrift' was ontwikkeld door een artillerieofficier in het Franse leger, Charles Barbier. Dit schrift was een methode om 's nachts boodschappen over te brengen aan het front. Daarbij werd een raster van 12 punten gebruikt, waarop in reliëf codes werden aangebracht die in het donker voelbaar waren. Zeer waarschijnlijk heeft dit Louis Braille op het idee gebracht twee jaar later iets dergelijks voor blinden te ontwikkelen.

Toen Braille vijftien jaar oud was, kwam hij met een eerste opzet voor een blindenschrift en in 1829, op zijn twintigste, had hij het volledig ontwikkeld tot een bruikbare methode. Hij had het twaalfpuntssysteem vervangen door een minder ingewikkeld zespuntssysteem en er een bepaalde logica in aangebracht waardoor behalve letters en hoofdletters ook leestekens, cijfers, tweeklanken en andere aanduidingen gebruikt konden worden.

Zijn medeleerlingen begonnen het meteen te gebruiken, maar pas in 1854, twee jaar na zijn dood, werd het brailleschrift officieel door het Instituut erkend als volwaardige lees- en schrijftaal voor blinden. Nog altijd wordt het wereldwijd door en voor blinden toegepast. Naderhand zijn ook een brailleschrift voor muziek, wiskunde en tekstverwerking op de computer ontwikkeld. Ook bestaat er voor geoefende braillelezers een soort stenografie in braille, het z.g. 'Kortschrift in graden'.

• In 2009 werd er een Belgische en Italiaanse herdenkingsmunt ter waarde van twee euro geslagen voor Louis Braille, omdat hij 200 jaar geleden geboren was.

 

Zie de categorie Louis Braille van Wiki Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.