Raja Bendahara Pahang

Bendahara Johor pertama yang dianggap sebagai Raja Bendahara Pahang ialah Tun Abdul Majid Ibni Tun Abbas (1770-1802) kerana ketika beliau menjadi Bendahara Johor, tanah Pahang sudah bertukar statusnya daripada tanah pegangan kepada tanah kurnia.

Sultan Johor ketika itu, Sultan Mahmud Shah III telah menyerahkan tanah Pahang kepada keluarga Bendahara sebagai warisan turun temurun keluarga mereka. Baginda bertindak begitu untuk memujuk keluarga Bendahara yang terpaksa berkongsi kuasa dengan keluarga Bugis sejak tahun 1770.

Itu bermakna Kesultanan Johor tidak lagi memiliki kuasa ke atas tanah Pahang tetapi Bendahara Pahang perlu 'menyembah' ke Daik sebagai tanda bernaung di bawah Johor.

Gelaran Raja Bendahara Pahang ditinggalkan apabila Bendahara Tun Ahmad yang memerintah selepas menang dalam Perang Bendahara Pahang memakai gelaran Sultan pada tahun 1882.

Pahang secara rasminya memisahkan diri daripada Kesultanan Johor dan pewarisnya Kesultanan Lingga-Riau pada tahun tersebut walaupun pada praktiknya Pahang sudah tidak lagi bernaung kepada mana-mana kerajaan sejak tahun 1824.

• 1777-1802:Tun Abdul Majid bin Tun Abbas, Raja Bendahara I
• 1802-1803:Tun Muhammad, Raja Bendahara II
• 1803-1806:Tun Koris, Raja Bendahara III
• 1806-1847:Tun Ali, Raja Bendahara IV
• 1847-1863:Tun Mutahir bin Tun Ali, Raja Bendahara V
• 1863-1881:Tun Ahmad, (Pemasyhuran ke-1 kemudian Baginda menggunakan gelaran Sultan Pahang Moden 1)

• (Tun) Suzana (Tun) Othman, Institusi Bendahara: Permata Melayu yang Hilang: Dinasti Bendahara Johor-Pahang‎, Pustaka BSM Enterprise, 2002, ISBN 9834056664
• (Tun) Suzana (Tun) Othman, Mencari Sejarah: Tun Mutahir Tun Ali, Bendahara Seri Maharaja Pahang, 1857-63 , 2001, ISBN 983405663X
• (Tun) Suzana (Tun) Othman, Perang Bendahara Pahang, 1857-63: pensejarahan semula menelusi peranan British, 2007, ISBN 9789831952825

• Ensiklopedia Malaysia: Kesultanan Pahang Diarkibkan 2010-06-29 di Wayback Machine