Kebebasan Beragama Di Malaysia: Gambaran keseluruhan

Kehidupan di Malaysia
Budaya Masakan Demografi Ekonomi Pendidikan Kumpulan etnik Filem Kesihatan Cuti Bahasa Sastera Bahasa Inggeris Malaysia Muzik Politik Agama Kebebasan agama Masyarakat Sukan Pengangkutan Pelancongan
l b s

Ia merupakan satu prinsip yang mana memberikan kebebasan kepada individu atau komuniti untuk menganut dan mengamalkan agama masing-masing. Kebebasan beragama ini dikira sebagai salah satu hak asasi yang fundamental kepada manusia sejagat. Di Malaysia, biarpun Islam diiktiraf sebagai agama Persekutuan menurut Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan, penganut-penganut agama lain masih lagi bebas untuk menganut dan mengamalkan agama mereka. Hal kebebasan beragama ini diperuntukkan dalam "Perkara 11 Perlembagaan Persekutuan".

Kebebasan agama diabadikan dalam Perlembagaan Malaysia. Pertama, Fasal 11 menetapkan bahawa setiap orang mempunyai hak untuk menyatakan dan menjalankan agamanya dan (tunduk pada undang-undang yang berlaku menyekat penyebaran agama-agama lain untuk umat Islam) untuk menyebarkannya. Kedua, Perlembagaan juga menetapkan bahawa Islam adalah agama persekutuan (Perlembangaan tidak menyatakan Islam sebagai agama rasmi tetapi sebaliknya hanya sebagai agama persekutuan), tetapi agama-agama lain boleh dipraktikkan dalam damai dan harmoni (Perkara 3).

Status kebebasan beragama di Malaysia ialah masalah berkontroversi. Pertanyaan termasuk sama ada Malaysia ialah sebuah negara Islam atau negara sekular tetap tidak dapat diselesaikan. Dalam beberapa keadaan, ada sejumlah isu dan peristiwa yang telah menguji hubungan antara bangsa-bangsa yang berlainan di Malaysia.

Malaysia mempunyai penduduk lebih daripada 27 juta. Pada Penduduk terkini dan Perumahan Banci, 60.4 peratus daripada penduduk beragama Islam; 19.2 peratus Buddha; 9.1 peratus Kristian; 6.3 peratus Hindu, dan 2.6 peratus tradisional agama rakyat Cina. Sisanya direkodkan sebagai agama lain termasuklah Animisme, agama rakyat, Sikhisme dan sistem kepercayaan lain. Beragama Islam ialah syarat untuk menjadi orang Melayu dari segi Perlembagaan Malaysia. Selain itu, Muslim yang ingin meninggalkan Islam menghadapi disinsentif yang kuat. Lihat di bawah.

Negara ini mempertahankan dua sistem kehakiman selari di negara ini (lihat: Mahkamah Malaysia). Salah satunya adalah sistem kehakiman sekular berdasarkan undang-undang dikukuhkan oleh Parlimen. Yang lainnya adalah syariah (syariah, undang-undang Islam). Mahkamah Syariah memiliki bidang kuasa mutlak atas orang-orang yang menyatakan diri menjadi muslim. Bagaimanapun orang bukan Muslim masih boleh memberikan keterangan kepada mahkamah syariah dalam mencari keadilan. Dalam kes Nyonya Tahir, keluarga si mati hadir ke mahkamah memberi keterangan dan bukti yang menunjukkan Nyonya Tahir tidak mengamalkan Islam dan mahkamah syariah mengistiharkan Nyonya Tahir sebagai bukan Islam ketika meninggal dunia.

Di mana keputusan mahkamah syariah membabitkan bukan-Muslim, ia dapat menempuh jalur di mahkamah sekular yang, dalam teori, menolak mahkamah syariah sebagai mahkamah Syariah terbatas dalam bidang kuasa mereka dengan Pasal 121 dari perlembagaan Persekutuan. Pada tahun 2006 seorang hakim memutuskan bahawa Perkara 121 terhad mahkamah persekutuan dari hukumnya hal-hal yang diperintah oleh mahkamah Syariah ketika menyentuh masalah-masalah Islam. Hal ini dipandang sebagai salah tafsir rencana oleh beberapa, dan kes ini dalam proses banding di mahkamah rayuan.

Peraturan syariah ditetapkan oleh sultan pelbagai negari. Secara sejarah seorang sultan mempunyai kuasa mutlak atas negari. Sebelum kemerdekaan, Tunku Abdul Rahman berjaya meyakinkan para sultan untuk membahagi kuasa negara-negara ke persekutuan kerajaan. Salah satu syarat perjanjian ini adalah bahawa sultan masih kuasa tertinggi undang-undang Islam di negari-negari masing-masing. Tetapan yang sama lama dipegang bahkan selama pemerintahan kolonial Inggeris.

Perlembagaan, salah satu daripada empat ujian untuk menjadi Melayu di Malaysia adalah bahawa seseorang itu harus menjadi seorang Muslim. Oleh kerana itu, semua Melayu dianggap patuh di bawah undang-undang Islam. Alasan untuk ini adalah bahawa Islam dianggap intrinsik untuk identiti etnik Melayu yang secara kultural dan bersejarah di bawah pemerintahan Sultan yang adalah seorang Muslim. Alasan ini boleh didebatkan kerana sebelum wujudnya yang bernamanya melayu, bahasa sunskrit digunakan yang rapat dengan hinduism, sebagai contoh nama Parameswara adalah dari bahasa sunskrit yang bermaksud "supreme lord".

Kerajaan secara umum menyokong pendirian agama Islam dan itu adalah dasar rasmi untuk "menanamkan nilai-nilai Islam" ke dalam pentadbiran negara.

Namun, hari Ahad yang merupakan hari cuti tradisional Kristian adalah hari cuti rasmi akhir pekan di Wilayah Persekutuan dan sepuluh daripada tiga belas negara, tidak seperti amalan di negara-negara Islam Timur Tengah. Pengecualian adalah negara bahagian Kedah, Kelantan dan Terengganu, di mana akhir pekan jatuh pada hari Jumaat dan Sabtu. Sebahagian besar Muslim di Malaysia menerima hal ini, walaupun beberapa telah menyatakan keresahan sejak masa paling suci dalam seminggu Muslim adalah antara Khamis malam dan hari Jumaat petang, ketika solat Jumaat jemaat diadakan. Amalan memiliki hari Minggu sebagai hari cuti akhir pekan adalah berlepas dari amalan-amalan Islam tradisional, kencan untuk masa kolonial Inggeris ketika Inggeris mula mendatangkan pendatang non-muslim ke negara itu.

Pada bulan Mei 2001, kerajaan memutuskan untuk tidak menyetujui aplikasi Falun Gong Jawatankuasa Persiapan untuk mendaftar sebagai organisasi undang-undang. Tindakan ini diyakini akan lebih berkaitan dengan keinginan kerajaan untuk memperbaiki hubungan dengan China bukan usaha untuk merosakkan Falun Gong untuk menyokong Islam. Kerajaan tidak menghalang ahli Falun Gong dari melakukan kegiatan mereka di depan umum.

Untuk kanak-kanak muslim, pendidikan agama sesuai dengan kurikulum yang diluluskan kerajaan adalah wajib di sekolah umum. Tidak ada sekatan pada homeschooling, walaupun sekolah dasar adalah wajib. Namun, sekolah swasta dan perguruan tinggi memiliki beberapa keperluan undang-undang.

Hari perayaan beberapa agama diiktiraf sebagai hari cuti rasmi, termasuk Hari Raya Puasa (Muslim), Hari Raya Haji (Muslim), Maulidur Rasul (Muslim), Hari Wesak (Buddha), Deepavali (Hindu), Thaipusam (Hindu), Krismas (Kristian), dan, di Sabah dan Sarawak, Jumaat Agung (Kristian).

Usaha antara agama di Malaysia

Pada bulan April 2002, Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Malaysia (SUHAKAM) memulakan dialog antara agama yang bertujuan untuk meningkatkan pemahaman yang lebih baik dan menghargai antar kelompok yang berbeza negara agama. Peserta terdiri daripada wakil Jabatan Pembangunan Islam Malaysia, Persatuan Ulama Malaysia, dan Dewan Konsultatif Malaysia Buddha, Kristian, Hindu dan Sikh (MCCBCHS).

Pada awal 2005, banyak perdebatan dikacau oleh sebuah Suruhanjaya Antara-Iman dicadangkan diajukan oleh pelbagai individu, beberapa di antaranya termasuk ahli akademik dan peguam dari Dewan Bar.

Jawatankuasa pengarah belakang proposal untuk RUU yuran menyelenggarakan persidangan nasional yang melihat sekitar 200 + orang dari semua latar belakang agama menghadiri itu. Di sana mereka hash luar kerangka untuk yuran yang boleh memberikan nasihat kepada pihak-pihak berkaitan pada isu-isu antara-agama banyak yang timbul di Malaysia pluralistik seperti penukaran dari Islam ke agama lain, yang dianggap sebagai kemurtadan di Malaysia.

Ahli parlimen PAS Dzulkefly Ahmad, menyatakan bahawa ia menentang pluralisme agama mengatakan bahawa ia telah, "relativised" tuntutan kebenaran, dan mengatakan bahawa Islam adalah agama-agama lain yang sama memiliki. Dr. Dzulkefly meneruskan untuk membuat perbezaan antara relativisme mempromosikan agama dan kerjasama dengan orang-orang dalam sebuah masyarakat "pelbagai-perkauman, pelbagai-agama, pelbagai-budaya, dan pelbagai-bahasa", dan bahawa yang terakhir itu diperlukan untuk membina yang kuat negara.

Setelah liputan yang sangat di akhbar tempatan, RUU itu ditunda oleh Perdana Menteri Abdullah Ahmad Badawi, kerana kontroversi di sekitarnya.

Perkahwinan dan perceraian

Orang non-Muslim yang ingin menikahi seorang muslim harus masuk Islam sebelum perkahwinan boleh diiktiraf sebagai sah mengikut undang-undang. Sebuah perkahwinan antara dua non-Muslim (perkahwinan undang-undang sivil), bagaimanapun, tidak akan tamat selepas satu pasangan kemudian masuk Islam.

Pada tahun 2006, T. Saravanan, seorang mualaf, berusaha untuk membubarkan perkahwinannya dengan isterinya non-Muslim melalui Mahkamah Syariah. Isterinya, R. Subashini, diterapkan ke Kuala Lumpur Mahkamah Tinggi untuk perintah terhadap suaminya mencari perceraian di Mahkamah Syariah. Mahkamah Tinggi menolak permohonannya. Hal ini ditegaskan dalam Mahkamah Rayuan, di mana mahkamah juga memerintahkan Subashini untuk membawa kes ke Mahkamah Syariah. Pada September, 2007, kes mereka masih menunggu di Mahkamah Persekutuan setelah banding oleh Subashini. Subashini juga sedang berusaha untuk menghentikan atau menyatakan membatalkan penukaran anak-anak mereka. Pada 27hb Disember 2007, R. Subashini gagal dalam usaha untuk menghentikan suaminya dari menceraikannya di mahkamah Islam. Dia juga gagal meyakinkan mahkamah persekutuan suaminya harus dilarang daripada menukar putra mereka empat tahun untuk Islam. rayuan itu ditolak teknikal, tetapi mahkamah menambah bahawa ia akan dapat cuba lagi dalam beberapa bulan.

Sukarela penukaran agama anak di bawah umur

Penukaran ke agama lain di Malaysia dibenarkan satu kali telah mencapai usia majoriti. A minor mungkin tidak menukar ke agama lain tanpa kebenaran bertulis daripada wali nya seperti yang dinyatakan dalam Perwalian dari Bayi Act (1961) dan Perlembagaan Persekutuan (Perkara 11 (1) dan 12 (3) dan (4)).

Kes ini diuji oleh Teoh Eng Huat vs mot Kadhi Pasir Mas Kelantan pada tahun 1986. Anak perempuan Teoh Eng Huat merupakan sebuah bangsal negara. Dia berkahwin dengan seorang Muslim. Oleh kerana itu kemudian di bawah umur, masuk Islam. Mahkamah tinggi memutuskan bahawa hak ayah untuk menentukan agama dan membesarkan bayi dibenarkan "tunduk pada keadaan yang tidak bertentangan dengan prinsip-prinsip pilihan bayi agama yang dijamin di bawah Perlembagaan Persekutuan". Melalui proses, Susie Teoh tidak pernah muncul di mahkamah untuk bersaksi.

Keputusan itu ditolak atas permohonan banding ke Mahkamah Agung, yang memegang "dalam segala keadaan dan kepentingan yang lebih luas bangsa bayi tidak berhak secara automatik untuk menerima arahan yang berkaitan dengan agama lain selain (nya) sendiri tanpa izin dari orang tua atau wali ".

Mahkamah Agung sehingga memegang bahawa ini adalah "hanya kepentingan akademik" sebagai Susie Teoh tidak lagi di bawah umur pada masa pendengaran.

Menanggapi beberapa negara (undang-undang Islam tersebut diteruskan oleh masing-masing negara) memberikan undang-undang disahkan untuk penukaran oleh 15 (ditakrifkan sebagai "Baligh" dalam Islam atau usia majoriti). Undang-undang Persekutuan masih menyediakan untuk usia majoriti sebagai 18.

Automatik penukaran agama kanak-kanak di bawah umur mengikut penukaran agama ibu bapa

Negeri Selangor melewati perubahan undang-undang pada tahun 1989 bahawa jika orang dewasa masuk Islam, setiap anak bayi menjadi ditukar pada masa yang sama. Laman ini diam-diam dihapuskan oleh non-dimasukkan ke dalam perubahan masa depan bil negara.

Penukaran agama anak oleh satu ibu bapa

Dalam kes Chang Ah Jbt v Mee. Hal Ehwal Agama Islam (2003) terdengar di Sabah Mahkamah Tinggi, Ayah masuk Islam dan ditukar anak untuk Islam tanpa persetujuan atau pengetahuan dari ibu, Chang Ah Mee, pada tarikh 28 Julai 1998. Sang ibu mendapat hak asuh anak pada Nov 13, 1998 dan kemudian dituntut untuk mengisytiharkan void penukaran.

Mahkamah memutuskan bahawa sebagai mahkamah negara, mempunyai bidang kuasa atas negara semua hal yang bahkan mereka tentang Islam. Selanjutnya, berdasarkan Perlembagaan Persekutuan (pasal 12), The Perwalian dari Bayi Ordonansi (Sabah) 1999, Reformasi Undang-undang (Perkahwinan dan Perceraian) Act, 1976 dan Pentadbiran Undang-undang Islam pensijilan 1992 (Sabah) menentukan penukaran dua anak berusia tahun yang akan berlaku.

Pada tahun 2003, isu ini menjadi menonjol lagi dalam kes v Shamala Sathiyaseelan Dr Jeyaganesh C. Mogarajah. Dalam sidang pertama sebelum Mahkamah Tinggi, Shamala Sathiyaseelan dicari (1) untuk membawa proses komited terhadap ayah dari bayi atas kesalahan urutan tahanan sementara Mahkamah Tinggi tarikh 17 April 2003, dan (2) untuk menyatakan bahawa dia tidak terikat oleh perintah, keputusan atau proses dari mahkamah syariah.

Sebelumnya Mahkamah Tinggi telah mendapat izin untuk Shamala Sathiyaseelan dengan akses untuk ayah. Dia gagal untuk mengembalikan anak-anak nya pada tarikh 25 Mei 2003. Shamala dan Jeyaganesh menikah dalam upacara Hindu berdaftar di bawah bidang kuasa Reformasi Hukum Undang-Undang. Suami masuk Islam pada Nov 19, 2002. Pada Nov 25, 2002 ia ditukar anak-anak tanpa pengetahuan ibu atau persetujuan. Mereka masih tidak bercerai pada saat itu.

Tanpa pengetahuan tentang Shamala ia kemudian memperoleh order tahanan di mahkamah syariah pada 30 Januari 2003. Mahkamah Tinggi memutuskan bahawa perintah penahanan yang dikeluarkan oleh mahkamah syariah "tidak mengubah urutan interim mahkamah awam". Mereka memutuskan bahawa perintah mahkamah syariah "tidak mengikat isteri plaintif yang non-Muslim". Urutan tahanan sementara Mahkamah Tinggi dan proses yang mengikat suami sekarang Muslim sebagai hal yang timbul daripada perkahwinan Hindu berdaftar berdasarkan undang-undang Reformasi Undang-undang. Sebagai isteri Hindu-nya tidak mengajukan cerai, ia tetap "isteri belum bertaubat nya" di bawah undang-undang ini.

Pada April 13, 2004 Shamala sekali lagi pergi ke mahkamah tinggi. Kali ini untuk mencari arahan bahawa penukaran bayi itu batal. Seperti di Chang Ah Mee, dia mengutip Perlembagaan Persekutuan (Perkara 12), Perwalian dari Bayi UU 1961 dan Pentadbiran Undang-undang Islam (Federal Territories) Act, 1993.

The Perwalian dari Bayi UU untuk Wilayah Persekutuan berbeza dari yang dari Sabah dalam satu aspek seperti menggunakan "orang tua atau wali" panjang dan tidak "kedua-dua orang tua atau wali" seperti dalam AMLE Sabah.

Dalam hal ini Mahkamah Tinggi memutuskan bahawa hanya kelulusan daripada satu ibu bapa diperlukan dalam penukaran ke Islam dari seseorang di bawah 18 di Daerah Persekutuan.

Perkara 12 (4) Perlembagaan Persekutuan berbunyi "Untuk tujuan cl (3) agama orang di bawah usia lapan belas tahun harus diputuskan oleh orang tua atau walinya .."

Mahkamah Tinggi ditafsirkan orang tua istilah yang bererti ayah. Persamaan hak yang diberikan kepada kedua-dua orang tua di bawah Perwalian dari Bayi Act, 1961, yang diadakan tidak berlaku pada ayah Muslim.

Dalam putusannya Mahkamah Tinggi diadakan fatwa atau Mufti Wilayah Persekutuan sebagai persuasif (istilah undang-undang). Mufti menyatakan bahawa ayah mempunyai hak untuk secara sepihak menukar bayi Islam.

Shamala sekali lagi pergi ke mahkamah tinggi pada tarikh 20 Julai 2004 sampai dengan melaksanakan antara lain untuk tahanan, rawatan dan kawalan bayi. Mahkamah diberikan dengan akses untuk ayah. Dalam penilaiannya, itu menyatakan bahawa "hak amalan keagamaan dari dua anak bayi harus dilaksanakan sama dengan kedua-dua orang tua" berdasarkan Perwalian dari Bayi UU 1961. Ini terlepas dari keputusan sebelumnya bahawa tindakan ini tidak berlaku untuk Jeyaganesh yang kini seorang Muslim.

Mahkamah juga menyatakan bahawa undang-undang yang berlaku pada saat penukaran adalah undang-undang sivil. Bahkan memutuskan bahawa bayi itu "masih Hindu pada saat penukaran" dan ayah mesti mempunyai ibu berunding sebelum menukar bayi.

Namun mahkamah secara jelas mengingatkan ibu dari "mempengaruhi bayi ' keyakinan agama dengan mengajar mereka artikelnya iman atau dengan membuat mereka memakan daging babi "atau dia akan risiko kehilangan anak-anaknya. Alasan yang diberikan adalah bahawa mahkamah" tidak boleh lari dari kenyataan bahawa kedua-dua anak bayi sekarang muallaf "(menukar ke Islam).

