Paul Desmond

November">25. November 1924 in San Francisco; † 30. Mai 1977 in New York City; eegentlich Paul Emil Breitenfeld) weer en US-amerikaansch Cool-Jazz-Saxophonist.

Bekannt wurr he dör dat Dave Brubeck Quartet (he hett den gröttsten Hit Take Five verfaat), in de he siet de sein Grünnen in dat Johr 1951 bit 1967 speelt hett. He harr en klaren, lichten, flooten Klang, de völ vergevens versöcht hebbt, to kopeeren. He speel gern sanfte Balladen un af un an is he in verdröömt Soli afgleeden, harr aber immer en klore Linie. Dat Tosommenwarken vun sien licht un luftig Stil un Brubecks swoor, polytonaal Klaveerspeel droog völ to den Spood vun dat klassisch Dave Brubeck Quartet bi.

Desmond hett ünner annern mit Gerry Mulligan un Jim Hall tosommenarbeidt. 1967, nahdem he bi Brubecks Quartett utscheeden weer, hett he eerstmal en Tiet lang pauseert, is aber later henn tietwies in Weddervereenigungen mit Brubeck, Mulligan, Hall, Ed Bickert un annern ok weer uptaucht. 1971 speel he en Wiehnachtskonzert mit dat Modern Jazz Quartet. Sien Fähigkeit to’n improviseerten Konterpart is villicht am besten up de twee Alben hörbar, de he mit Gerry Mulligan upnommen hett (Mulligan-Desmond Quartet und Two of a Mind). In dat Johr 1977 wurr he in de Jazz Hall of Fame upnommen.

Neben sien Speel weer he för sien geistriek Oort bekannt, as de liner notes vun sien Solo-Alben un de Erinnerung vun annern beleggen. En paar Johr lang geev dat dat Gerücht, he de an sien Autobiographie schrieven, aber de is nie rutkommen. As he 1977 storven is, is he nich wegen sien swoor Drinkeree storven sonnern an Krebs, wat dör sien Rooken entstahn is. He hett sück över den Tostand vun sien Lever ironisch erfreut ütert: „Pristine, one of the great livers of our time. Awash in Dewar’s and full of health.“ Sien letzt Konzert hett he mit Brubeck in’ Februar 1977 in New York City makt. Sien Fans wussen nich, dat he doodskrank weer. Desmond is in dat sülvige Johr storven und hett all, wat he achterlaaten hett as ok de immensen Tantiemen för Take Five an Root Krüütz vermakt.

Offenbar weer Desmond över völ Johr unglückelk verliebt in de Schauspelerin Audrey Hepburn. In de Biographie Take Five: the Public and Private Lives of Paul Desmond vun Doug Ramsey gifft dat en Afsnitt över Desmonds unerwiderte Leev to de Schauspelerin. Dorin heet dat, dat he sück bi en Upträe in New York, stillkens vun de Club, wo he spelen dee, wegschleicht hett, um blots en Blick up Audrey Hepburn to kriegen, wenn se dat Theater verlaaten dee, wo se damals arbeit hett. He sall sück denn up de anner Stratensied henstellt hemm un en Zigarett rookt – ansnackt hett he hör denn aber nie. He hett denn en Instrumentalstück namens Audrey. Desmond un Hepburn jebbt sück to Levtieden nie drapen. Ironischerwies sall Hepburn bi de Beerdigung vun Desmond seggt hemm, dat Audrey hör Lieblingsstück vun Desmond weer – ahn to weeten, dat de dat blots wegen hör komponeert harr.

• Doug Ramsey: Take Five - the public and private lives of Paul Desmond (Vörwort vun Dave und Iola Brubeck), Parkside Publications, Seattle 2005

• Dave Brubeck Live in '64 & '66, Jazz Icons 2007, DVD 119005. Enthollt en Begleitheft engelsch, fiev Upnahmen van 1964 ut Belgien, fiev Upnahmen van 1966 ut Düütschland. Swart-Witt-Film mit ganz goode Tonqualität.
• Dave Brubeck & Paul Desmond Take Five Salt Peanuts, DVD 4417. 50 Minüt Monoupahm. Fief Upnahmen van 1961, een Upnahm van 1975 ut de Freeluftbühn Monterey mit Flooglärm in’ Achtergrund, dree Bonustracks ahn Brubeck un Desmond.

  Paul Desmond. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wiki Commons.

• Desmond in de Katalog vun de Deutsche Nationalbücherei
• Detailleert Diskographie vun Paul Desmond
• Portrait Paul Desmond
• Personennaamdatei