Labiaal

Alle labiale klanken worden bijgevolg onderverdeeld in deze drie hoofdgroepen.

De Nederlandse [m] is een voorbeeld van een bilabiale nasale klank. Daarnaast zijn [b] en [p] bilabiale plosieven en [v] en [f] labiodentale fricatieven.

Slechts weinig talen maken een fonematisch onderscheid louter op basis van de kenmerken "bilabiaal" of "labiodentaal". Een voorbeeld is niettemin het Ewe, dat beide soorten fricatieven gebruikt. Voor de meeste talen van de wereld daarentegen is labiaal op zich al een voldoende bepaling.

Of klanken in de praktijk bilabiaal, labiodentaal of labiovelaar uitpakken verschilt per taal. Het meest voorkomende patroon is dat van bilabiale plosieven en nasale, labiodentale fricatieven (zoals in het Engels). Daarnaast is geen enkele labiale approximant zo algemeen als de labio-velare approximant /w/; labiovelare klanken zijn voor het overige zeldzaam.