Sebagai kes telah memperoleh keunggulan organisasi keagamaan, organisasi hak asasi manusia dan perempuan isu organisasi telah berdaftar menonton seluar. En. Haris Bin Mohamed Ibrahim telah mendaftarkan singkat menonton atas nama Pertubuhan Bantuan Perempuan (WAO), Semua Perempuan Action Society (Awam), Wanita Center for Change, Penang (WCC) dan Sisters Dalam Islam (SIS). A. Kanesalingam, diadakan menonton singkat untuk Dewan Konsultatif Malaysia agama Buddha, Kristian, Hindu dan Sikh (MCCBCHS). Amnesty International, Human Rights Watch dan Dewan Bar juga memegang menonton seluar untuk kes ini.

Berbagai-bagai pertubuhan memegang menonton singkat dalam hal ini sekarang menyebut diri mereka longgar Perkara 11 selepas pasal Perlembagaan Persekutuan menjamin kebebasan beragama.

Muslim yang ingin menukarkan dari Islam menghadapi halangan berat. Bagi umat Islam, khususnya etnik Melayu, hak untuk meninggalkan agama Islam dan mengikuti agama lain adalah soalan kontroversi. Proses undang-undang dari penukaran ini juga tidak jelas, dalam prakteknya sangat sulit bagi Muslim untuk menukar agama mereka secara legal.

Pada tahun 1999 Mahkamah Tinggi memutuskan bahawa mahkamah sekular tidak memiliki bidang kuasa untuk mendengar aplikasi oleh Muslim untuk menukar agama. Menurut keputusan itu, penukaran agama Islam semata-mata terletak di dalam bidang kuasa mahkamah Islam. Inilah keistimewaan Malaysia, dua system mahkamah.

Masalah kemurtadan Muslim sangat sensitif. Pada tahun 1998 selepas insiden kontroversi penukaran berusaha, Kerajaan menyatakan bahawa murtad (yakni, umat Islam yang ingin meninggalkan atau telah meninggalkan Islam utk agama lain) tidak akan menghadapi hukuman kerajaan selama mereka tidak memfitnah Islam selepas penukaran mereka. Namun, apakah tindakan yang sangat penukaran adalah suatu "penghinaan terhadap Islam" tidak dijelaskan pada saat itu. Kerajaan menentang apa yang dianggap menyimpang tafsiran Islam, mempertahankan bahawa pandangan ekstrim "menyimpang" kumpulan 'membahayakan keselamatan negara. Pada tahun 2005 perhatian media Malaysia terfokus pada sekte Kerajaan Langit yang pengasas Ayah Pin menyatakan dirinya sebagai Tuhan, dan yang anggotanya - sebahagian besar orang Melayu - yang sesuai didakwakan dengan "penyimpangan" agama dan "memalukan Islam"

Pada masa lalu, kerajaan menguatkuasakan sekatan pada kumpulan-kumpulan Islam tertentu, terutama jumlah kecil Syiah. Kerajaan terus memantau kegiatan minoriti Syiah.

Pada bulan April 2000, negari Perlis mengesahkan undang-undang syariah menundukkan Islam "Deviant" dan murtad untuk 1 tahun "pemulihan" (di bawah Perlembagaan agama,, termasuk undang-undang syariah, adalah masalah negara). Para pemimpin parti pembangkang Islam, PAS, telah menyatakan hukuman untuk murtad - setelah murtad diberikan tempoh masa untuk bertaubat dan mereka tidak bertaubat - adalah kematian. Undang-undang ini tidak terdapat di dalam al-quran. Menurut al-quran tidak ada tempoh bertaubat sebaliknya terus dihukum, sila rujuk Quran 3:90, Quran 9:66, Quran 16:106, Quran 2:217, Quran 5:54, Quran 4: 137, Quran 2:108, Quran 88:22-24, Quran 9:11-12, Quran dan banyak yang lagi yang boleh bercanggah dari ayat-ayat yang disenaraikan.

Banyak Muslim yang telah ditukar ke Kristian, Hindu, Buddhisme, Sikhisme dan agama lain memimpin "kehidupan ganda", menyembunyikan iman baru mereka dari rakan-rakan dan keluarga.

Tafsiran umum tentang kebebasan beragama seperti yang dinyatakan dalam perlembagaan di Malaysia adalah bahawa seseorang mempunyai hak untuk practice agama atau tidak. Kebebasan ini tidak memberikan seseorang hak untuk menukar agama atau dia "pada kehendak dan mewah". Sebagai contoh seorang muslim yang ingin menukar ke agama lain harus mendapatkan izin eksplisit dari mahkamah syariah. Mahkamah syariah jarang mengabulkan permintaan tersebut, kecuali dalam kes-kes di mana seseorang telah benar-benar hidup hidupnya utuh dewasa sebagai orang yang berbeza agama, dan hanya ingin menukar dokumen rasmi untuk mencerminkan fakta ini. Penafsiran Islam situasi ini adalah bahawa hanya mahkamah syariah boleh memutuskan siapa adalah seorang Muslim dan siapa yang tidak. Seseorang tidak mempunyai kebebasan seperti itu, sehingga tidak dapat memiliki suara dalam penilaian yang diberikan dalam mahkamah syariah.

The Lina Joy kes mencabar pandangan situasi dengan mengambil masalah murtad kepada Mahkamah Persekutuan pada tahun 2007. Lina Joy kalah dalam kes tersebut dan ditolak pengenalan sebagai seorang Kristian di kad pengenalan nya. Ini dibersihkan situasi tentang wilayah tumpang tindih bidang kuasa antara Islam dan mahkamah sekular di Malaysia.

Kemurtadan mengikut undang-undang negara bahagian

Seperti Malaysia adalah persekutuan, hal-hal tertentu, seperti agama, dikendalikan oleh kerajaan negara bahagian. Ada kemudian beberapa jumlah perbezaan antara negara-negara yang berbeza dalam rawatan bertaubat dari Islam.

Statistik menunjukkan bahawa Negeri Sembilan mempunyai jumlah terbesar menukarkan, dengan 840 aplikasi yang dibuat untuk secara rasmi meninggalkan agama Islam pada tahun 2005, 62 daripada yang berjaya. Sebuah akademik telah menyarankan bahawa ini kerana Negeri Sembilan adalah satu-satunya negeri yang (rasmi) izin penukaran. Sebuah menukarkan terlebih dahulu harus mengajukan permohonan kepada Mahkamah Syariah untuk suatu kenyataan bahawa ia tidak lagi seorang Muslim, menukarkan kemudian akan kaunseling selama sekitar satu tahun oleh seorang Mufti. Jika, selepas tempoh ini, menukarkan masih ingin menukar, hakim boleh membenarkan aplikasi. Proses ini adalah unik untuk negeri, tidak ada negeri lain membolehkan umat Islam untuk secara rasmi ditukar.^{[perlu rujukan]} Pada tahun 2006, Mahkamah Negeri Sembilan juga dibenarkan Wong Ah Kiu, yang keluar dari Islam ke agama Buddha undang-undang dikenali sebagai Nyonya binti Tahir, untuk ditanam dengan cara Buddha, walaupun penukarannya belum diakui secara sementara dia masih hidup. Kes ini menandakan pertama kalinya non-Muslim telah memberi kesaksian di mahkamah Syariah di Malaysia.

Dalam lima negeri - Perak, Melaka, Sabah, Terengganu, dan Pahang - penukaran adalah tindak pidana yang boleh dihukum dengan denda atau hukuman penjara. Di Pahang, menukar agama juga boleh dihukum dengan hingga enam pukulan rotan.

Lina Joy

Lina Joy, yang lahir Azalina Jailani, ditukar dari Islam ke Kristian, dengan alasan bahawa hal itu berada di bawah hak untuk kebebasan beragama mengikut Perkara 11 dari Perlembagaan Malaysia. Dia pertama kali mendekati Jabatan Pendaftaran Negara (NRD) pada bulan Februari 1997, meminta izin untuk menukar namanya menjadi Lina Joy, dan juga status agamanya. Aplikasi ditolak pada bulan Ogos 1997 dengan alasan bahawa Mahkamah Syariah tidak memberikan izin baginya untuk meninggalkan Islam. Pada tahun 1998, NRD mengizinkan pertukaran nama, namun menolak untuk menukar status agama pada dirinya kad pengenalan.

Joy mengajukan banding atas keputusan di Mahkamah Tinggi, dengan alasan bahawa dia tidak harus tunduk pada undang-undang syariah, setelah ditukar menjadi Kristian. Pada bulan April 2001, Hakim Datuk Faiza Tamby Chik memutuskan bahawa dia tidak boleh menukar identiti agama nya, kerana etnik Melayu ditakrifkan sebagai Muslim di bawah perlembagaan. Joy kemudian membawa kesnya ke Mahkamah Tinggi. Pada tarikh 19 September 2005, mahkamah memutuskan dalam keputusan majoriti 2-1 melawan Joy. Keadilan Abdul Aziz dan Keadilan Arifin Zakaria bersetuju bahawa NRD adalah benar dalam menolak aplikasi Joy dan mengatakan ia sampai ke Mahkamah Syariah untuk menyelesaikan masalah (Hakim Gopal Sri Ram mengatakan hal itu batal demi hukum.). Joy kemudian mengajukan banding ke Mahkamah Persekutuan Malaysia, mahkamah tertinggi dan mahkamah terakhir di Malaysia. Mahkamah Persekutuan mendengar rayuan pada bulan Julai 2006, dan dipimpin oleh Ketua Hakim Negara Malaysia Ahmad Fairuz Abdul Halim, Ketua Hakim dari Sabah dan Sarawak Richard Malanjum, dan Hakim Mahkamah Persekutuan Sheriff Alauddin.

Pada 30hb Mei 2007, Mahkamah Persekutuan, dalam keputusan 2-1, diberhentikan banding Joy. Panel Mahkamah memutuskan bahawa hanya Mahkamah Syariah mempunyai kuasa untuk membolehkan Joy untuk memadam penunjukan agamanya Islam dari kad pengenalan kebangsaan-nya. Hakim Agung Ahmad Fairuz Sheikh Abdul Halim dan hakim Mahkamah Persekutuan Undang-undang Alauddin Mohd Sheriff menyampaikan keputusan majoriti menolak permohonannya. Chief Judge of Sabah and Sarawak Justice Richard Malanjum dissented.

Nyonya Tahir

Revathi Massosai

Revathi Massosai adalah wanita Malaysia yang dibesarkan sebagai seorang Hindu tetapi kad identitinya menunjuk dia sebagai seorang Muslim. Dia telah menyatakan agama dia menjadi Hindu dan mempunyai petisyen gagal untuk memiliki kata "Islam" dihapuskan dari kad pengenalannya. Massosai berkahwin dengan seorang lelaki Hindu, tetapi pernikahannya tidak diakui oleh kerajaan Malaysia kerana masalah agama. Massosai itu dipenjara selama enam bulan di sebuah kem pendidikan semula Islam kerana usahanya untuk meninggalkan Islam demi agama Hindu. Revathi ditolak perwalian bayi yang baru lahir dan tidak dibenarkan bertemu suaminya Hindu.

Penindasan

Ada suatu kejadian beberapa profil tinggi dan akaun penganiayaan terhadap orang-orang dari latar belakang malayu cuba untuk menukarkan agama dari Islam. Beberapa kes penting termasuk:

• Hilmy Mohd Noor

Mohd Hilmy. Noor, dalam bukunya "Hati Disunat", menggambarkan pengalamannya selama penahanannya di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri Malaysia di a
pa yang dia sebut sebagai akibat dari penganiayaan agama oleh pihak berkuasa Malaysia. Dalam buku itu, ia juga menyebutkan insiden lobi oleh beberapa umat Islam di tempat kerja, sebuah syarikat minyak multinasional, untuk mendapatkan pekerjaan itu dihentikan.

• Nur'aishah Bokhari

Nur'aishah Bukhari membuat bertulis daripada habeas corpus dengan pengisytiharan undang-undang mendakwa bahawa dia ditahan tanpa sengaja oleh ahli keluarganya sendiri kerana ingin keluar dari Islam sebelum menikahi teman lelakinya yang Rom Katolik. Dia kemudian melarikan diri dan sejak meninggalkan negeri.

• Abdullah atau Jeffrey

Jeffrey juga dikenali sebagai Abdullah dan Or Boon Hua, 36, membuat permohonan dengan alasan bahawa dia tidak memgamalkan ajaran Islam sejak memeluk agama itu 14 tahun yang lepas.

Dakyah

Dakwah Muslim oleh ahli agama lain tidak secara teknikal tidak dilarang oleh undang-undang persekutuan, walaupun Muslim mungkin tertarik pada agama Kristian. Namun itu dilarang di 10 daripada 13 negeri bahagian (iaitu kecuali Pulau Pinang, Sabah, Sarawak dan Wilayah Persekutuan) dan boleh mengakibatkan hukuman penjara panjang dan pukulan rotan (mencambuk). Kebanyakan Kristian dan beberapa kumpulan agama lain di Malaysia meletakkan penafian standard sastera dan iklan yang menyatakan "Untuk bukan Muslim sahaja".

Bahan Agama

Pada tahun 2002 kerajaan melarang Alkitab dalam bahasa Melayu (Alkitab) dan di Iban (BUP Kudus). Para Kudus menggunakan istilah "Allah Taala" untuk Tuhan. Larangan sejak saat itu telah dibatalkan. Abdullah Badawi, ketika di pejabat sebagai Menteri Dalam Negeri, mendakwa itu adalah karya seorang birokrat terlalu bersemangat dan ia larangan dicabut peribadi.

Beberapa negeri mempunyai undang-undang yang melarang penggunaan istilah keagamaan Melayu-bahasa seperti penggunaan istilah "Allah" untuk Tuhan oleh orang Kristian, tetapi tidak menegakkan kuasa mereka secara aktif.

Pengedaran bahan lain seperti buku atau kaset diterjemahkan ke dalam Bahasa Melayu (tempatan Melayu) atau Indonesia juga tidak digalakkan. Namun, bahan-bahan Kristian berbahasa Melayu yang sedia. Sebelum pengharaman BUP Kudus pada tahun 2002, pengedaran bahan Kristian berbahasa Melayu yang dihadapi beberapa sekatan di Malaysia Timur.

Visa dan sekatan lain

Dalam beberapa tahun terakhir, visa bagi pendeta asing tidak lagi terhad, dan sebahagian besar visa diluluskan selama tempoh yang diliputi oleh laporan ini. Bermula pada Mac 2000, wakil bukan Muslim dijemput untuk duduk di jawatankuasa imigresen yang meluluskan permintaan visa tersebut.

Lihat juga: Persecution of Ahmadis

Pada bulan April 2009, Majlis Agama Islam Selangor mengeluarkan surat yang melarang ahli Komuniti Islam Ahmadiyah untuk menawarkan solat Jumaat di masjid pusat mereka dengan segera. Selain itu, kegagalan oleh Ahmadiyah untuk mematuhi syarat-syarat order akan mengakibatkan hukuman penjara sehingga satu tahun dan / atau denda sampai Ringgit Malaysia 3000. Sebuah notis yang besar telah terjadi di luar masjid yang menyatakan Qadiani [[Ahmadiyyah] Bukan Agama Islam

Kerajaan secara umum menghormati hak ibadah bukan-Muslim, namun kerajaan negeri berhati-hati mengawal pembangunan tempat ibadah bukan Muslim dan peruntukan lahan untuk pemakaman bukan Muslim. Perjanjian untuk izin tersebut kadang-kadang diberikan sangat lambat.

Masyarakat Katolik Shah Alam telah melobi kerajaan negeri untuk izin untuk membina sebuah gereja di bandar itu selama lebih dari 10 tahun. Tidak sampai baru-baru ini bahawa kebenaran tersebut akhirnya dikabulkan. Gereja dibuka pada tarikh 10 September 2005.

Modal pra-rancangan baru dari Malaysia, Putrajaya, memiliki masjid agung sebagai ciri-ciri menonjol dari masyarakat yang dirancang. Pada tarikh 16 Februari 2005, Uskup Agung Murphy Pakiam mengumumkan bahawa kerajaan Malaysia telah murah hati memperuntukkan sebidang tanah di Putrajaya ke Keuskupan Agung Kuala Lumpur untuk membina sebuah pusat pengurusan komuniti gereja Katolik. Jawatankuasa Bangunan Gereja Katolik Putrajaya ditubuhkan pada tarikh 3 Oktober 2005. Menurut jawatankuasa, "Perancangan seni bina dan reka bentuk akan memenuhi keperluan Liturgi memuji suasana hijau subur Putrajaya dan lanskap. Kami membayangkan gereja Putrajaya menjadi ciri dari masyarakat Katolik di Malaysia dan memaparkan warisan yang kaya Katolik Malaysia."

Lihat juga: Hinduisme di Malaysia, Demonstrasi kepala lembu, HINDRAF dan Perhimpunan Hindraf 2007

Setelah konflik kekerasan di Pulau Pinang antara Hindu dan Muslim pada bulan Mac 1998, kerajaan mengumumkan kajian semula kebangsaan candi Hindu dan candi dibina tanpa kebenaran. Namun, pelaksanaannya tidak kuat dan program itu bukan merupakan subjek perdebatan awam. Pada bulan April 2006, kerajaan tempatan memusnahkan beberapa kuil Hindu untuk membuat jalan bagi projek-projek pembangunan. alasan mereka adalah bahawa candi itu tanpa izin dan berjongkok di atas tanah kerajaan.

Antara April sampai dengan Mei 2006, beberapa kuil Hindu dihancurkan oleh pihak berkuasa dewan bandar raya di negara ini, disertai kekerasan terhadap Hindu. Pada 21hb April 2006, Malaimel Sri Selva Kaliamman Temple di Kuala Lumpur telah diruntuhkan menjadi puing-puing selepas dewan bandar raya menghantar jentolak.

Presiden Persatuan Pengguna Subang dan Shah Alam dalam Selangor telah membantu untuk mengorganisir usaha untuk menghentikan pihak berkuasa tempatan di bandar yang didominasi Muslim Shah Alam dari menghancurkan sebuah candi Hindu 107 tahun. Islamisasi yang berkembang di Malaysia adalah punca keprihatinan untuk Malaysia banyak yang mengikuti agama-agama minoriti seperti Hindu.

Pada 11hb Mei 2006, pegawai balai kota bersenjata dari Kuala Lumpur dibongkar paksa sebahagian daripada candi pinggiran bandar 60 tahun yang melayani lebih dari 1,000 umat Hindu. The "Hindu Rights Action Force", sebuah koalisi dari beberapa NGO, telah memprotes pembongkaran ini dengan mengajukan aduan dengan Perdana Menteri Malaysia. Banyak kumpulan Hindu advokasi telah memprotes apa yang mereka menuduh adalah rencana sistematik pembersihan candi di Malaysia. Alasan rasmi yang diberikan oleh kerajaan Malaysia adalah bahawa candi itu dibangun "haram". Namun, beberapa candi yang berkurun-kurun tua.

Menurut seorang peguam untuk Hindu Rights Action Task Force, sebuah kuil Hindu adalah dibongkar di Malaysia sekali setiap tiga minggu.

Muslim Malaysia juga tumbuh lebih anti-Hindu selama bertahun-tahun. Menanggapi usulan pembangunan sebuah kuil di Selangor, Muslim memotong kepala seekor lembu untuk memprotes, dengan para pemimpin mengatakan akan ada darah jika kuil dibina di Shah Alam.

Undang-undang di negara, terutama yang menyangkut identiti agama, umumnya condong terhadap paksaan masuk Islam.

