Weg

pl. Weeg) is dat, worop de Minschen vun hier no dor koomt. Vun een Weg snackt’n, wenn’t op de Eerd langgeit, op Water, oder ok in’e Luft.

De Weeg op de Eerd, ward jenadem se bruukt ward, ünnerscheidlik beteikend: Wo de Minsch blots tofoot geit, is dat een Footweg oder ok Padd nöömt; Wenn de Weg ok för Fuhrwarken nütt ward, is dat een Fuhrweg; Wo in’e Hauptsook de Kinner no School gaht, is dat de Schoolweg; Wo’t Sünndags na de Kerk güng, weer dat de Kerkweg. Wenn de Weg boben op nich besünners fast is, denn is dat een Sandweg, wenn de böberst Siet besünners fast is, to’n Bispeel wenn se plaastert oder teert is, denn nöömt’n dat Straat.

Jedeen, den dat Grundstück höört, op den de Weg liggt, hett ok dat Recht doran. He kann fastleggen, wie un vun wen de Weg nütt wart. Wenn de Weg up öffenlich Grund liggt, denn gilt dat öffentlich Wegrecht, wat’t all lang gifft un toerst woll vun de Römers opschreben is.