बिफर

रोगको प्रारम्भिक लक्षणहरूमा ज्वरो र बान्ता समावेश थियो। यसपछि मुखमा अल्सर र छालामा दाग देखा पर्छ। धेरै दिनहरूमा, छालाको दाग केन्द्रमा दाँत भएको तरल पदार्थले भरिएको छालामा परिणत हुन्छ। मृत्युको जोखिम लगभग ३०% थियो, बच्चाहरू बीच उच्च दर संग। अक्सर, बाँचेकाहरूको छालामा व्यापक दागहरू थिए, र कोहीलाई अन्धो बनाउथो।

बिफरलाई रोक्नको लागि प्रयोग गरिएको सबैभन्दा प्रारम्भिक प्रक्रिया भेरियोला माइनर भाइरस (सम्भावित भ्रमबाट बच्न बिफर भ्याक्सिनको परिचय पछि भेरियोलेसन भनेर चिनिन्छ) को खोप थियो, जुन सम्भवतः भारत, अफ्रिका र चीनमा यो अभ्यास युरोपमा आउनुभन्दा पहिले भएको थियो। भारतमा टीकाकरणको उत्पत्ति भएको विचारलाई चुनौती दिइएको छ, किनकि केही पुरातन संस्कृत चिकित्सा ग्रंथहरूले टीकाकरणको प्रक्रियालाई वर्णन गरेको छ। चीनमा बिफरको बिरूद्ध टीकाकरणको खाता १० औं शताब्दीको अन्त्यमा भेट्टाउन सकिन्छ, र यो प्रक्रिया १६ औं शताब्दीमा मिङ वंशको समयमा व्यापक रूपमा अभ्यास गरिएको थियो।