Yang Azan pertama (juga dieja Azan), yang dikenali sebagai "subuh" (atau subuh), terjadi pada sekitar 05:30 dengan waktu yang tepat hanyut sepanjang tahun. Kebanyakan perniagaan Malaysia mula bekerja pukul 9 pagi. Banyak masjid menguatkan panggilan doa awal dengan cara pembesar suara, dan walaupun dalam beberapa kes rumah jiran hanya sedikit yang terpengaruh, beberapa masjid besar (misalnya Masjid Negara Selangor yang telah speaker di menara-nya) mempunyai panggilan doa yang boleh mendengar di daerah sekitar besar.

Pada tahun 2004 jurnal Badan Peguam Malaysia "Infoline" menerbitkan sebuah artikel yang mempersoalkan keperluan bagi Azan seperti yang mengganggu non-Muslim dan tidak diperlukan. Rencana dikutuk kerana Azan merupakan keperluan agama. Tidak ada keperluan untuk perbesar suara, kerana sekiranya Allah itu ada pasti akan didengar doanya. Penerusan ini untuk mengingati Bilal ibn Ribah, hamba abdi yang dibeli Abu Bakr dari nabi Muahmmad. Ilustrasi menggambarkan Bilal pada January 630.

Pada bulan Disember 2004, Menteri Kebudayaan, Kesenian dan Warisan Datuk Seri Utama Dr Rais Yatim yang disebutkan dalam sebuah wawancara bahawa mungkin Azan mengganggu. Dia menyatakan "... panggilan Muslim untuk Subuh (fajar) doa boleh mengganggu tidur non-Muslim tetapi mereka telah menerima ini sebagai sebahagian fundamental dari Islam Tapi bagaimana kuat kelantangan sistem PA di masjid seharusnya, adalah masalah lain ".

Excessive noise however is common matter of uneasiness among some Malaysians because non-Muslims also often practise rituals that cause much discomfort to others (Muslims and non-Muslims alike). A weak argument as it only happens on certain days of the week or year, whereas compared to adzan one would hear them 5 times a day. That would be average every 4.8 times in 24 hours times cycle. Among these are Chinese funeral processions that are often accompanied by drums and cymbals, and other rituals not exclusive to the Chinese. Not all chinese can afford such possesion.

A local daily, The Star reported that a proposal by Kepong MP Dr Tan Seng Giaw to regulate the Azan so that it will not be too loud or disturb non-Muslims caused a stir in the Dewan Rakyat. Muslim MPs accused him of being insensitive and Minister in the Prime Minister’s Department Datuk Mohamed Nazri bin Abdul Aziz blasted the DAP member for allegedly trying to destroy the multi-religious tolerance in the country. Muslim MPs only wants their religion to be considered. Whereas the other religion would be void or no need to be sensitive for them. Multi-reliious tolerance in the country only exist is Islam hold the upperhand.(in muslim majority country).

Di Malaysia, terdapat rebat cukai pendapatan bagi wang yang dibayar kepada kerajaan dalam bentuk "zakat", atau sedekah yang wajib Muslim memberikan kepada orang miskin. Namun, wang yang dibayar untuk penyebab lain atas nama agama-agama lain dalam keadaan yang sama diberikan keringanan cukai pendapatan saja, dan bantuan tersebut hanya diberikan apabila penerima tertentu telah memperoleh status kelulusan daripada Kerajaan Malaysia, yang sulit dalam prakteknya. Wang disumbangkan untuk penerima diluluskan tersebut hanya dikurangkan dari penghasilan di mana jumlah cukai berdasarkan, sedangkan zakat dikurangkan daripada jumlah cukai itu sendiri. Misalnya, orang yang produktif RM 50,000 berhutang cukai sebanyak RM 3,000 dan RM 1,000 untuk menyumbangkan zakat, turun RM 1,000 terus dikurangkan dari RM 3,000, sedangkan sumbangan untuk lain penerima diluluskan akan membenarkan hanya dikurangkan RM 1,000 terhadap RM 50,000. Bekas menjadi kredit cukai dan yang terakhir menjadi pengurangan cukai.

Zakat (atau perpuluhan) wang, bagaimanapun, adalah dibayar oleh umat Islam secara langsung kepada organisasi rasmi yang dijalankan oleh kerajaan negara bahagian. Penerimaan yang dikeluarkan keluar dan harus diserahkan untuk mengajukan keringanan cukai. Organisasi zakat sendiri ditetapkan oleh Peraturan Islam tertentu mendefinisikan kategori orang yang memenuhi syarat untuk menerima zakat serta jumlah yang harus dibayar oleh umat Islam berdasarkan pendapatan mereka.

Sebaliknya, amal di Malaysia yang dijalankan secara peribadi oleh pertubuhan-pertubuhan sukarela, mengumpul sumbangan sukarela dari masyarakat umum, tidak perpuluhan wajib - sehingga perbezaan perlakuan oleh kerajaan.

Selain itu, keringanan cukai pendapatan yang diberikan kepada syarikat untuk sumbangan dilakukan untuk membebaskan cukai amal terhad sampai 5% dari pendapatan agggregate syarikat. Tidak semua amal non-Muslim diberikan status bebas cukai, itu hanya diberikan untuk amal berdaftar dan diluluskan, sebahagian untuk mencegah penyalahgunaan. Ada keperluan ketat untuk mendapatkan keuntungan ini. Setelah mendapat kelebihan amal ini tidak menguntungkan lebih lanjut bahawa calon donor mereka dianjurkan menyumbangkan wang amal ini kerana penderma diberikan keringanan cukai hingga 5% daripada pendapatan agregat mereka sahaja.

Setelah kematian seorang muslim, harta tanahnya perlu diedarkan sesuai dengan hukum syariat. Ini digelar Faraid atau undang-undang Warisan Islam. Seorang muslim dibenarkan untuk membuat wasiat, tetapi hanya satu pertiga daripada harta warisannya akan diberi sesuai dengan kehendak. Selanjutnya, keperluan di bawah undang-undang syariah adalah bahawa kedudukan sesuai dengan wasiat tidak akan menguntungkan setiap orang menentang Islam sebagai agama. Situasi ini berlaku di seluruh Semenanjung Malaysia dan Sabah. Di Sarawak, seorang pewaris Muslim boleh memberi satu pertiga daripada hartanya kepada sesiapa pun yang dia ingin.

Filem

Filem yang menggambarkan orang-orang yang merupakan nabi dalam Islam pada umumnya ditapis atau dilarang disebabkan penggambaran nabi hukumnya "haram" (tidak dibenarkan) dalam Islam. Salah satu kes menonjol adalah pelarangan The Prince of Egypt ketika pengeluar yang tidak akan menapis watak Nabi Musa a.s.

Namun, dalam kes yang lebih baru ,The Passion of the Christ dibenarkan, selepas campur tangan dari Perdana Menteri Abdullah Ahmad Badawi, di bawah syarat-syarat yang ketat menyekat penonton untuk orang Kristian dengan penjualan tiket sedang dilakukan oleh pelbagai gereja dan organisasi-gereja. Kesedaran ini datang setelah kesedaran bahawa Isa dalam quran adalah tidak sama dengan Yeshua (Jesus).

Pada tahun 2004,filem Yasmin Ahmad (dirinya seorang Muslim Malaysia) Sepet ditolak oleh sensor yang bertanya bahawa adegan dihapuskan. 10 adegan yang pantas. Di antara bahan-bahan yang mempersoalkan dalam filem itu mengapa filem tidak menggambarkan setiap usaha untuk menukar Jason (watak utama China bukan Muslim) Islam selepas dia jatuh cinta dengan seorang gadis Melayu.

Media cetak

Lihat juga: The Herald

Pada tarikh 10 Disember 2007, kerajaan Malaysia melarang bahagian Melayu-Bahasa surat khabar mingguan Katolik, Herald, The Catholic Weekly kerana penggunaannya dari perkataan Allah, nama untuk Tuhan yang orang Kristian telah digunakan selama beratus-ratus tahun di negara ini. kewarasan mereka adalah bahawa kata Allah oleh orang Kristian akan mengelirukan Muslim Melayu. Herald Sementara itu, mengajukan tuntutan pada awal Disember mengikuti amaran bahawa kebenaran tersebut boleh dicabut jika tidak berhenti menggunakan kata "Allah" dalam bahagian Bahasa Melayu surat kabar tersebut. Melawan Herald sesuai, aparat keamanan Malaysia pada tarikh 30 Disember, amaran izin mencetak tidak akan dikemaskini jika terus menggunakan kata "Allah," yang kerajaan terus mengatakan hanya boleh digunakan oleh umat Islam.

Gereja Katolik mula cabarannya kerajaan melarang gag order dari menggunakan kata "Allah" dalam Surat Herald-The Weekly Katolik-melalui judicial review. Kerajaan dahulu berpendapat bahawa permohonan gereja adalah sembrono dan telah mendesak mahkamah untuk membuangnya keluar, tapi Madam Kehakiman Lau Bee Lan tidak bersetuju dan membiarkan aplikasi oleh tituler Katolik Rom Uskup Agung dari Kuala Lumpur, Datuk Murphy Pakiam, cuti untuk menuntut kerajaan tentang penggunaan kata "Allah" untuk meneruskan. Tiga mata yang dibesarkan dalam tuntutan. Yang pertama adalah untuk mahkamah untuk menyatakan bahawa tindakan kerajaan dalam melarang The Herald menggunakan kata "Allah" adalah haram dan batal demi hukum. Yang kedua adalah untuk suatu kenyataan mahkamah bahawa Uskup Agung sebagai penerbit The Herald berhak menggunakan kata "Allah" dan terakhir, bahawa mahkamah harus menyatakan bahawa kata "Allah" tidak eksklusif untuk agama Islam.

Bible dan sastera agama

• Gereja Borneo Evangelical Sabah juga mengambil tindakan undang-undang selepas pihak berkuasa melarang import buku Kristian yang mengandung perkataan Allah.

• Pada bulan Januari 2008, buku-buku Kristian anak-anak dengan ilustrasi para nabi disita dari beberapa kedai-kedai buku di seluruh negara

• Pada bulan Mei 2008, bea cukai Malaysia disita 3 CD Kristian dengan kata-kata Allah tertulis pada mereka dari seorang wanita Sarawakian Kristian, Jill Ireland Bill Lawrence. Dia saat ini mencabar rampasan CD di mahkamah.

• Pada bulan Mac 2010, Home Malaysia Kementerian 30,000 Bible Melayu disita dari sebuah pelabuhan di Kuching, Sarawak

On the 5th of November 2006, a group of Muslims gathered outside the Church of Our Lady of Lourdes, Silibin, in the town of Ipoh, Perak to protest an alleged conversion of Muslim Malays out of Islam. The allegation was spread via a text message that claimed the church would baptize a group of Muslim Malays. The message proved to be false as the church celebrated only a Holy Communion service for 110 Indian children. The message further alleged that a famous Malaysian sportsman Azhar Mansor was leaving Islam to embrace Christianity. The police had traced the message to a lady who had met Harussani Zakaria, mufti of the state of Perak in a meeting. He has stated that the message was to remain within the confines of the meeting but had made no attempt to verify the authenticity of the message nor report it to the police as converting Muslims is illegal under Malaysian law. On 17 November, Azhar Mansor declared that he had not renounced Islam, and Umno president Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi said that there should now be an end to the speculation.

Serangan terhadap gereja

The Metro Tabernacle, sebuah gereja Assemblies of God di Desa Melawati, Kuala Lumpur dibakar pada 8 Januari 2010. Manakala di Melaka, cat hitam disimbah pada dinding luar Gereja Baptist Melaka di Durian Daun.

Serangan terhadap surau/masjid

Terdapat juga kejadian serangan terhadap tempat ibadat Muslim. Pada Januari 2010, dua surau berasingan di Muar menjadi sasaran serangan pembakaran sengaja. Manakala pada 2010, sebuah lagi surau di Seremban menjadi sasaran laku musnah. Surau itu disimbah dengan cat merah dan disepahkan dengan botol arak. Malah masjid juga pernah menjadi sasaran, sembilan kepala babi ditemui di luar pintu sebuah masjid di Johor Bahru dalam dua kejadian berasingan pada akhir 2011.

Menurut Perlembagaan Persekutuan Malaysia;

Perkara 11(1)

Tiap-tiap orang berhak menganuti dan mengamalkan agamanya dan, tertakluk kepada Fasal (4), mengembangkannya

Perihal

Perkara 11 secara ringkasnya merupakan perkara yang menjamin hak kebebasan beragama bagi setiap individu di Malaysia. Perkara 11(1) pula memberikan dua jenis hak kepada warga Malaysia iaitu; hak menganut agama dan hak mengamalkan agama.

Hak menganut agama

• Setiap orang diberikan hak kebebasan untuk menganut agama masing – masing di dalam negara Malaysia. Setiap individu yang telah menganut sebarang agama adalah terikat dan berkewajipan dengan peraturan agamanya. Hak beragama ini bukanlah bersifat mutlak bahkan ianya adalah berdasarkan perinsip agama masing – masing.
• Namun begitu, dalam beberapa keadaan, pihak berkuasa telah mewujudkan keadaan di mana seseorang individu tersebut dihalang daripada menganut agama pilihan mereka masing – masing. Terdapat banyak kes - kes pengisytiharan keluar agama Islam dilaporkan berdasarkan kepada Perkara 11 (1) ini walau pun tafsirannya kepada orang yang menganut agama Islam adalah mereka bebas untuk mempraktikkan agamanya iaitu Islam dan tidak bebas keluar dari agama Islam itu sendiri kerana tertakluk kepada undang-undang jenayah Islam negeri-negeri di Malaysia. Berdasarkan kes – kes yang telah dibincangkan (1-6) adalah semua Mahkamah Syariah di Malaysia mempunyai bidang kuasa mengisytihar dan mengesahkan status agama seseorang sama ada semasa hidupnya atau selepas kematiannya. Walau bagaimanapun, tiada satu kaedah dan prosedur yang jelas dan seragam mengenai pendekatan yang sewajarnya digunakan oleh Mahkamah bagi menyelesaikan kes-kes permohonan status agama ini. Oleh itu, penambahbaikan perlu dilaksanakan bagi memastikan pengendalian kes-kes permohonan status agama dan perisytiharan keluar agama memenuhi kehendak undang-undang dan selaras dengan kehendak hukum syarak.

  Kes-kes berkaitan

Lina Joy v Jabatan Pendaftaran Negara Malaysia [2007] 4 MLJ 585 -

seorang wanita Islam telah mengaku keluar daripada Islam dan telah membuat rayuan untuk mengeluarkan perkataan ‘Islam’ daripada kad pengenalannya. Beliau mengemukakan permohonan berkanun untuk menyokong permohonan beliau. Kerani kaunter, walau bagaimanapun telah menolak untuk menerima permohonan beliau atas alasan bahawa ianya tidak lengkap tanpa perintah Mahkamah Syariah yang mengesahkan beliau telah meninggalkan Islam. Melalui saman pemula, perayu memohon relif di Mahkamah Tinggi memohon antara lainnya, untuk beberapa perintah deklarasi terhadap Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan dan Kerajaan Malaysia berkenaan dengan hak beliau kepada kebebasan beragama, keperlembagaan seksyen 2 Akta Pentadbiran Undang-Undang Islam (Wilayah Persekutuan) 1993, keterterapan Enakmen Syariah kepada beliau yang menganut agama Kristian dan keperlembagaan undang-undang negeri dan persekutuan yang melarang keluar daripada Islam. Hakim Mahkamah Tinggi telah mendengar saman pemula dan menolak secara keseluruhan tanpa memberikan apa-apa remedi yang diminta perayu. Di Mahkamah Rayuan, isu-isu perlembagaan digugurkan dan rayuan difokuskan hanya atas isu undang-undang pentadbiran, ianya adalah, sama ada Ketua Pengarah JPN dengan sebenarnya melaksanakan budi bicara yang diletakkan hak kepadanya di bawah undang-undang. Secara majoriti, Mahkamah Rayuan menjawab dengan mengesahkannya. Beliau merayu sekali lagi. Namun begitu, Mahkamah Persekutuan telah menolak rayuannya dan menetapkan bahawa orang Islam mestilah menggunakan prosedur Mahkamah Syariah untuk meninggalkan Islam, sekiranya mereka hendak berbuat demikian secara rasmi.

Lim Chan Seng v Pengarah Jabatan Agama Islam Pulau Pinang [1996] MLJU 500 -

kedua-dua plantif di dalam dua kes yang berlainan telah memohon, melalui saman pemula, satu deklarasi bahawa penolakan agama Islam yang dibuat oleh mereka melalui Suratikatan Pol bertarikh 12 Julai 1995 dan 25 Mei 1995 masing-masing adalah mengikut undang-undang dan sah. Plantif di dalam kes pertama menyatakan bahawa dia memeluk agama Islam pada 22 Febuari 1994 dan menukar namanya kepada Mohamad Alif Lim bin Abdullah. Kemudian pada 12 Julai 1995 dia membuat Suratikatan Pol menolak agama Islam dan menyatakan keinginannya untuk memakai nama Lim Chan Seng. Plantif dalam kes kedua mengatakan bahawa dia memeluk agama Islam pada 25 Mac 1988 dan menggunakan nama Norliza Valarummathy bte Abdullah. Kemudian pada 25 Mei 1995 dia membuat Suratikatan Pol menolak kepercayaannya dalam agama Islam dan menyatakan hasratnya untuk menggunakan nama Valarammathy d/o Ngamurthi. Mahkamah telah memutuskan bahawa tidak ada sebarang peruntukan di dalam Enakmen Pentadbiran Hal Ehwal Agama Islam Negeri Pulau Pinang 1993 yang memberi kuasa kepada Mahkamah Syariah untuk membicarakan isu berhubung halperkara murtad ataupun berhubung samada sesuatu peninggalan agama Islam itu sah atau sebaliknya. Selanjutnya, tidak ada peruntukan bahawa permohonan sepertimana yang dibuat oleh kedua-dua plaintif di sini, sekiranya permohonan sedemikian perlu dibuat, hendaklah dibuat kepada Mahkamah Syariah umpamanya. Adalah jelas bahawa, berdasarkan Enakmen 1993 ini, tiada bidang kuasa diberikan kepada Mahkamah Syariah di Pulau Pinang terhadap perkara yang dibangkitkan, dan oleh sebab itu, Mahkamah Sivil adalah tidak terhalang untuk mendengar dan membicarakan halperkara atau persoalan tersebut. Perkara ini telah menimbulkan kembali isu percanggahan bidang kuasa mahkamah sivil dan mahkamah syariah.

