मुनामदन: खण्डकाव्य

मुना मदन एक कारुणिक खण्डकाव्य हो, जसले मुना र मदनको बिछोडको प्रेम कथाको बर्णन गर्दछ। मदन धन कमाउनको लागि ल्हासा जान्छन् र फर्कने क्रममा बाटोमा बिरामी हुन्छन्। बिरामी मदनलाई बीच बाटोमै छोडेर उसका साथिहरू आउछन र मदनको मृत्यु भएको कुरा भन्छन्। यो कुराले मुनालाई निकै पीडा हुन्छ। यहि पीडा सहन नसकी शोकमै मुनाको मृत्यु हुन्छ। उता मदनलाई बाटोमा अलपत्र रूपमा एक जना भोटेले फेला पार्छन। उनले मदनको खुबै स्याहार गर्छन (त्यस बेला मदनले भन्छन्" क्षत्रिको छोरो यो पाउ छुन्छ घिनले छुँदैन,मानिस ठूलो दिलले हुन्छ जातले हुदैन") र जब मदन निको भएर घर फर्कन्छ , त्यो बेला उसको परिवार मूना र आमाको मृत्यु भएको खबर सुनेर ऊ मर्माहत हुन्छ।अनि आफू पनि मर्छ ।

• मुना
• मदन
• आमा
• नैनी दिदी
• साथीहरू
• भोटे

• विकिपुस्तकमा मुनामदन
• ई-पुस्तकालयमा मुनामदन^{[dead link]}