Verb

Verben (v. lat.: verbum = Woort) is in de Grammatik de Woortaart vun een Spraak, wo mit utdrückt warrt, wat passeren deit (wat maakt warrt, wat vör sik geiht, wat los is). De Grenz nah annere Woortarten (as nah de Substantiven un nah de Adjektiven) kann nich in all Spraken so just trocken weeren, as in de plattdüütsche un in de düütsche Spraak. In de Spraken, wo dat möglich is, heet dat Bögen vun Verben Konjugation.

Verben sünd:

• lopen
• rumtüdeln
• leefhebben
• smüstern
• vertellen

un veel mehr annere Wöör in de plattdüütsche Spraak. So, as se baben dorstaht, staht se in de Grundform. In de plattdüütsche un ok in de düütsche Spraak is de Grundform de Infinitiv. In düsse Form staht de Wöör ok in't Wöörbook.

Böögt weert se dör dat Anbacken vun Suffixen un dör dat Ännern vun den Woortstamm. För dat Woort lopen sütt dat Bögen in de Tiet Präsens denn so ut:

• ik loop
• dü löppst
• he löppt
• wi loopt/-en
• ji loopt/-en
• se loopt/-en

In de düütsche un de plattdüütsche Spraak gifft dat 6 Tieden:

• Präsens
• Imperfekt
• Perfekt
• Plusquamperfekt
• Futur I
• Futur II

In anner Spraken is dat anners, dor gifft dat ok noch anner Tieden, as in de greeksche Spraak den Aorist.

In de plattdüütsche un in de düütsche Spraak gifft dat dree Modi, wie een Verb bruukt weeren kan:

• Indikativ (mönsterländsch: Würklickkeitsfuorm). Bispeel: Ik loop
• Konjunktiv (mönsterländsch: Müglickkeitsfuorm). Bispeel: Ik dö lopen.
• Imperativ. Bispeel: Loop man to!

Starke Verben (ok: regelmatig Verben) billt jem ehre Formen bi de Konjugation nah faste Regeln, de bi all starke Verben öbereen sünd. Swacke Verben (ok: unregelmatig Verben) wiest bi de Konjugation Formen up, de nich nah düsse Regeln maakt sünd.

Dat gifft transitive un intransitive Verben.

Kiek ok nah bi Plattdüütsche Grammatik.