Majlis Agama Islam Pulau Pinang lwn Siti Fatimah Tan Abdullah (Mahkamah Rayuan Syariah Pulau Pinang) [2009] JH 27 Bhg II 185 -

responden, seorang yang beragama Buddha, telah memeluk Islam apabila berkahwin dengan seorang lelaki rakyat Iran di Pulau Pinang. Setelah ditinggalkan oleh suaminya, responden ingin kembali ke agama asalnya dan dengan itu telah membuat permohonan ke Mahkamah Tinggi Syariah di bawah s. 61(3)(b) Enakmen Pentadbiran Agama Islam (Negeri Pulau Pinang) 2004 untuk perisytiharan-perisytiharan bahawa beliau bukan lagi seorang yang beragama Islam dan bahawa Majlis Agama Islam Pulau Pinang, iaitu perayu di sini, hendaklah membatalkan Sijil Akuan Memeluk Islam yang telah dikeluarkan untuknya. Mahkamah telah menolak rayuan dan memutuskan bahawa Seksyen 61(3)(b)(x) Enakmen 2004 tidak bertujuan untuk membenarkan seseorang keluar dari Agama Islam. Berdasarkan peruntukan s. 107(1) Enakmen 2004 (mengenai proses pemelukan Islam), perkataan “bukan lagi” di dalam s. 61(3)(b)(x) tidak boleh diambil sebagai memberi kebenaran kepada seorang Islam keluar dari Agama Islam.  Peruntukan ss. 61(3)(b)(x), 107(1) dan 108 Enakmen 2004 adalah saling berkaitan. Sementara s. 107(1) menjelaskan mengenai pemelukan sah ke dalam Agama Islam dan s. 108 mengenai saat memeluk Agama Islam di mana sah atau tidaknya adalah bergantung kepada pematuhan kepada kehendak s. 107 , s. 61(3)(b)(x) memberi kuasa kepada mahkamah untuk mengisytiharkan sesuatu pemelukan Islam dibawah s. 107(1) sah atau sebaliknya. Justeru, memandangkan proses pengIslaman responden tidak sempurna, maka beliau tidak boleh lagi dianggap sebagai orang Islam. Beliau kekal semula sebagai seorang Buddha dan kerana itu tidak boleh dituduh dengan kesalahan murtad.

Daud bin Mamat & Ors v Majlis Agama Islam Kelantan [2001]2 MLJ 390 -

merupakan kes yang melibatkan pemohon yang ingin keluar daripada agama islam. Pemohon telah membuat permohonan deklarasi bahawa pemohon mempunyai kebebasan mutlak dalam menganut dan mengamalkan agama yang dipililh berdasarkan kepada peruntukan perlembagaan di abwah perkara 11(1). Mahkamah berpendapat bahawa ‘meninggalkan sesuatu agama bukan merupakan suatu agama atau boleh disamakan dengan hak ‘untuk menganut dan mengamalkan agama’. Mahkamah berpendapat lagi, untuk menerima bahawa tinggalkan suatu agama adalah sama dengan dengan tafsiran tersebut akan terlalu meluaskan skop perkara 11(1).

Md Hakim Lee v Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur [1997] 4 CLJ Supp 419 -

isu yang telah diketengahkan adalah pemohon telah keluar islam melalui ‘deed poll’ dan menyatakan bahawa keputusannya itu adalah selari dengan peruntukan yang telah ditetapkan di bawah Perkara 11(1) Perlembagaan Persekutuan. Abdul Kadir Sulaiman J telah memutuskan: ‘This matter of the plaintiff which involves the determination of his status upon his purported renunciation of the Islamic faith by the deed poll and the statutory declaration is outside the jurisdiction of this court to determine, on account of the ouster of the jurisdiction by art 121 (1A) of the Federal Constitution. By virtue of para 1 in List 11 of the Ninth Schedule to the Federal Constitution, the jurisdiction lies with the syariah court on its wider jurisdiction over a person professing the religion of Islam even if no express provisions are provided in the Administration of Islam Law (Federal Territories) Act 1993 ("the Act") because under art 74 of the Constitution, it is within the competency of the legislative to legislate on the matter. Its absent from the express provision in Act would not confirm the jurisdiction in the civil court. To my mind, the language of art 121(1A) used by the legislative is clear and without any ambiguity. The civil courts, in this case, the High Court, has no jurisdiction in respect of any matter that is within the jurisdiction of the syariah court.’

Soon Singh a/l Bikar Singh lwn. Pertubuhan Kebajikan Islam Malaysia (PERKIM) [1999] 1 MLJ 489 -

Dzaiddin FCJ yang memberikan penghakiman untuk Mahkamah Persekutuan telah menyatakan: ‘Therefore, when jurisdiction is expressly conferred on the matters to conversion to Islam, in out opinion, it is logical that matters concerning conversion out of Islam (apostasy) could be read necessarily implied in and falling within the jurisdiction of the Syariah Courts. One reason we can think of is that the determination of a Muslim convertee, conversion out of Islam involves inquiring into the validity of his purported renunciation of Islam under Islamic law in accordance with hokum syarak (Dalip Kaur). As in this case of conversion to Islam, certain requirements must be complied with under hokum syarak for a conversion out of Islam to be valid, which only the syariah courts are the experts and appropriate to adjudicate’

1. Majlis Agama Islam Negeri Sembilan lwn Hun Mun Meng [1992]2 MLJ 676
2. Kamariah Ali lwn Kerajaan Kelantan [2002]3 MLJ 657
3. Kamariah Ali dll lwn Kerajaan Negeri Kelantan dan satu lagi [2005]1 MLJ 197
4. Priyathaseny & Ors v pegawai Penguatkuasa Agama Jabatan Hal Ehwal Agama Islam Perak & Ors [2003]2 MLJ 302
5. Zubeydah bte Shaik Mohd lwn Kalaichelvan a/l Alagapan dll [2003]2 MLJ 471
6. Tongiah Jumali & Anor v Kerajaan Negeri Johor & Ors [2004]5 MLJ 40

Hak mengamalkan agama

• Perkara 11(1) Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan bahawa setiap orang mempunyai hak untuk menganuti dan mengamalkan agama masing-masing serta berhak untuk mengembangkan ajaran agama masing-masing. Dalam hal yang berkaitan dengan mengamalkan agama, terdapat beberapa kes yang telah diputuskan oleh mahkamah. 

Kes-kes berkaitan

Meor Atiqulrahman bin Ishak & Lain-lain v Fatimah bin Sihi & Lain-lain [2006]4 MLJ 605 -

kes ini berkaitan dengan kebebasan hak asasi yang menyentuh tentang hak kebebasan beragama di bawah Perkara 11 Perlembagaan Persekutuan. Dalam kes ini, plaintif-plaintif mendakwa bahawa mereka telah dibuang sekolah kerana memakai serban. Oleh itu, pihak plaintif telah memohon kepada mahkamah untuk membuat satu perisytiharan bahawa pembuangan sekolah tersebut adalah tidak sah, terbatal dan tidak berkesan. Mereka juga menuntut agar diterima semula di sekolah tersebut. Manakala, di pihak defendan pula mereka menegaskan bahawa pembuangan sekolah tersebut adalah sah kerana para plaintiff didakwa telah melanggar peraturan sekolah di mana mereka telah melanggar peraturan di bawah 3(f)(v) Peraturan Sekolah 1997, yang disediakan oleh gurubesar sekolah itu menurutSurat Pekeliling Ikhtisas Bil 9/1975, Kementerian Pelajaran. Surat Pekeliling itu, antara lain, memperuntukkan: 'Gurubesar boleh juga menimbangkan perkara-perkara lain yang tidak ada dalam senarai itu mengikut keadaan sekolah masing-masing'. Mahkamah memutuskan untuk menerima permohonan para plaintiff kerana:

a) Gurubesar tidak mempunyai bidang kuasa untuk melarang semua murid memakai serban. Tindakan gurubesar dikatakan telah melampaui batas kuasanya dalam menentukan polisi mengenai peraturan pakaian seragam sekolah kerana hak itu hanya dimiliki oleh Kementerian sahaja. Kementerian tidak melarang pemakaian serban ke sekolah seperti yang terkandung di dalam Peraturan Pakaian Seragam Bil 3/1983. Ini menjadikan larangan itu tidak sah, terbatal dan tidak berkesan.

b) Tindakan gurubesar yang tidak memberi notis kepada para plaintiff untuk memberikan tunjuk sebab atau memberi peluang untuk didengar telah menjadikan para plaintif tidak mendapat pertimbangan yang sewajarnya untuk dikenakan hukuman lain selain daripada hukuman buang sekolah.

c) Plaintif-plaintif tidak mendapat keadilan kerana tidak diberi peluang untuk didengar melalui penjaganya. Oleh itu, pem-buangan sekolah mereka tidak sah, terbatal dan tidak berkesan. Mahkamah mengarahkan mereka diterima balik di sekolah itu dan memerintahkan defendan membayar gantirugi dan kos.

d) Setiap orang Islam mempunyai hak untuk menganut dan mengamalkan ugamanya kerana hak ini terjamin di bawah Perkara 11(1) Perlembagaan Persekutuan. Tindakan gurubesar melarang para plaintiff memakai serban ke sekolah adalah bercanggah di bawah Perkara 3 dan 11 Perlembagaan Persekutuan. Percanggahan ini telah menyebabkan larangan gurubesar tersebut menjadi menjadi tidak sah dan terbatal. Larangan itu tidak berkaitan dengan undang-undang am mengenai ketenteraman awam, kesihatan awam atau akhlak di bawah perkara 11(5) yang mengatasi perkara 3 dan 11

e) Kes memakai purdah berbeza dengan kes memakai serban. Seorang memakai purdah tidak dapat dicam atau dikenal pasti. Seorang yang memakai serban boleh dicam. Seorang yang memakai purdah boleh menjejaskan keselamatan awam tetapi tidak bagi seseorang yang memakai serban.

f) Memakai serban adalah sah di sisi hukum syarak dan tidak pula tak sah di sisi undang-undang sivil bagi orang Islam mau pun bagi orang bukan Islam. Maka, memakai serban adalah sah menurut Perlembagaan.

Halimatusaadiah v Public Service Comission, Malaysia [1994] 3 MLJ 61 -

perayu yang merupakan seorang kerani di Jabatan Penasihat Undang-Undang Negeri Perak, telah memakai ‘purdah’ semasa waktu pejabat, bertentangan dengan surat pekeliling kerajaan yang melarang pegawai awam wanita daripada memakai pakaian yang menutup muka semasa bekerja. Lembaga Tatatertib Jawatan Kumpulan ‘C’, Jabatan Peguam Negara (‘lembaga tatatertib itu’) telah membuat keputusan bahawa tindakan tatatertib patut diambil terhadap beliau dengan tujuan memecatnya dan telah memberitahu Suruhanjaya Perkhidmatan Awam (‘SPA’) tentang keputusannya. Setiausaha SPA telah meminta perayu supaya menunjukkan kausa mengapa beliau tidak seharusnya dipecat. Jawapan perayu telah memberikan sebab-sebab mengapa beliau memakai ‘purdah’ dan memberikan petikan ayat daripada Al-Quran. SPA telah membuat keputusan untuk memecat perayu daripada perkhidmatan kerajaan di bawah perintah am 26, Perintah-Perintah Am Pegawai Awam (Kelakuan dan Tatatertib) (Bab ‘D’) 1980 (‘PA ‘D’’). Perayu telah membawa suatu tindakan di Mahkamah Tinggi untuk mencabar keesahan pemecatannya oleh SPA. Tindakan itu telah dibuang. Perayu telah membuat rayuan atas alasan bahawa:

a) keputusan untuk memecat beliau sebenarnya telah dibuat oleh lembaga tatatertib itu dan bukannya SPA, yang pada hakikatnya merupakan kuasa tatatertib yang berkenaan di bawah perintah 26 PA ‘D’;

b) beliau tidak diwajibkan untuk mematuhi surat pekeliling itu kerana ianya tidak menyatakan perkataan ‘purdah’;

c) hak perlembagaan beliau di bawah perkara 11(1) Perlembagaan Persekutuan untuk menganuti dan mengamalkan agamanya telah dilanggar; dan

d) beliau terpaksa memakai purdah untuk mengelakkan ‘fitnah’ terhadapnya kerana, menurut Surah 24, seorang wanita Islam mesti sentiasa menutup mukanya, kecuali matanya.

Mahkamah memutuskan untuk menolak rayuan perayu kerana:

a) SPA telah mematuhi perintah 24 dan 26 PA ‘D’ dengan ketat prosedur yang digunakan oleh lembaga tatatertib. Lembaga tatatertib telah memutuskan bahawa tindakan pemecatan terhadap perayu harus diambil dan telah merujuk perkara tersebut kepada pihak SPA. Perayu telah diberikan peluang yang sepenuhnya untuk membela diri apabila diberi surat tunjuk kausa. Setelah mempertimbangkan pembelaan perayu dengan sewajarnya, pihak SPA kemudiannya membuat keputusan untuk memecat beliau. Oleh itu, perayu telah gagagl di alasannya yang pertama.

b) Surat pekeliling tidak mengandungi sebarang ketaksaan yang melarang pegawai awam wanita memakai sebarang pakaian yang menutup muka. Purdah bermaksud kain atau tirai yang menutup seorang perempuan supaya tidak dapat dilihat atau kain yang untuk menutup muka seseorang perempuan. Perayu tidak boleh menyatakan bahawa surat pekeliling tersebut tidak jelas kepada perayu ataupun beliau tidak memahami maksud dan tujuannya.

c) Kebebasan agama yang dijamin di bawah perkara 11(1) Perlembagaan Persekutuan tidak mutlak kerana perkara 11(1) tidak membenarkan sebarang tindakan yang bertentangan dengan sebarang undang-undang am berkaitan dengan ketenteraman awam, kesihatan awam atau kemoralan. Larangan terhadap seseorang pegawai awam wanita untuk memakai pakaian yang menutup mukanya semasa bekerja tidak menjejaskan hak perlembagaan perayu untuk mengamalkan agamanya. Pemakaian purdah tidak kena-mengena dengan hak perlembagaan perayu untuk menganuti dan mengamalkan agama Islam.

d) Pentafsiran perayu tentang Surah 24 disalah tanggap. Di dalam keadaan sedemikian, hakim itu bertindak secara betul apabila menolak aspek ini dalam keterangan perayu berkenaan dengan pemakaian purdah.

Zakaria Abdul Rahman v Ketua Polis Negara [2001]3 MLJ 385 -

plaintiff di dalam kes ini, Cif Zakaria Abdul Rahman merupakan seorang kakitangan awam telah memohon kepada pihak defendan iaitu Ketua Polis Negara untuk mengahwini seorang perempuan yang bernama Puziah Ariffin sebagai isteri beliau yang kedua. Bagaimanapun, permohonan plaintiff telah ditolak oleh defendan dan plaintiff telah dinasihatkan oleh defendan untuk memutuskan hubungannya dengan perempuan tersebut. Plaintiff tidak mengendahkan amaran tersebut dan tetap meneruskan hubungan dengan perempuan tersebut. Oleh itu, plaintiff telah dihadapkan kepada pihak berkuasa disiplin kerana gagal mematuhi arahan pegawai atasannya. Plaintiff menerima keputusan yang diberikan pihak berkuasa disiplin serta hukuman yang dikenakan. Walau bagaimanapun, plaintiff tetap mengahwini perempuan berkenaan dan hal ini telah menyebabkan plaintiff dihadapkan ke pihak berkuasa disiplin sekali lagi. Dalam prosiding yang kedua ini, plaintiff telah dihadapkan atas dua pertuduhan, iaitu, yang pertama, plaintiff meneruskan hubungannya dengan perempuan berkenaan dan yang kedua plaintiff telah mencemarkan imej perkhidmatan awam melalui tingkah lakunya. Plaintiff kemudian menghujahkan di mahkamah bahawa hak beliau di bawah Perkara 11(1) Perlembagaan Persekutuan telah dicabuli dan hukuman yang dikenakan oleh pihak defendan adalah keterlaluan. Mahkamah memutuskan untuk menolak permohonan plaintiff keran hujah plaintiff mengenai hak kebebasan beragama mengenai perkahwinan poligami dalam kalangan lelaki Islam hanyalah sesuatu yang harus dan bukannya merupakan satu kewajipan agama yang bersifat kemestian. Oleh itu, tidak salah sekiranya pihak defendan seperti badan berkuasa disiplin polis mewajibkan para anggota polis seperti plaintiff memohon kebenaran untuk berkahwin lagi

Muniandy A/L Subramaniam & Ors v Majlis Perbandaran Langkawi Bandaraya Pelancongan & Anor -

berkisar tentang satu permohonan injunksi interlukotori yang dimohon oleh para plaintif kepada mahkamah kerana para defendan di dalam kes ini kuil Sri Muniswaran yang terletak di Jalan Kisap, Kuah, Kedah. Isu yang dibangkitkan di dalam kes ini ialah:

a) Sama ada satu pihak berkuasa tempatan adalah satu jabatan kerajaan dan

b) jika satu pihak berkuasa tempatan adalah satu jabatan kerajaan, sama ada satu injunksi interim boleh dikeluarkan terhadap mereka di bawah Akta Relief Spesifik 1950.

Keputusan mahkamah terhadap kes ini ialah:

a) Berdasarkan Akta Prosiding Kerajaan1956, Akta Tafsiran 1948 dan 1967, sebuah pihakberkuasa tempatan bukan satu jabatan kerajaan dan oleh itu tidak termasuk dalam lingkungan s 54 Akta Relief Spesifik 1950. Secara alternatifnya, jika pihak berkuasa tempatan sememangnya satu jabatan kerajaan, s 54(d) Akta Relief Spesifik 1950 yang terpakai ke atas kedua-dua injunksi muktamad dan interim akan menghalang mahkamah daripada memberikan yang sama (lihat ms 184E-F).

b) Pada asas bahawa pihak berkuasa tempatan bukan satu jabatan kerajaan, apa yang perlu dipertimbangkan adalah sama ada terdapat satu persoalan yang serius yang perlu dibicarakan dan untuk mempertimbangkan persoalan imbangan kemudahan (lihat ms 184G).

c) Berdasarkan fakta-fakta kes, kuil tersebut tiada kepentingan atau status sah atas tanah tersebut dan berdasarkan fakta dan undang-undang, ia tidak lebih daripada satu setinggan yang dibenarkan berada di situ oleh defendan kedua sehingga tanah tersebut diperlukan oleh Kerajaan Persekutuan untuk tujuannya. Kewujudannya yang berterusan adalah satu kesalahan di bawah s 425 Kanun Tanah Negara. Oleh itu tidak terdapat persoalan serius untuk dibicarakan (lihat ms 187D-E).

Pedik Busu & Yang Lain v Yang Dipertua Majlis Daerah Gua Musang & Yang Lain -

berkaitan tentang isu yang dibangkitkan oleh pihak plaintiff mereka telah membina sebuah bangunan untuk tujuan rumah ibadat bagi penduduk yang beragama Kristian. Pada 11 April 2007, defendan kedua menghantar notis kepada mereka supaya menghentikan pembinaan rumah ibadat itu dan seterusnya merobohkannya dalam tempoh dua minggu. Pada 19 April dan 24 Mei 2007, mereka menerima dua notis lagi daripada defendan pertama supaya merobohkan bangunan itu dalam tempoh 30 hari. Pada 4 Jun 2007, seramai lebih kurang 20 orang kakitangan defendan pertama yang disertai oleh anggota polis dan RELA telah merobohkan bangunan rumah ibadat itu. Oleh itu, isu yang dibangkitkan dalam kes ini ialah sama ada:

a) pihak berkuasa tempatan atau negerimempunyai kuasa yang sah merobohkan bangunan rumah ibadatitu;

b) binaan rumah ibadat itu termasuk dalam hak-hak adat danbudaya Orang Asli;

c) binaan rumah ibadat itu dibenarkan dibawah peruntukan undang-undang yang sedia ada; Akta Jalan,Parit dan Bangunan 1974 (‘Akta’) dan Kanun Tanah Negara(‘KTN’) terpakai kepada tanah orang-orang Asli; dan

d) defendan - defendan mematuhi notis-notis yang diberikan kepada plaintif plaintif.

Keputusan mahkamah berpihak kepada plaintiff-plaintiff. Hal ini demikian kerana:

a) Seksyen 1(6) Akta membenarkan pihak berkuasa tempatan seperti defendan pertama menyelia dan memantau tanah Orang Asli jika kawasan itu diwartakan. Defendan ketiga telah mewartakan Mukim Ulu Nenggiri dalam kawasan seliaan defendan pertama. Pemakaian Akta adalah menyeluruh dan mengatasi Akta Orang Asli 1954. Ini bererti defendan pertama mempunyai kuasa merobohkan sesuatu bangunan yang dibina dalam bidang kuasanya jika bangunan itu tidak mematuhi keperluan yang ditetapkan oleh undang-undang.

b) Rumah ibadat tidak termasuk dalam hak adat dan budaya Orang Asli kerana memeluk agama Kristian adalah amalan baru dan bukan amalan turun temurun nenek moyang mereka.

c) Pembinaan rumah ibadat adalah dibenarkan di bawah undang undang, namun ia perlu mematuhi peruntukan undang-undang yang sedia ada. Perkara 11(3)(c) Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan dengan jelas bahawa “Every religious group has the right to acquire and own property and administer it in accordance with law”. Namun dalam kes ini plaintif-plaintif tidak membuat permohonan untuk kelulusan bangunan tersebut.

d) Menurut s. 5 KTN ia jelas bahawa tanah-tanah masih tanah Kerajaan. Hak milik tanah itu masih belum diberikan atau dikeluarkan kepada plaintif-plaintif, dan mereka tidak mengemukakan bukti yang tanah itu dikeluarkan hak milik kepada mereka. Mahkamah Rayuan dalam kes Kerajaan Negeri Selangor & Ors v. Sagong Tasi & Ors memutuskan bahawa KTN tidak terpakai ke atas tanah adat Orang Asli berdasarkan s. 4(2) KTN. Isunya ialah sama ada hartanah yang dipertikaikan itu tanah adat Orang Asli, dan jawapannya ialah tidak. Kawasan itu masih tanah RPS (Rancangan Penempatan Semula) yang belum diberi hak milik. Ia bukan tanah adat. Namun begitu, Akta adalah terpakai kepada tanah yang dipertikaikan dalam kes ini seperti yang dijelaskan dalam isu pertama di atas.

e) Defendan pertama tidak mematuhi notis-notis yang diberikan olehnya. Ia tidak menunggu tempoh masa 30 hari yang diberikan kepada plaintif-plaintif dalam notis-notis itu tetapi sebaliknya merobohkan bangunan rumah ibadat itu sebelum tempoh notis tamat. Ini tidak wajar dilakukan. Jika notis diberi dalam tempoh yang ditetapkan, notis itu hendaklah dilaksanakan dalam tempoh yang ditetapkan seandainya plaintif-plaintif tidak mematuhi notis yang diarahkan. Defendan kedua mengarahkan plaintif merobohkan rumah ibadat itu dalam tempoh dua minggu dari tarikh notis 11 April 2007. Namun terdapat juga dua notis lagi yang memberi tempoh 30 hari, dan defendan pertama bertindak bersama dengan defendan kedua, maka adalah wajar, “benefit” notis 30 hari diberikan kepada plaintif-plaintif. Hak plaintif-plaintif sepatutnya dihormati.

Marcel Jude Ms Joseph v Sabah Legislative State Assembly -

plaintiff telah menyaman pihak defendan atas alasan bahawa Dewan Perundangan Negeri Sabah tidak menghormati hak beliau sebagai seorang Kristian apabila pihak DUN Sabah telah meminda Holiday Ordinance in Sabah pada tahun 1978. Pemindaan tersebut berkaitan dengan pemansuhan Hari Easter dan Boxing Day. Menurut beliau, pemindaan ini telah mengancam hak kebebasan beragama beliau di bawah Perkara 11 Perlembagaan Persekutuan. Plaintiff menghujahkan bahawa pemindaan itu merupakan suatu tindakan yang menyalahi undang-undang. Oleh itu, antara isu yang dibangkitkan ialah sama ada:

a) Pemindaan terhadap Ordinan tersebut adalah tidak bertentangan dengan Perlembagaan Persekutuan dan Perlembagaan Negeri;

b) Pemindaan tersebut mempunyai konflik dengan Perlembagaan Persekutuan dan Perlembagaan Negeri itu sendiri;

• Keputusan mahkamah adalah seperti berikut:

  a) Defendan mempunyai hak untuk melakukan pemindaan terhadap Ordinan tersebut. Perkara ini adalah selaras dengan peruntukan di bawah Perkara 74 Perlembagaan Persekutuan. Item 8 Jadual Kesembilan pula berkaitan dengan cuti negeri. Hal ini bermakna perkara pokok yang berkaitan dengan cuti negeri adalah di dalam bidang kuasa defendan.

  b) Perlembagaan Negeri dan Perlembagaan Persekutuan tidak mengisytiharkan apa-apa cuti keagamaan sebagai cuti umum. Oleh itu, adalah tidak relevan untuk berkata bahawa pemansuhan cuti umum keagamaan berkonflik dengan Perlembagaan Persekutuan dan juga Negeri.

  c) Perkara 11 tidak memperuntukkan apa-apa hak yang berkenaan dengan cuti umum upacara keagamaan. Hak untuk menganuti dan mengamalkan sesuatu agama itu tidak termasuk dalam cuti hari upacara kegamaan kecuali disahkan oleh kenyataan undang-undang. Hak di bawah Perkara 11 tidak boleh diperluaskan sehingga melanggar batas

Penentuan Agama Si Mati

Re Mohd Said Nabi [1965]MLJ 121 -

Dalam kes ini. Ahli keluarga si mati inginkan deklarasi bahawa si mati bukanlah seorang yang beragama islam memandangkan si mati telah memakan khinzir dan meminum minuman beralkohol semasa masih hidup. Menurut Chua H di Mahkamah tinggi Singapore, satu ujian yang dilakukan ialah , sekiranya Said Nabi masih hidup, soalan yang akan ditanya ialah apakah agama yang sedang dianutinya. Dan jawapan kepada soalan tersebut adalah , Said Nabi sentiasa mengaku bahawa dirinya merupakan seorang yang beragama Islam. Pada masa tersebut , masih belum ada pindaan artikel 121(1A) perlembagaan persekutuan yang membolehkan mahkamah tinggi Singapore yang membuat keputusan dan pada masa tersebut juga, singapore masih lagi menjadi sebahagian daripada Malaysia.

Ng Wan Chan v Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan & Anor [1991] 3 MLJ 174 -

Kes ini mempunyai fakta kes yang lebih kurang sama dengan kes Dalip Kaur. Namun, hakim menganggap kelakuan si mati dalam kes ini sebagai faktor penentu dalam memutuskan bahawa si mati bukan lagi seorang Muslim. Hakim memutuskan bahawa Murtad bermaksud seorang muslim yang melepaskan ikatan terhadap agamanya (Islam) sama ada dengan jelas mengisytiharkan bahawa dia bukan lagi seorang Islam atau dengan kelakuannya yang jelas menunjukkan bahawa dia bukan seorang Muslim.

Dalip Kaur v Pegawai Polis Daerah Bukit Mertajam [1992]1 MLJ 1 -

Pemohon ingin memohon deklarasi bahawa anaknya iaitu Gurdev Singh s/o Guruvak Singh iaitu si mati adalah seorang yang bukan beragama Islam dan ingin menuntut mayat anaknya dari Hospital Daerah Bukit Mertajam. Si mati dilahirkan beragama Sikh dan dibesarkan dengan cara hidup orang Sikh. Si mati tinggal bersama ibunya di Kulim, Kedah. Mayat si mati ditemui di Kubang Semang, Bukit Mertajam. Si mati mempunyai teman wanita yang bernama Siti Noraini yang berkerja di tempat yang sama dengan si mati.

Permohonan Perisytiharan Status Agama Simati Mohamad Abdullah @ Moorthy a/l Maniam [2006]JH 21 Bhg II 210 -

Dalam kes ini, si mati telah meninggal dunia pada 20 Disember 2005. Pemohon telah mengahadapi masalah dalam urusan untuk mengebumikan si mati kerana kedudukan agama si mati memerlukan perintah mahkamah. Dua isu penting dalam permohonan ini adalah mengena bidangkuasa mhkamah syariah dan yang kedua sama ada si mati beragama islam atau sebaliknya. Mahkamah telah memutuskan bahawa si mati merupakan seorang yang beragama islam dan perlulah dikebumikan mengikut hukum syarak. Si mati dikatakan tidak menukar agama ke agama Islam pada 1 Jun 1991 di hadapan kadi di Kulim. Pendaftaran penukaran si mati juga tidak dikatakan berdaftar dengan Majlis Agama Islam Kedah menurut seksyen139 Enakmen Pentadbiran Islam 1962 negeri Kedah.si mati telah keluar dari agama Islam menurut buti yang dikemukakan iaitu dokumen bertandatangan.  Amalan si mati sebelum meninggal dunia adalah menurut kepercayaan agama Sikh. Si mati telah dibaptiskan oleh paderi Sikh di sebuah kuil Sikh di Kulim kira-kira sebulan sebelum kematian si mati. Si mati juga telah menghadiri kuil Sikh secara kerap dan makan daging khinzir. Mahkamah memutuskan bahawa dokumen ataupun deed poll yang wujud adalah bukan hasil tandatangan si mati. Hakim juga rayuan adik si mati dan menolak bukti yang diberi paderi Sikh tersebut berkatian penbaptisan si mati. Hakim telah menolak rayuan ini atas sebab-sebab yang berbeza. Persoalannya adalah sama ada si mati telah murtad ketika beliau masih hidup. Murtad adalah seseorang yang tidak lagi patuh kepada agama Islam dan melakukan atau mengatakan sesuatu yang menyebabkan beliau jatuh ke dalam kekufuran. Tidak ada perbezaan murtad yang boleh diwujudkan sama ada beliau murtad dengan sengaja atau tanpa niat.

Kaliammal Sinnasamy lwn Pengarah Jabatan Agama Islam WP [2006]1 CLJ 753 -

Dalam kes ini, pemohon, iaitu isteri si mati ingin meminta deklarasi yang mengesahkan bahawa si mati merupakan seorang yang beragama Hindu dan bukannya beragama islam. Pemohon telah membawa beberapa bukti penting seperti cara hidup si mati dan sebagainya dan ingin membuktikan bahawa si mati bukanlah seorang yang beragama Islam. Menurut Hakim Raus Sharif, memandangkan Mahkamah Tinggi Syariah Kuala Lumpur telah membuat keputusan bahawa simati adalah seorang Islam, maka mahkamah sivil tidak mempunyi bidangkuasa untuk menyemak dan membatalkan perintah Mahkamah Syariah atau tidak menghiraukan sama sekali perintah tersebut. Di sini dapat kita lihat bahawa bidangkuasa penentuan agama sesorang itu Islam ataupun tidak adalah bidangkuasa Mahkamah Syariah dan bukannya mahkamah sivil.

Permohonan Perisytiharan Status Agama Simati Nyonya binti Tahir [2006]JH 21 Bhg II 221 -

Nyonya Tahir atau nama asalnya Wong Ah Kiu adalah seorang wanita yang dilahirkan Islam tetapi dibesarkan dalam agama Buddha. Selepas kematian beliau, cara pengebumian telah menjadi isu yang dibangkitkan di mahkamah sama ada beliau patut dikebumikan secara Islam atau mengikut pengebumian agama Buddha. Hal ini telah membangkitkan isu kebebasan beragama di negara Malaysia. Menurut anak-anak Nyonya Tahir, ibu mereka mengamalkan amalan dan kepercayaan agama Buddha. Beliau makan hidangan daging khinzir dan mengamalkan budaya hidup bangsa Cina. Kad pengenalan anak-anak beliau direkodkan sebagai berbangsa Cina tetapi kad pengnalan beliau sendiri merekodkan bangsa Melayu. Beliau telah memohon untuk menukar nama dan agama beliau dalam kad pengenalan pada tahun 1986. Kematian beliau pada tahun 2006 telah menyebabkan anak-anak beliau menuntut untuk mengebumikan beliau mengikut agama Buddha tetapi telah dihalang oleh Jabatan Agama Islam Negeri Sembilan. Namun, mahkamah telah mendengar testimony oleh anak-anak beliau yang mengatakan bahawa beliau hidup dan mati sebagai seorang Buddha, diikutu dengan agama beliau yang bukan beragama Islam ketika beliau meninggal. Mahkamah memutuskan untuk membenarkan keluarga beliau mengebumikan beliau mengikut upacara pengebumian agama Buddha. Kes ini merupakan kes pertama yang membicarakan seorang bukan Islam di mahkamah Syariah di Malaysia. Walaupun seorang yang bukan beragama Islam tidak boleh untuk memohon untuk membuka kes di mahkamah Syariah, mereka masih boleh dibicarakan di situ. Keputusan ini menerima kritikan di mana ianya telah menyalahi Perkara 11 Perlembagaan Persekutuan iaitu menyalahi hak kebebasan beragama. Kes ini juga telah menjadi penanda aras tentang kepentingan bertanyakan kepada keluarga sama ada si mati beragama Islam ataupun tidak semasa kematian dan melalui cara hidup beliau.

Tiada seorang pun boleh dipaksa membayar apa-apa cukai yang hasilnya diuntukkan khas kesemuanya atau sebahagiannya bagi maksud sesuatu agama selain agamanya sendiri
• Perkara 11(2) memperuntukkan bahawa seseorang tidak boleh dipaksa untuk membayar cukai sekiranya pendapatan yang diperolehi daripada cukai tersebut akan digunakan semua atau sebahagian daripadanya untuk maksud agama yang lain daripada agamanya.
• Peruntukan berkenaan seperti yang ternyata dalam Perlembagaan adalah jelas bahawa hak kebebasan agama ini dinyatakan untuk menenangkan perasaan orang-orang bukan Islam; yakni kedudukan Islam sebagai agama persekutuan tidak akan mengancam hak mereka untuk menganut dan mengamalkan kepercayaan beragama. Selain itu wujudnya perlindungan dari paksaan untuk membayar cukai yang sebahagiannya akan digunakan untuk agama yang lain dari agama anutan seseorang, perlembagaan bagaimanapun menyebut bahawa pihak berkuasa boleh menggunakan wang awam untuk tujuan-tujuan agama Islam.
• Dengan kata lain Islam diberikan kedudukan yang lebih istimewa; yang tentunya berdasarkan kepada kenyataan sejarah negara ini. Namun, harus diingati bahawa tidak wujud sebarang paksaan untuk membayar sebarang cukai untuk kepetingan agama lain selain agama yang dianuti. Sebagai contoh, pembayaran zakat adalah terhad kepada umat Islam sahaja memandangkan ianya adalah rukun Islam yang wajib dipatuhi apabila sesorang itu beragama Islam.

Tiap-tiap kumpulan agama berhak—
(a) menguruskan hal ehwal agamanya sendiri ;
(b) menubuhkan dan menyenggarakan institusi-institusi bagi maksud agama atau khairat; dan
(c) memperoleh dan mempunyai harta dan memegang dan mentadbirkannya mengikut undang-undang

Perihal

• Terdapat variasi kumpulan agama di Malaysia dan setiap daripadanya diberikan hak-hak spesifik di bawah peruntukan 11(3) di mana mereka adalah berhak untuk menguruskan hal ehwal agama sendiri, menubuh dan menyenggarakan institusi atau persatuan keagamaan tersendiri di samping mentadbir harta perolehan institusi menurut undang-undang.
• Antara hak-hak yang lain yang turut diperuntukkan adalah berkenaan hak untuk membina rumah ibadat; menggunakan kitab suci; berkumpul ramai-ramai; menubuhkan institusi pendidikan; memiliki harta dan menubuhkan institusi kebajikan.
• Kes-kes berkaitan
1. Titular Roman Archbishop of Kuala Lumpur lwn Menteri Dalam Negeri & Anor [2010] 2CLJ 208
2. Pedik Busu & Yang Lain lwn Yang Dipertua Majlis Daerah Gua Musang & Yang Lain [2010] 4CLJ 868

Undang-undang Negeri dan berkenaan dengan Wilayah-Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya, undang-undang persekutuan boleh mengawal atau menyekat pengembangan apa-apa doktrin atau kepercayaan agama di kalangan orang yang menganuti agama Islam

• Perihal

  • Di samping melindungi kebebasan beragama, peruntukan dalam Perkara 11 juga turut membezakan antara mengamalkan dan mengembangkan agama. Ini menampakkan kebebasan beragama seperti yang diperuntukkan dalam Perlembagaan Persekutuan tidak bersifat mutlak
  • Perkara 3 Perlembagaan Persekutuan telah menjelaskan bahawa agama Islam adalah agama rasmi namun agama-agama lain masih boleh dianuti dan diamalkan sebagai sebahagian daripada hak asasi manusia disisi perlembagaan negara. Namun begitu berbanding agama lain, agama Islam boleh dikatakan diberi keistimewaaan dan perlindungan yang tersendiri.
  • Perkara 11(4) menegaskan bahawa penyebaran agama selain daripada agama Islam kepada orang Islam adalah dilarang sama sekali terutamanya dari segi penyebaran dakwah.  Selain itu,peruntukan ini juga secara tidak langsung memberi kuasa kepada kerajaan negeri atau kerajaan persekutuan untuk mengubal undang-undang bagi mengawal atau menyekat penganut agama bukan Islam menyebarkan atau mengembangkan ajaran serta kepercayaan mereka kepada orang Islam.
  • Berdasarkan kuasa tersebut, maka kerajaan-kerajaan negeri boleh meluluskan undang-undang untuk mengawal pengembangan agama bukan Islam kepada orang Islam. Hampir kesemua negeri di Malaysia mempunyai Enakmen khas yang mengawal penyebaran dakwah kepada orang Islam, kecuali Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Sabah, Sarawak, Melaka dan Pulau Pinang.
  • Antara Enakmen yang digubal oleh kerajaan negeri ialah Enakmen Kawalan dan Sekatan (Pengembangan Agama Bukan Islam) Terengganu, 1980 (Enakmen No 1/1980); Enakmen Kawalan dan Sekatan (Pengembangan Agama Bukan Islam) Selangor, 1988 (Enakmen No 1/1998); dan Enakmen Kawalan dan Sekatan (Pengembangan Agama Bukan Islam) Johor, 1991 (Enakmen No 2 /1991). Perkataan ‘Agama bukan Islam’ yang digunakan didalam enakmen ini ditafsirkan sebagai meliputi agama-agama seperti Kristian, Hindu, Buddha, Sikh atau apa-apa variasi, versi, bentuk atau cabang mana-mana agama tersebut.
  • Antara kesalahan yang tertakluk di bawah Enakmen Ugama Bukan Islam (Kawalan Pengembangan di kalangan orang Islam) 1988 ialah;

  • Seseorang yang memujuk, mempengaruhi, atau menghasut orang beragama Islam supaya mengubah keimanan.Kesalahan ini merujuk kepada apa-apa aktiviti yang boleh mempengaruhi atau menghasut atau memujuk orang Islam supaya cenderung atau mengubah kepercayaan kepada agama yang bertentangan dengan agama Islam atau meninggalkan agama Islam. Apa-apa aktiviti ini boleh ditafsirkan secara umum, iaitu sama ada secara lisan atau bertulis dengan tujuan untuk menyebarkan ajaran agama bukan Islam; seksyen 4

  • Seseorang yang menyuruh, menyebabkan, memujuk, mempengaruhi, menghasut, menggalakkan atau membiarkan seseorang beragama Islam di bawah umur 18 tahun supaya menerima ajaran agama bukan Islam, atau supaya dia menyertai apa-apa istiadat, perbuatan menyembah, atau aktiviti keagamaan agama bukan Islam atau aktiviti yang dianjurkan untuk faedah suatu agama bukan Islam, maka ia adalah satu kesalahan yang boleh dikenakan denda sebanyak RM10,000 atau penjara selama tempoh satu tahun atau kedua-duanya; seksyen 5

  • Seseorang yang mendekati orang Islam bertujuan mendedahkannya kepada apa-apa ucapan, pertunjukan, mengunjungi, mengatur, berusaha mengadakan suatu perjumpaan dengannya, atau menghubungi dengan telefon, bagi maksud mendedahkan orang itu kepada apa-apa ucapan atau pertunjukan mengenai agama bukan Islam, juga adalah kesalahan yang boleh dikenakan denda sebanyak RM5,000 atau penjara selama tempoh enam bulan atau kedua-duanya; seksyen 6

  • Seseorang yang menghantar, menyerahkan, menyebabkan dihantar, diserahkan kepada seorang lain yang beragama Islam di dalam atau di luar negeri, atau dari luar negeri, menghantar atau menyerahkan kepada seorang yang beragama Islam di dalam negeri, apa-apa terbitan mengenai agama bukan Islam, atau bahan iklan bagi terbitan itu, yang mana tidak diminta oleh orang itu, juga adalah melakukan kesalahan yang boleh dikenakan denda RM3,000 atau penjara selama tempoh tiga bulan atau kedua-duanya;seksyen 7

  • Seseorang yang membahagi-bahagikan di suatu tempat awam, apa-apa terbitan mengenai agama bukan Islam, menyerahkan salinan terbitan itu kepada seorang Islam, juga adalah melakukan kesalahan yang boleh dikenakan denda sebanyak RM1,000; seksyen 8

  • Seseorang yang membuat apa-apa tulisan yang diterbitkan dalam apa-apa ucapan atau pernyataan terbuka, atau dalam suatu perhimpunan yang dirancang, atau dalam pernyataan yang diterbit atau disiarkan, menggunakan mana-mana perkataan yang khusus untuk umat Islam sebagaimana disenaraikan dalam Bahagian I (Jadual) Enakmen itu, atau terbitan atau virasinya, menyatakan atau memperihalkan sesuatu fakta, kepercayaan, idea, konsep, perbuatan, aktiviti, perkara, atau hal mengenai atau berkaitan dengan sesuatu agama bukan Islam adalah suatu kesalahan yang boleh dikenakan denda sebanyak RM1,000; seksyen 9

  • Semua kesalahan-kesalahan di bawah Enakmen ini hendaklah disifatkan sebagai kesalahan-kesalahan boleh tangkap (seizable offence) bagi maksud Kanun Prosedur Jenayah, yakni  pegawai yang diberi kuasa boleh menyiasat kesalahan di bawah undang-undang ini dan boleh menangkap tanpa waran mana-mana orang yang disyaki telah melakukan mana-mana kesalahan itu. Kes-kes berkenaan akan dibicarakan oleh seorang Majistret.
  • Undang-undang kawalan pengembangan agama bukan Islam tersebut bukan sahaja boleh dikenakan terhadap bukan Islam, tetapi juga boleh dikenakan ke atas orang Islam yang bersekongkol dengan bukan Islam menyebarkan dakyah agama mereka.  Orang Islam juga boleh didakwa menurut Seksyen 10 Enakmen Jenayah Syariah negeri, iaitu kesalahan menghina atau menyebabkan agama Islam dipandang hina, yang jika disabitkan boleh didenda tidak melebihi RM5000.00 atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi tiga tahun atau kedua-duanya.

Kes-kes berkaitan

PP Dalam lwn Krishnan a/l Muthu -

mangsa seorang wanita Melayu telah berkenalan dan bercinta selama tujuh tahun dengan tertuduh yang sudah pun beristeri. Apabila mangsa tidak mempunyai tempat tinggal, beliau memohon kepada tertuduh dan isteri untuk tinggal bersama. Semasa tinggal dengan tertuduh dan isterinya itu, mangsa pernah diugut supaya keluar dari agama Islam dan memeluk agama Hindu. Mangsa juga pernah disuruh bersumpah dengan kuil Hindu dan dilarang mendirikan solat. Tertuduh yang dihadapkan ke mahkamah di bawah seksyen 4(2)(i) Enakmen Kawalan dan Sekatan Pengembangan Agama-agama Bukan Islam Negeri Pahang 1989 kemudian disabitkan kesalahan dan dikenakan hukuman denda RM1,500 dan penjara 20 hari.

Sulaiman Bin Takrib V Kerajaan Negeri Terengganu, Kerajaan Malaysia, Intervener And Another Application [2009] 2 CLJ 54 -

pempetisyen, seorang Muslim didakwa dengan kesalahan di bawah seksyen 10 dan seksyen 14 Jenayah Syariah Kesalahan (Takzir) (Terengganu) 2001 (Terengganu Enakmen). Dia didakwa mengikut Seksyen 10 adalah bertindak menghina pihak berkuasa agama dengan mengingkari fatwa mengenai pengajaran dan kepercayaan Ayah Pin yang telah dinyatakan dalam Warta Kerajaan Negeri Terengganu pada 1997/04/12. Pertuduhan itu telah dirangka di bawah seksyen 14 kerana memiliki VCD, yang mengandungi kandungan bertentangan dengan Hukum Syariah.

Fathul Bari bin Mat Jahya & Anor v Majlis Agama Islam Negeri Sembilan & Anor [2012] 4 CLJ 717 -

pempetisyen pertama didakwa di Mahkamah Rendah Syariah Negeri Sembilan bagi kesalahan di bawah seksyen 53 (1) Enakmen Jenayah Syariah (Negeri Sembilan) 1992 kerana mengadakan ceramah agama tanpa "tauliah", manakala pempetisyen kedua didakwa bersubahat dengan kesalahan itu. Kedua-dua pempetisyen mencabar kesahihan dan perlembagaan bahagian seksyen 53. Ia telah berhujah bahawa seksyen 53 tidak sah kerana melanggar Perkara 74 (2) dan item 1 Senarai Negeri, Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan dan Seksyen 53 tidak termasuk dalam item 1, oleh itu Mahkamah Syariah Negeri Sembilan tidak mempunyai bidang kuasa untuk membicarakan kesalahan di bawah seksyen tersebut. Mereka juga berhujah bahawa mengajar ajaran agama Islam tanpa "tauliah" bukan suatu kesalahan terhadap rukun-rukun atau ajaran Islam dan Badan Perundangan Negeri melebihi telah kuasa perundangan apabila ia mengubal seksyen 53 dan menjadikan ia seperti ini suatu kesalahan. Arifin Zakaria CJ, bercakap bagi pihak Mahkamah Persekutuan mengatakan bahawa tujuan seksyen 53 Enakmen Negeri Sembilan adalah untuk melindungi integriti "aqidah", "syariah" dan "Akhlak" yang menjadi asas ajaran agama Islam. Keperluan tauliah adalah perlu untuk memastikan bahawa hanya orang yang berkelayakan untuk mengajar agama sahaja dibenarkan untuk berbuat demikian. Ini adalah langkah yang untuk menghentikan penyebaran ajaran sesat di kalangan orang Islam. Ia adalah diterima umum bahawa ajaran sesat di kalangan orang islam adalah kesalahan terhadap ajaran Islam. Oleh itu,  Badan Perundangan Negeri Sembilan telah bertindak dalam kuasa perundangannya dalam menggubal seksyen 53 Enakmen Negeri Sembilan itu.

Zi Publications Sdn Bhd & Anor lwn Kerajaan Negeri Selangor; Kerajaan Malaysia & Anor (Intervener) [2015]8 CLJ 621 -

pempetisyen pertama ialah penerbit kepada ZI Publications Sdn Bhd. Pempetisyen kedua, bernama Mohd Ezra Mohd Zaid merupakan pemegang saham majoriti syarikat itu. Pada bulan Mei 2012, pempetisyen pertama menerbitkan sebuah buku "Allah, Kebebasan memberi Cinta "(Kitab), terjemahan buku Melayu “Allah, Cinta dan Liberty " ditulis oleh penulis Kanada, Irshad Manji. Pada 29 Mei 2012, Bahagian Penguatkuasa Islam Selangor, Jabatan Hal Ehwal menyerbu pejabat pempetisyen pertama dan merampas 180 naskhah kitab kerana disyaki melakukan kesalahan di bawah seksyen yang dipersoalkan. Oleh itu pada 7 Mac 2013, pempetisyen kedua didakwa Mahkamah Syariah Selangor di bawah Akta Kesalahan Dengan seksyen menjadi persoalan. Oleh itu, petisyen telah difailkan oleh para Pemohon memohon satu deklarasi bahawa seksyen yang dipersoalkan adalah tidak sah kerana SSLA tidak mempunyai kuasa untuk menggubal undang-undang tersebut. Pemohon mempersoalkan isu-isu berikut kepada Mahkamah: -

a) Adakah SSLA mempunyai kuasa untuk menggubal undang-undang yang menyekat atau mempunyai potensi untuk menyekat kebebasan bersuara (Isu Pertama);

b) Sebagai alternatif, Sama ada SSLA boleh menggubal seksyen yang dipersoalkan berlawanan dengan Bahagian II Perlembagaan Persekutuan (Isu Kedua)

c) Sama ada kuasa Parlimen untuk menggubal undang-undang berhubung dengan perkara dalam Senarai Negeri hanya boleh dilaksanakan dalam Keadaan di dalam Perkara 76  (1) (a) (b) dan (c) Perlembagaan Persekutuan (Isu Ketiga).[2]

Menteri Dalam Negeri & Ors V. Titular Roman Catholic Archbishop Of Kuala Lumpur -

Pada tahun 2009, 16 Feb; Gereja Roman Katolik diketuai Ketua Paderi Murphy Pakiam memfailkan permohonan semakan semula kehakiman di Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur bagi mendapatkan perisytiharan bahawa keputusan Kementerian Dalam Negeri melarangnya menggunakan kalimah 'Allah' dalam majalah mingguan itu adalah bercanggah dengan undang-undang. The Herald, yang diterbitkan dalam empat bahasa, menggunakan kalimah 'Allah untuk merujuk kepada Tuhan dalam edisi bahasa Malaysianya untuk bacaan penganut Katolik di Sabah dan Sarawak. Gereja Roman Katolik, antara lain, memohon perisytiharan bahawa:

a) Ia mempunyai hak di sisi perlembagaan untuk menggunakan kalimah 'Allah' dalam The Herald kerana adalah menjadi haknya, seperti agama selain Islam, untuk mengamalkan agama masing-masing secara aman.

b) Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan tidak memberi kuasa kepada responden untuk melarang pemohon daripada menggunakan kalimah 'Allah' dalam The Herald.

c) Ia mempunyai hak di sisi perlembagaan untuk menggunakan kalimah 'Allah' dalam penerbitan mingguan itu, sama seperti ia mempunyai hak untuk bebas bersuara dan memberi pendapat.

d) Ia mempunyai hak di sisi perlembagaan untuk menggunakan kalimah 'Allah' dalam The Herald, sama seperti hak untuk bebas beragama dan mengurus hal ehwal agama sendiri.

e) Ia mempunyai hak di sisi perlembagaan untuk menggunakan kalimah 'Allah' dalam  The Herald, sama seperti hak untuk memberi pendidikan tentang Katolik dan Kristian

f) Akta Mesin Cetak dan Penerbitan 1984 tidak memberi kuasa kepada responden untuk melarang pemohon menggunakan kalimah 'Allah' dalam The Herald.

g)Kalimah 'Allah' bukan eksklusif untuk Islam.

Pada 31 Dis; Mahkamah Tinggi, ketika meluluskan permohonan semakan semula kehakiman oleh Gereja Roman Katolik itu, mengisytiharkan bahawa keputusan Kementerian Dalam Negeri melarang The Herald menggunakan kalimah 'Allah' dalam penerbitan bahasa Malaysianya, yang khusus untuk bacaan penganut Kristian di Sabah dan Sarawak, adalah salah di sisi undang-undang, batal dan tidak sah Pada tahun 2010, 4 Jan; Kementerian Dalam Negeri dan kerajaan memfailkan rayuan di pejabat pendaftar Mahkamah Rayuan untuk mengetepikan keputusan Mahkamah Tinggi itu. Kemudiannya pada 6 Jan; Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur menangguhkan pelaksanaan perintah terdahulu yang membenarkan majalah itu menggunakan kalimah 'Allah' berikutan persetujuan Kementerian Dalam Negeri dan Ketua Paderi Roman Katolik atas alasan untuk kepentingan negara. Pada tahun 2013, 10 Sept; Mahkamah Rayuan mendengar rayuan Kementerian Dalam Negeri dan kerajaan berhubung keputusan Mahkamah Tinggi.

Pada 14 Okt; Mahkamah Rayuan diketuai Hakim Mahkamah Persekutuan Datuk Seri Mohamed Apandi Ali sebulat suara meluluskan rayuan kerajaan untuk melarang The Herald daripada menggunakan kalimah 'Allah'. Mahkamah itu mengetepikan keputusan Mahkamah Tinggi pada 2009 yang membenarkan The Herald menggunakan kalimah 'Allah'.

Hakim Mohamed Apandi, yang mengetuai panel tiga anggota, berkata mahkamah mendapati kalimah 'Allah' tidak pernah menjadi bahagian penting dalam amalan kepercayaan agama Kristian. Katanya dengan mengambil fakta sejarah dan keagamaan, beliau tidak menemukan sebarang sebab munasabah kenapa Ketua Paderi Roman Katolik Kuala Lumpur "berkeras" untuk menggunakan kalimah 'Allah' dalam penerbitan mingguan itu.

Manakala Abdul Aziz Rahim HMR pula menyatakan bahawa Fasal 11(4) adalah bagi melindungi Islam sebagai agama Persekutuan serta melindunginya dari ancaman kegiatan-kegiatan dakwah oleh agama-agama lain terhadap pengikut-pengikut agama Islam. Kedudukan Islam sebagai agama Persekutuan telah meletakkan obligasi ke atas pihak berkuasa untuk mengembang dan melindungi Islam serta kesuciannya. Oleh itu, tiada apa pun yang tidak munasabah atau tidak relevan bagi Menteri untuk mengambilkira Islam sebagai agama Persekutuan di bawah fasal 3(1) dan sekatan terhadap pendakwahan di bawah fasal 11(4) apabila mengenakan syarat yang dipertikai terhadap penerbitan the Herald. Tiada apa yang tidak berperlembagaan mengenainya.  Larangan oleh Menteri hanya menyentuhi penggunaan perkataan 'Allah' untuk Tuhan di dalam the Herald. Perkataan 'Allah' bukanlah bahagian penting dan isi agama Kristian. Larangan dengan itu tidak boleh dikata tidak berperlembagaan atau melarang responden, yang mewakili masyarakat Kristian, dari mengamalkan agama mereka. Larangan adalah konsisten dengan obligasi Menteri untuk mengambilkira Islam sebagai agama Persekutuan di bawah fasal 3(1) dan perlindungannya di bawah fasal 11(1).

Bagi Mohd Zawawi Salleh HMR pula berpendapat jika perkataan 'Allah' digunakan dalam versi Bahasa Melayu the Herald bagi merujuk kepada Tuhan, akan wujud risiko salahnyata mengenai Tuhan dalam agama Kristian sendiri, kerana konsep Tuhan dalam agama Kristian seperti yang terlambang oleh konsep triniti adalah secara mutlak dan sepenuhnya berbeza dari konsep 'Allah' dalam Islam. Dengan lain perkataan, kemungkinan wujudnya kekeliruan bukan terhad kepada orang-orang Islam sahaja tetapi mencakupi juga penganut-penganut Kristian sendiri.

Perkara ini tidaklah membenarkan apa-apa perbuatan yang berlawanan dengan mana-mana undang-undang am yang berhubungan dengan ketenteraman awam, kesihatan awam atau prinsip moral.

Biarpun telah diperuntukkan dalam undang-undang tertinggi di negara iaitu Perlembagaan Persekutuan, masih terdapat beberapa limitasi terhadap kebebasan beragama . Kebebasan beragama adalah terhad kepada ketenteraman awam, kesihatan awam dan juga moral; perkara 11(5)

Ketenteraman Awam

• Selagi sesuatu kelakuan atau perbuatan yang dilakukan dengan alasan bahawa ianya termaktub dalam kebebasan beragama tersebut tidak memudharatkan ketenteraman awam dan menjejaskan keamanan, maka kelakuan atau perbuatan tersebut boleh terus dipraktikkan.
• Ketenteraman awam didefinasikan sebagai;

"keamanan dan keselamatan yang dirasai oleh semua orang yang berada di bawah perlindungan undang-undang" ; Re Tan Boon Liat [1976] 2MLJ 83

"securing public order covers suppression of crimes which endanger the safety of the people and cause harm to society...it is notorious fact that the trafficking in drugs causes serious harm and destroys the body politic not only nationally but also internationally"; Re P.E Long & Ors lwn Menteri Hal Ehwal salam Negeri [1976] 2MLJ 133

• Seseorang yang ditahan di bawah ISA adalah bertujuan untuk menghalangnya daripada melakukan sesuatu yang mengugat keselamatan negara. Namun begitu, seseorang itu tidak boleh dihalang daripada memeluk dan mengamalkan agamanya; Jamaluddin bin Othman lwn Menteri Hal Ehwal dalam Negeri Malaysia [1989] 1MLJ 368
• Kes-kes lain yang boleh dirujuk adalah; kes Su Yu Min lwn Ketua Polis Negeri (Sarawak) [2005] 6MLJ 768 berkenaan kegiatan loteri 4 digit yang dihujahkan bahawa tidak menjejaskan ketenteraman awam dan kes Hjh Halimatussaadiah bte Hj Kamaruddin lwn Public Services Commision & Anor [1994] 3MLJ 61 membabitkan kakitangan kerajaan yang memakai purdah ke tempat kerja.
• Antara kesalahan yang menjejaskan ketenteraman awam disenaraikan di bawah Kanun Keseksaan;

a)Memusnahkan atau merosakkan rumah ibadat bagi tujuan menghina agama tersebut; seksyen 295

b)Menganggu perhimpunan agama dengan sengaja; seksyen 296

c)Menceroboh ke dalam rumah ibadat atau tapak perkuburan dengan niat untuk menyinggung perasaan atau dengan niat menghina agama mana-mana individu; seksyen 297

d)Mengucapkan perkataan, mengeluarkan bunyi atau gerak badan dengan niat sengaja menyinggung perasaan penganut agama lain; seksyen 298.

Kesihatan Awam

• Selagi sesuatu kegiatan atau perbuatan yang dilakukan dengan alasan bahawa ianya termaktub dalam kebebasan beragama tersebut tidak membabitkan keterjejasan terhadap kesihatan awam, maka ianya boleh dilaksanakan.
• Kesihatan awam seperti yang dedifinasikan dalam The Untitled Fields of Public Health [1920] Science 51 (1306): 23–33 ;

"sains dan seni pencegahan penyakit, pelanjutan hayat dan pempromosian kesihatan melalui usaha teratur dan pilihan termaklum bagi masyarakat, pertubuhan, pihak awam dan pihak swasta, komuniti dan individu."

• Peruntukan dalam Kanun Keseksaan yang membabitkan kesalahan-kesalahan berkaitan kesihatan awam;

a) Perbuatan cuai yang berkemungkinan menyebabkan penyakit berjangkit tersebar; seksyen 269.

b) Perbuatan sengaja melakukan sesuatu menyebabkan penyakit berjangkit tersebar; seksyen 270

c) Ketidakpatuhan kepada peraturan kuarantin; seksyen 271

d) Menjual minuman atau minuman yang membahayakan kesihatan; seksyen 273

Moral

• Selagi mana sesuatu kegiatan atau perbuatan yang dilakukan dengan alasan bahawa ianya termaktub dalam kebebasan beragama tersebut tidak berlawanan dengan undang-undang membabitkan moral, maka ianya boleh dilaksanakan.
• Moral didefinasikan sebagai;

"ajaran atau pegangan berkenaan baik buruk sesuatu perbuatan,sikap atau cara kelakuan yang berasaskan atau yang diukur dari segi ketentuan tentang baik buruk sesuatu akhlak"; Kamus Dewan

• Bagi orang Islam, undang-undang berkaitan moral adalah terkandung dalam Enakmen atau Akta Kesalahan Jenayah Syariah misalnya;

a) Berkenaan sumbang mahram; seksyen 20

b) Berkenaan pelacuran; seksyen 21

c) Berkenaan persetubuhan luar nikah; seksyen 23

d) Berkenaan liwat (gay); seksyen 25

e) Berkenaan Musahaqah (lesbian); seksyen 26

f) Berkenaan lelaki yang berlagak seperti perempuan (transgender); seksyen 28

g) Berkenaan perbuatan tidak sopan di tempat awam; seksyen 29

• Bagi orang bukan Islam, kebanyakkan undang-undang berkenaan moral terkandung dalam Kanun Keseksaan

Perkara 11 Perlembagaan Persekutuan menyentuh rapat mengenai Kebebasan Beragama di Malaysia. Dalam memahami Perkara 11 ini, perkara yang wajar diketahui ialah :-

1. Takrif Kebebasan Agama.
2. Kebebasan Agama dalam Undang-Undang Antarabangsa
3. Kebebasan Agama dalam Islam di Malaysia.
4. Tafsiran peruntukan perlembagaan berkaitan Islam.
5. Skop kebebasan beragama di Malaysia.
6. Limitasi kebebasan beragam di Malaysia.

Perkataan 'Kebebasan' dapat ditakrifkan sebagai ketiadaan elemen yang menghalang. Contohnya seperti keadaan yang bebas memerlukan kemampuan untuk memilih. Kebebasan ini sememangnya perlu sama rata antara penganut atau agama lain. Namun begitu, kebebasan tidak wajar diamalkan sehingga menjejaskan hak orang lain.

Perkataan 'Agama' bermaksud kepercayaan kepada tuhan, sifat-sifat, kekuasaannya, menerima ajaran dan perintahnya. Agama pada kebiasaanya dikaitkan dengan 4C, kepercayaan (creed), tatacara bertindak (code of action), ibadat (cult) dan struktur masyarakat (community structure). Dalam islam sendiri, konsep agama merupakan satu cara hidup berpandukan islam yakni,

• Menyucikan jiwa daripada kejahatan.
• Membebaskan akal daripada syak wasangka.
• Memperteguh peribadi dan akhlak.
• Memperbetul cara pemikiran dan kepercayaan.

Agama juga diketahui secara tidak rasmi

('secara' ""umum"") Diklasifasikan dengan struktur-struktur yang kompleks berikut sebagai inisiatif "pemudah" juga turut sebagai langkah-langkah pemudah cara inisiatif langkah pro-aktif "istimewa" untuk melancarkan proses-proses kaedah-kaedah khas mahupun amatur didalam urusan-urusan berkenaan "'sistem''' perangka cara-cara kerja mengikuti seperti dan sebagaimana juga telah ditakrifkan secara "'tersirat'" turut juga termasuk berikut lalu terkandung didalam isi-isi jisim-jisim yang utama didalam pekara-pekara yang berwajib bersama-sama telahpun tersusun tersimpul "tersurat" "tersirat" merujuk kepada dasar-dasar yang bedasarkan perjanjian antarabangsa serta negara-negara yang memasukkan frasa hak-hak kompleks bagi kebebasan didalam urusan beragama didalam mengikut peruntukan-peruntukan sedia ada disamping dari keperluan Nya terjelas didalam kaedah-kaedah sistem-sistem perlembagaan masing-masing kerana maksudnya yang kompleks berbanding hak asasi lain yang turut sama terjamin dan juga dijamin.

Bagi Undang-Undang Antarabangsa, terdapat Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat yang dinyatakan pada Artikel 18 bahawa setiap orang mempunyai hak kebebasan berfikir, kepercayaan dan agama. Perjanjian Antarabangsa mengenai Hak-hak Sivil dan Politik (ICCPR) juga mengandungi beberapa peruntukan mengenai hak kebebasan beragama iaitu Artikel 2, 4, 18, 20, 24, 26 dan 27.

Berdasarkan kes Che Omar Che Soh v. Public Prosecutor(1988) , tidak dinafikan bahawa Islam merupakan agama Perseketuaan dan bukannya undang-undang asas dan bagi Perkara 3 telah memberikan hak terhadap badan legislatif untuk membuat undang-undang . Selain itu , undang-undang Islam bukannya dan tidak pernah menjadi Undang-undang asas bagi Perseketuaan mahupun bagi taraf sesebuah negeri . Ia juga hanya terlibat atas bidang kuasannya terhadap orang Islam sahaja dan berkenaan di Jadual kesembilan , senarai II-Senarai Negeri , perkara 1 yang di bawah bidang kuasa undang-undang agama Islam terhadap mereka yang berkenaan

Kebebasan Menganut Agama di Malaysia

Bagi orang yang beragama Islam, mereka tidak dibenarkan keluar dari agama Islam sesuka hati. Keluar agama Islam sesuka hati dipanggil murtad. Hal ini merupakan satu jenayah hudud.

Murtad dari segi Bahasa bermaksud seorang mukallaf yang keluar daripada Islam atas pilihan sendiri secara terang-terangan (melalui perkataan ataupun perbuatan) mahupun secara batin.

Abdul Aziz Bari menyatakan bahawa:

“Perbuatan murtad adalah barah yang boleh merosakkan umat Islam dan kesalahan ini tidak boleh dibiarkan kerana orang yang meninggalkan Islam dianggap mencabar kedudukan Islam. Inisiatif untuk mengawal perbuatan murtad adalah urusan dalaman umat Islam yang tiada kaitan dengan kebebasan beragama kerana tindakan berkenaan bukan bertujuan untuk memaksa orang bukan Islam untuk menerima Islam.”

Kes yang menunjukkan hak kebebasan menganut agama ini antaranya ialah Daud bin Mamat & ors v. Majlis Agama Islam (2001) dan Lina Joy v. Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan (2007).

Dalam kes Daud bin Mamat & ors v. Majlis Agama Islam (2001), pemohon ingin keluar daripada agama islam. Pemohon telah membuat permohonan deklarasi dengan membangkitkan perkara 11(1) bahawa pemohon mempunyai kebebasan mutlak dalam menganut dan mengamalkan agama. Mahkamah memutuskan meninggalkan sesuatu agama tidak boleh disamakan dengan hak ‘untuk menganut dan mengamalkan agama’. Mahkamah berpendapat lagi, perbuatan untuk menerima bahawa meninggalkan sesuatu agama adalah sama dengan dengan tafsiran tersebut dan akan meluaskan skop perkara 11(1).

Dalam kes Lina Joy v. Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan (2007) pula, perayu yang telah pun keluar dari agama Islam telah memohon untuk menukarkan agama Islam yang tertulis dalam kad pengenalan beliau. Peguam perayu telah membangkitkan isu perkara 11(1) dan menyatakan bahawa perayu mempunyai hak untuk menganut mana-mana agama dan perkataan Islam dalam kad pengenalan perayu wajar ditukar.

Kebebasan Mengamalkan Agama

Perkara 11(3) ada menyentuh setiap kumpulan agama mempunyai hak mereka tersendiri dalam menguruskan hal ehwal agamanya. Hak yang dimaksudkan adalah seperti:

I.Hak berkumpul beramai-ramai

II.Hak menubuhkan persatuan keagamaan

III.Hak untuk menguruskan sendiri hal ehwal agama

IV.Hak untuk membina rumah ibadat

V.Hak untuk menggunakan kitab suci

VI.Hak untuk menubuhkan institusi pendidikan

VII.Hak untuk menubuhkan institusi kebajikan

VIII.Hak untuk memilik harta

Selain itu, perkara 12(2) dalam Perlambagaan Persekutuan juga menyatakan bahawa:

“Tiap-tiap kumpulan agama mahupun secara setrata melalui induvidu-induvidu yang telahpun ditauliahkan secara tersirat untuk mengalas tugas-tugas '"yang khas"' berdasarkan: Menurut suatu riwayat Nabi Isa ,setelah turun dari langit akan menetap di bumi sampai wafatnya selama 40 tahun. Ia akan memimpin dengan penuh keadilan , sebagaimana yang diceritakan dalam hadist berikut : Demi yang diriku berada ditanganya,sesungguhnya Ibn Maryam hampir akan turun di tengah-tengah kamu sebagai pemimpin yang adil, melimpahkan harta sehingga tidak seorangpun yang mahu menerima pemberian dan sehingga satu kali sujud lebih baik dari dunia dan segala isinya” (HR. Bukhari,Muslim,Ahmad,Nasa’I,Ibn Majah dari Abi Hurairah)

Wahai seluruh kaum muslimin, bergembiralah kamu sesungguhnya

Allah Subhanahu wa Ta'ala sendiri telah menghancurkan musuhmu. 

(HR. Ahmad, Ibn Majah, Ibn Hiban dan Hakim dari Abu Sa’id)

Turunnya Nabi Isa ke bumi mempunyai misi menyelamatkan manusia dari fitnah Dajjal dan membersihkan segala penyimpangan agama ,baginda akan bekerjasama dengan "'Imam Mahdi''' Marhalah dakwah Muhammad

Marhalah dakwah baginda boleh dibahagikan mengikut fasa:

1. Fasa Makkah: hampir 13 tahun
   1. Dakwah rahsia: 3 tahun
   2. Dakwah terbuka di Makkah: hampir 7 tahun
   3. Dakwah kepada semua: 3 tahun
2. Fasa Madinah: 10 tahun

Perjuangan dakwah Muhammad juga boleh diringkaskan sebagai berikut:

• Pertama: Marhalah Tasqif - tahap pembinaan dan pengkaderan untuk melahirkan individu-individu yang menyakini pemikiran (fikrah) dan metod (thariqah) parti politik guna membentuk kerangka gerakan.

• Kedua: Marhalah Tafa’ul ma’al Ummah - tahap berinteraksi dengan umat agar umat turut sama memikul kewajiban dakwah Islam, sehingga umat akan menjadikan Islam sebagai panduan utama dalam hidupnya serta berusaha untuk menerapkannya dalam kehidupan bernegara dan bermasyarakat.

• Ketiga: Marhalah Istilamil Hukmi - tahap pengambilalihan kekuasaan, dan penerapan Islam secara utuh serta menyeluruh, lalu mengembangkannya sebagai risalah Islam ke seluruh penjuru dunia.

membanteras semua musuh-musuh Allah yakni sesuai sekali teramat molek untuk diklasifasikan serta ditakrifkan sejak

• 22 Mei 2019 - kini: Kebawah Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong ke-16, Al-Sultan Abdullah Ri’ayatuddin Al Mustafa Billah Shah Ibni Almarhum Sultan Haji Ahmad Shah Al-Musta’in Billah
• Jawi: کباوه دولي يڠ مها موليا سلطان ڤهڠ السلطان عبد الله رعاية الدين المصطفى بالله شاه ابن سلطان حاج أحمد شاه المستعين بالله

Nama gelaran rasmi baginda bermaksud Al-Sultan Abdullah Pembela Agama yang Terpilih oleh Allah.

Gelaran penuh baginda ialah: Kebawah Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda Yang Di-Pertuan Agong XVI Al-Sultan Abdullah Ri’ayatuddin Al-Mustafa Billah Shah Ibni Almarhum Sultan Haji Ahmad Shah Al-Musta’in Billah, D.K.P., D.K.M, D.K., D.M.N. , S.S.A.P., S.I.M.P., D.K.(Terengganu)., D.K.(Johor)., S.P.M.J., D.K.M.B.(Brunei)., D.K.(Kedah)., D.K.(Perlis)., D.K.(Perak)., D.K (Selangor).

Telah memberikan asas-asas khusus-khusus telah diperuntukan tersirat bersama-sama kelebihan-kelebihan daripada hasil usaha-usaha permohonan mendapatkan perkenan-perkenan sendiri secara pribadi mahupun berkumpulan untuk memohon secara terus mahupun langsung secara terbuka mahupun secara tertutup bergantung kepada mana-mana medium sedia ada sebagai penghubung berkomunikasi dengan Yang Teramat Arif Yang Mulia Barisan-Barisan delegasi-delegasi perwakilan-perwakilan institusi Legasi Kaum-kaum Kerabat Ke-bawah Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Yang Di-Pertuan Agong Bersama-sama Ke-bawah Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Raja Permainsuri Yang Di-Pertuan Agong Disamping Bimbingan Nasihat-nasihat Pernilaiaan Pemarkahan Perutusan-perutusan "'khas"'

(Secara Rasmi dan juga secara tidak rasmi) persetujuan pengusulan usul-usul "kompetitif kompleks'" daripada Bangsawan-Bangsawan Kerabat-Kerabat Yang Mulia Tuan Kesatria-Kesatria Jeneral-Jeneral Angkatan Bersenjata "'Swasta'" "'Ranger'" Semboyan Diraja Batalion10th dan juga lain-lain Batalion daripada setiap Division-Division sedia 'wujud' berkhidmat didalam perkhidmatan rahsia Kerajaan Imperialis Empayar Diraja Ke-bawah Duli Yang Maha Mulia Maharaja bersama-sama Ke-bawah Duli Yang Maha Mulia Maharani Yang Mulia Ratu Nya Ibunda Kepada kerabat Diraja kerajaan Imperialis Empayar Koloni-Koloni Jajahan Mahkota Nya Sendiri berhak menubuhkan dan menyenggarakan institusi-institusi bagi menyelengarakan pendidikan kanak-kanak dalam agama kumpulan itu sendiri, dan tidak boleh ada diskriminasi semata-mata atas alasan agama dalam mana-mana undang-undang yang berhubungan dengan institusi-institusi itu atau dalam pentadbiran mana-mana undang-undang itu;

tetapi adalah sah bagi Persekutuan atau sesuatu Negeri menubuhkan atau menyenggarakan atau membantu dalam menubuhkan atau menyenggarakan institusi-institusi Islam atau mengadakan atau membantu dalam mengadakan ajaran dalam agama Islam dan melakukan apa-apa perbelanjaan sebagaimana yang perlu bagi maksud itu.”

Antara kes yang boleh digunapakai dalam isu ini ialah Zakaria Abdul Rahman v Ketua Polis Negara Malaysia & Anor (2001). Dalam kes ini, plaintif yang merupakan seorang pegawai polis telah meminta kebenaran daripada pihak defendan untuk berkahwin lagi satu. Pihak defendan bagaimanapun tidak meluluskan permohonan plaintif. Plaintif tetap meneruskan hasratnya untuk berpoligami sehingga beliau dikenakan tindakan tatatertib. Pihak plaintif telah mencabar tindakan tersebut atas dasar bertentangan dengan perkara 11. Mahkamah memutuskan walaupun Islam membenarkan umatnya untuk berpoligami, ia bukanlah sesuatu yang diwajibkan. Oleh itu, tidak menjadi kesalahan apabila pihak berkuasa mengenakan syarat ke atas mana-mana anggota polis untuk mendapatkan kebenaran daripada pegawai kanan sebelum berpoligami.

Kebebasan Menyebarkan Agama

Kebebasan menyebarkan agama bermaksud seseorang itu diberikan kebebasan untuk menyebarkan pengetahuan agamanya dengan memberitahu orang lain tentang prinsip-prinsipnya. Hal ini dilakukan tanpa paksaan, pujukan atau penipuan. Kawalan penyebaran agama bukan Islam kepada orang Islam ada disebutkan dibawah perkara 11(4);

“Undang-undang Negeri dan berkenaan dengan Wilayah-Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya, undang-undang persekutuan boleh mengawal atau menyekat pengembangan apa-apa doktrin atau kepercayaan agama di kalangan orang yang menganuti agama Islam.”

Perkara 11(4) secara amnya menegaskan bahawa penyebaran agama selain daripada agama Islam kepada orang Islam adalah dilarang terutamanya dari segi penyebaran dakwah. Hal ini telah memberi kuasa kepada kerajaan negeri dan kerajaan persekutuan untuk mengubal undang-undang bagi menyekat penganut agama bukan Islam dari menyebarkan ajaran serta kepercayaan mereka kepada orang Islam.

Antara kes-kes yang boleh digunapakai ialah kes Abdul Rahim Haji Bahaudin v Ketua Kadi Kedah (1983) dan Menteri Dalam Negeri v Titular Roman Catholic Archbishop of Kuala Lumpur (2011). Dalam kes Abdul Rahim Haji Bahaudin v Ketua Kadi Kedah (1983), tertuduh telah dituduh di bawah seksyen 163(1) Enakmen Pentadbiran Undang-undang Islam Kedah kerana mengedar risalah berkaitan ajaran Ahmadi atau dikenali dengan nama Qadiani.

Tertuduh memohon writ untuk menghalang tindakan mahkamah syariah dikenakan ke atasnya atas alasan fatwa yang dikeluarkan menyatakan bahawa sesiapa yang menganut ajaran Qadiani dikira murtad. Oleh kerana tertuduh adalah pengikut ajaran Qadiani, maka dia dikira bukan Islam dan tidak tertakluk di bawah bidang kuasa mahkamah syariah.

Pandangan Sarjana

Dari Sheridan Groves,

Ketenteraman Awam

Sesuatu kelakuan itu boleh dilakukan selagi ianya tidak menjejaskan dan memudaratkan ketenteraman awam.

Re Tan Boon Liat [1976]:

‘ketenteraman awam’ bermaksud keamanan dan keselamatan yang dirasai oleh semua orang yang berada di bawah perlindungan undang-undang'

Antara kes yang boleh digunapakai ialah Hajah Halimatussaadiah bte Hj Kamaruddin v Public Services Commission & Anor [1994]. Dalam kes ini, perayu merupakan seorangan kakitangan kerajaan yg bekerja di pejabat Penasihat Undang-undang Negeri Perak. Beliau telah memakai purdah ke tempat kerja dan ini melanggar pekeliling kerajaan yang menegah pakaian yang menutup muka dalam waktu pejabat. Beliau telah dibuang kerja atas alasan enggan menanggalkan purdah semasa bekerja. Perayu mencabar pemecatannya. Mahkamaha Agung telah memutuskan bahawa larangan pakaian yang menutup muka ke atas kakitangan kerajaan tidak menjejaskan hak perayu mengamalkan agama.

Kesihatan Awam

Selagi sesuatu kegiatan yang dilakukan itu tidak menjejaskan kesihatan penduduk awam, maka ianya boleh dilaksanakan. Peruntukan dalam Kanun Keseksaan bab 14 yang menyatakan kesalahan-kesalahan yang berkaitan dengan kesihatan awam, keselamatan, keselesaan, kesusilaan dan moral termasuklah:

•Seksyen 269 – perbuatan cuai yang berkemungkinan menyebabkan penyakit berjangkit tersebar

•Seksyen 270 – perbuatan sengaja melakukan sesuatu yang berkemungkinan menyebabkan penyakit berjangkit tersebar

•Seksyen 271 – ketidakpatuhan kepada peraturan kuarantin

•Seksyen 273 – menjual minuman atau makanan yang membahayakan kesihatan

Moral

Sesuatu kelakuan itu boleh dilaksanakan selagi ianya tidak menjejaskan moral seseorang dan orang awam. Moral bermaksud ajaran atau pegangan berkenaan baik buruk sesuatu perbuatan,sikap atau cara kelakuan yang berasaskan atau yang diukur dari segi ketentuan tentang baik buruk sesuatu akhlak.

Undang-undang berkaitan moral dan kesusilaan bagi orang Islam terkandung dalam Enakmen ataupun Akta Kesalahan Jenayah Syariah seperti berikut:

•Seksyen 20 – sumbang mahram

•Seksyen 21 – pelacuran

•Seksyen 22 – muncikari

•Seksyen 23 – persetubuhan luar nikah

•Seksyen 25 – Liwat

•Seksyen 26 – Musahaqah

•Seksyen 28 – lelaki yang berkelakuan seperti perempuan

•Seksyen. 29 – Perbuatan tidak sopan di tempat awam

Undang-undang berkaitan akidah bagi orang Islam terkandung dalam enakmen yang sama adalah seperti berikut:

•Seksyen 3 – pemujaan salah

•Seksyen 4 – mengajar doktrin palsu

•Seksyen 5 – mengembangkan doktrin atau kepercayaan agama selain daripada kepercayaan agama Islam

•S. 6 – mendakwa diri sebagai nabi atau rasul atau Imam Mahdi atau wali

 

Berdasarkan Perlembagaan Persekutuan Perkara 12 yang menjelaskan hak berkenaan sektor-sektor juga kaedah-kaedah didalam sistem sesebuah bidang pembelajaran iaitu sektor-sektor pendidikan:

• (1) Tanpa menjejaskan keluasan Perkara 8, tidak boleh ada diskriminasi terhadap mana-mana warganegara semata-mata atas alasan agama, ras, keturunan atau tempat lahir— (a) dalam pentadbiran mana-mana institusi pendidikan yang disenggarakan oleh suatu pihak berkuasa awam, dan, khususnya, kemasukan murid-murid atau pelajarpelajar atau pembayaran fi; atau (b) dalam memberikan bantuan kewangan daripada wang sesuatu pihak berkuasa awam bagi penyenggaraan atau pendidikan murid-murid atau pelajar-pelajar di 9 mana-mana institusi pendidikan (sama ada diselengarakan dari suatu pihak berkuasa awam atau tidak dan sama ada di dalam atau di luar Persekutuan).

(2) Tiap-tiap kumpulan agama berhak menubuhkan dan menyenggarakan institusi-institusi bagi pendidikan kanak-kanak dalam agama kumpulan itu sendiri, dan tidak boleh ada diskriminasi semata-mata atas alasan agama dalam mana-mana undang-undang yang berhubungan dengan institusi-institusi itu atau dalam pentadbiran mana-mana undang-undang itu; tetapi adalah sah bagi Persekutuan atau sesuatu Negeri menubuhkan atau menyenggarakan atau membantu dalam menubuhkan atau menyenggarakan institusi-institusi Islam atau mengadakan atau membantu dalam mengadakan ajaran dalam agama Islam dan melakukan apa-apa perbelanjaan sebagaimana yang perlu bagi maksud itu.

• (3) Tiada seorang pun boleh dikehendaki menerima ajaran sesuatu agama atau mengambil bahagian dalam apa-apa upacara atau upacara sembahyang sesuatu agama, selain agamanya sendiri.
• (4) Bagi maksud Fasal (3) agama seseorang yang di bawah umur lapan belas tahun hendaklah ditetapkan oleh ibu atau bapanya atau penjaganya.

Perkara 12 Perlembagaan Persekutuan Malaysia jelas menunjukkan bahawa tidak boleh wujud sebarang diskriminasi terhadap mana-mana warganegara semata-mata atas alasan agama , ras , keturunan atau tempat lahir .

Tafsiran "pendidikan" daripada Kamus Dewan telah mengatakan definisinya sebagai perihal atau perbuatan mendidik atas seseorang yang berhak ke atas mana-mana warganegara Malaysia:

Antara jabatan yang mempunyai tanggungjawab untuk melaksanakan pembelajaran bagi warganegara adalah Kementerian Pelajaran Malaysia yang boleh dilihat beransur daripada sekolah yang berada di bawah tanggungan kerajaan, swasta dan secara tersendiri dengan cara pelaksanaan institusi tersebut .

Pembahagian kuasa antara Perseketuaan dan negeri terhadap pendidikan

Tertera di seksyen 13(a) di bawah jadual kesembilan Perlembagaan Perseketuaan terletaknya kuasa untuk menggubal Undang-undang terletaknya kepada Parlimen Persekutuan dan seksyen tersebut telah mengatakan pendidikan haruslah digolongkan bersama pendidikan sekolah rendah, menengah dan juga universiti. Disertakan sekali dengan pendidikan vokasional dan teknik latihan guru serta pendaftaran dan pengawalan guru . Pengurusan sekolah juga tergolong dan pemajuan pengajian khas dan juga penyelidikan terhadap subjek sains dan juga sastera . Seksyen 13(b) di bawah jadual yang sama juga meletakkan sama Perpustakaan , muzium , monumern dan rekod purba-kala serta tapak peninggalan zaman purba sebagai tempat yang terlibat dalam skop pendidikan bagi seksyen tersebut .

Antara akta yang diguna pakai sebagai asas bagi penubuhan sesuatu Universiti adalah merupakan akta universiti dan kolej universiti 1971 pindaan 2009(AUKU) dan juga akta lain seperti Akta Universiti Teknologi Mara 1976 sebagai rujukan dengan perlaksanaan sesebuah Universiti Kerajaan . Bagi sesebuah Universiti Swasta pula , mereka haruslah mematuhi Akta Pendidikan Swasta 1996 .

Kesamarataan dan ketiadaan diskriminasi

Berdasarkan Perkara 12(1)(a) , telah dinyatakan bahawa tanpa menjejaskan keluasan Perkara 8 , tiada sebarang diskriminasi boleh dilakukan terhadp apa yang telah dinyatakan dalam Perkara tersebut dan berdasarkan regulasi 5 Jadual Pertama AUKU menerangkan tentang penaklukan terhadap Perkara 153 Perlembagaan Perseketuaan di mana sama ada sebagai pegawai, guru atau pelajar, adalah terbuka kepada semua orang tidak kira jantina, ras,agama, bangsa atau kelas; dan tiada apa-apa ujian mengenai kepercayaan atau penganutan agama boleh dilakukan atau diadakan untuk menge-hakkan

(beri hak-hak) seseorang menjadi anggota atau untuk mengurniakan kepada seseorang apa-apa ijazah atau diploma Universiti, dan juga tiada apa-apa jua fellowship, biasiswa, bantuan, dermasiswa, pingat, hadiah atau kepujian atau kurniaan lain boleh dihadkan kepada orang daripada sesuatu ras, agama, bangsa atau kelas yang tertentu jika belanja baginya dibayar daripada wang am Universiti.

Penggunaan bahasa pembelajaran

Di bawah Perkara 152(1) , penggunaan Bahasa Melayu telah didklerasikan sebagai bahasa penggunaan seluruh negara tetapi walhal itu , tiada seorang akan dihalang untuk daripada perkara yang merupakan perkara yang rasmi , tiada seorang akan dihhalang untuk mempelajari dilarang ataupun dihindari daripada daripada menggunakan , mempelajari mahupun mengajar bahasa lain di Perseketuaan tersebut . Berdasarkan juga di seksyen 2 Akta Pendidikan (1999) Akta 550 telah mengatakan bahawa ) di mana kemudahan bagi pengajaran— i. bahasa Cina atau Tamil hendaklah diadakan jika ibu bapa sekurang--kurangnya lima belas orang murid di sekolah itu memintanya serta bahasa-bahasa kaum asli hendaklah diadakan jika didapati munasabah dan praktik berbuat sedemikian dan jika ibu bapa sekurang-kurangnya lima belas orang murid di sekolah itu memintanya; dan bahasa Arab, Jepun, Jerman atau Perancis atau mana-mana bahasa asing lain boleh diadakan jika didapati munasabah dan praktik berbuat sedemikian; dan menyediakan murid bagi apa-apa peperiksaan sebagaimana yang ditetapkan . Tetapi di kes seperti Merdeka Universiti v. Kerajaan Malaysia (1982) telah mengatakan bahawa di bawah Perkara 160(2) Perlembagaan Perseketuaan mengatakan bahawa semua universiti dan tidak kira jikanya swasta mahupun kerajaan akan dinyatakan sebagai sesuatu badan awam dan perlulah menggunakan bahasa melayu di bawah Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan .

Terdapat juga pengecualian di mana penggunaan Bahasa Inggeris boleh diguna pakai di dalam semua aspek rasmi tetapi terdapat limitasinya , antaranya adalah :

• Yang Di-Pertua Agong boleh memberikan kebenaran menggunakan bahasa tersebut jikanya ianya dianggap sesuai untuk sesuatu majlis tersebut
• Di bawah seksyen 17(1) mengatakan bahawa s17(1) Bahasa kebangsaan hendaklah menjadi bahasa pengantar utama di semua institusi pendidikan dalam Sistem Pendidikan Kebangsaan kecuali sekolah jenis kebangsaan yang ditubuhkan di bawah seksyen 28 atau mana-mana institusi pendidikan lain yang dikecualikan oleh Menteri daripada subseksyen ini (2) Jika bahasa pengantar utama di sesuatu institusi pendidikan adalah selain daripada bahasa kebangsaan, maka bahasa kebangsaan hendaklah diajarkan sebagai mata pelajaran wajib di institusi pendidikan itu., Maka tersebut telah memberi ruang untuk menggunakan bahasa Inggeris di tempat pengajaran tersebut:

• Berdasarkan isu kes Merdeka University Berhad v. Government Of Malaysia(1982) tentang Perkara 12(1) Perlembagaan Perseketuaan yang telah berkait dengan Perkara 152(1) tentang penggunaan bahasa kebangsaan serta Perkara 160 tentang pentafsiran bahawasanya Merdeka University tersebut merupakan sebuah badan awam yang beratoriti untuk menjalankan kewajipannya sebagai sebuah universiti . Selain itu , penghakiman juga telah mengatakan bahawa Perkara 12(1) hanya tertakluk kepada Universiti Awam sahaja .
• Isu terhadap penggunaan kalimah "Allah" dalam penerbitan majalah "Herald - The Catholic Weekly" di mana berlakunya pelanggaran permit yang diberikan yang memberi batasan terhadap apa yang boleh dicetak
  1. (i) Permohonan penerbitan dalam Bahasa Melayu adalah dibenarkan, namun demikian, penggunaan kalimah "ALLAH" adalah dilarang sehingga mahkamah membuat keputusan mengenai perkara tersebut.
  2. (ii) Di halaman hadapan penerbitan ini, tertera perkataan 'TERHAD' yang membawa maksud penerbitan ini adalah terhad untuk edaran di gereja dan kepada penganut Kristian sahaja" ("the impugned decision")

Pendidikan terhadap Perkara yang berkaitan dengan keagamaan

Di bawah Perkara 12(2) Perlembagaan Perseketuaan telah dinyatakan bahawa setiap kumpulan agama mendapat hak untuk menubuhkan dan menjalankan sebuah institusi pembelajaran terhadap pendidikan kepada kanak-kanak yang menganut ajaran agamanya tersendiri . Tetapi di bawah Perkara 3(1) Perlembagaan Perseketuaan , Undang-undang Perseketuaan dan Negeri berhak menubuhkan , menjalankan serta membantu Institusi yang beragama Islam semata-mata . Selain itu , di bawah Perkara 12(3) Perlembagaan Perseketuaan menerangkan bahawa seseorang boleh dikehendaki menerima ajaran sesuatu agama atau mengambil bahagian dalam apa-apa upacara sembahyang agama lain selain agamanya tersendiri . Di dalam kes Teoh Eng Huat v. Khadi di Pasir Mas(1986) , adalah dipersetujui bahawa Perkara 12(3) hanya terpakai jika dipaksan dan manakalaa jika ianya dilakukan dengcan cara sukarela menerima arahan dalam sesuatu yang berasaskan daripada agama lain yang dianutinya .

Selain itu , kes di bawah menerangkan lebih lanjut tentang bertenglingkahan antara Perkara 11 dan Perkara 12 Perlembagaan Perseketuaan

Menteri Dalam Negeri v Titular Roman Catholic Archbishop of Kuala Lumpur

Kes tersebut telah menyatakan tentang isu penggunaan "Allah" di dalam majalah yang berjudul “Herald – The Catholic Weekly” di mana pihak penerbit yang merupakan Titular Roman Catholic Archbishop of Kuala Lumpur telah menghantar Semakan Kehakiman (Judical Review) terhadap mahkamah tinggi . Semakan Kehakiman tersebut dilakukan untuk larangan yang telah dilaksanakan oleh Menteri Dalam Negeri terhadap penggunaan "Allah" di dalam majalah mingguan . Isu tersebut telah dibicarakan di tiga mahkamah di mana isu yang dibangkitkan di mahkamah merupakan berbeza-beza .

• Mahkamah Tinggi
  • Isu utama merupakan meminta semakan kehakiman terhadap larangan penggunaan "Allah" dalam majalah mereka iaitu “Herald – The Catholic Weekly”
  • Pihak perayu(Menteri Dalam Negeri) membangkitkan isu bahawa kerajaan telah melaksanakan tugasnya dalam skop undang-undang , seperti yang telah dicetak di s.7(1) Akta Mesin Cetak Dan Penerbitan 1984 :
    • Jika Menteri berpuas hati bahawa apa-apa hasil penerbitan mengandungi apa-apa makalah, karikatur, fotograf, laporan, nota, tulisan, bunyi, muzik, kenyataan atau apa-apa perkara lain yang mengikut apa-apa jua cara memudaratkan atau mungkin memudaratkan ketenteraman awam, kemoralan, keselamatan, atau yang mungkin menggemparkan fikiran orang ramai, atau yang berlawanan atau mungkin berlawanan dengan mana-mana undang-undang atau yang selainnya memudaratkan atau mungkin memudaratkan kepentingan awam atau kepentingan negara, dia boleh menurut budi bicara mutlaknya melalui perintah yang disiarkan dalam Warta melarang, sama ada secara mutlak atau tertakluk kepada apa-apa syarat yang ditetapkan, pencetakan, pengimportan, penghasilan, penghasilan semula, penerbitan, penjualan, pengeluaran, pengelilingan, pengedaran atau pemilikan hasil pengeluaran itu dan hasil pengeluaran masa hadapan penerbit yang berkenaan.
      • Antara perkara yang dibangkitkan oleh Mahkamah Tinggi adalah pembatasan yang diberikan bercanggah dengan dengan Perkara 3(1) Perlembagaan Perseketuaan dan Perkara 10 terhadap kebebasan bercakap , berhimpun dan berpersatuaan .
• Mahkamah Rayuan
  • Di mahkamah rayuan pula pihak perayu(Menteri Dalam Negeri) telah merayu daripada penghakiman yang diajtuhkan yang memihak kepada Titular
  • Rayuan yang dilakukan tersebut hanyalah berdasarkan penyemakan semula penghakiman dan bukan terhadap merit kes tersebut serta budi bicara Menteri tersebut berkaitan Akta 1984 tersebut
  • · Asas lain yang dipergunakan bagi menjustifikasikan rayuan tersebut adalah larangan penggunaan “Allah” adalah untuk kepentingan rakyat sejagat serta kepentingan awam dan larangan yang dilakukan merupakan perbuatan yang sah dari segi undang-undang serta patut dilaksanakan Terdapat juga isu Perlembagaan diperbangkitkan di mana Perkara 3(1) Perlembagaan Perseketuaan harus dibacakan bersama yang jelas memperkatakan bahawa Islam merupakan agama rasmi Perseketuaan . Hakim juga menjelaskan lagi terhadap bagaimana perungkaian yang berlaku dalam Perkara tersebut dalam Kertas Putih atau lebih dikenali sebagai cadangan Perlembagaan Federasi Malaysia 1957 dan pernyataan bahawa Perlembagaan Perseketuaan menjadi undang-undang pertama bagi Perseketuaan ·Rujukan juga dibuat terhadap Perkara 11(4) yang dibuat oleh Profesor Dr Shad Saleem Faruqi yang mengatakan orang bukan Islam adalah dilarang untuk berdakwah agama mereka terhadapa orang Islam . ·Sebagai asas yang digunakan oleh Menteri untuk menyentuh perkara yang memerlukan sebuah semakan kehakiman(judicial review) terhadap perkara yang berkaitan hal-hal yang melibatkan keselamatan awam dan melibatkan perkara yang berada dalam skop kepentingan pihak responden(Titular) . Sebagai amnya penghakiman yang dilaksanakan oleh mahkamah amat penting bagi perkara yang berkaitan dengan keselamatan awam serta pelaksanaanya terhadap badan eksekutif .
  • Juga ingin dinyatakan bahawa isu terhadap penggunaan kalimah tersebut hanyalah terhenti di Mahkamah Rayuan dan aspek yang dibangkitkan di Mahkamah Perseketuaan adalah perkara lain sama sekali .

Mahkamah Perseketuaan

• Pihak pemohon(Titular) telah meminta agar sesuatu permohonan untuk meminta kebenaran untuk merayu di Mahkamah Perseketuaan .
• Di Mahkamah Perseketuaan pula , pihak pemohonan(Titular) teleh memohon terhadap penghakiman yang telah dilaksanakan di Mahkamah Rayuan yang telah menolak penghakiman terhadap penggunaan “Allah” dalam majalah tersebut .
• Pihak perayu telah melontarkan sebanyak 28 soalan yang terbahagi kepada 3 bahagian iaitu A : Soalan Pendadbiran B: Soalan Perlembagaan C: Soalan am
• Soalan-soalan yang dibentangkan memberi kebenaran untuk memberi kebenaran membicarakan keputusan Mahkamah Rayuan , soalan yang dibentangkan haruslah melepasi syarat dan batasan yang ditetapkan dalam s.96(a) Akta Mahkamah Kehakiman 1964
• Dalam penghakiman yang dilakukan kesemua bahagian dari A ke C gagal untuk memenuhi syarat yang telah ditetapkan oleh s.96(a) tersebut
• Sesebuah ujian juga dibangkitkan di Mahkamah Perseketuaan iaitu ujian Subjekti dijalankan yang merupakan perspektif defendan , berhubung dengan niat seorang ia akan berkenaan hanya dengan sama ada defendan melakukan meramalkan tahap kebarangkalian hasil yang berlaku dari tindakannya. Ujian objektif melihat perspektif seseorang yang munasabah . Ie Adakah seseorang yang munasabah jangkakan tahap kebarangkalian hasil yang berlaku daripada tindakan defendan.

^{Penghakiman Akhir oleh kes tersebut}

Pada penghakiman ini, telah didapati bahawa keputusan majoriti telah dicapai di mana 4 orang hakim, diketuai oleh Ketua Hakim Negara, Ariffin Zakaria, telah menolak permohonan perayu mengenai kes ini. Walau bagaimanapun, terdapat 3 orang hakim yang menentang penolakan permohonan itu.Antara 4 orang hakim yang menolak keputusan ini ialah, Ariffin Zakaria KHN, disokong oleh Raus Sharif HMR, Zulkefli Makinudin KH (Malaya) dan Suriyadi Halim Omar HMP .Manakala 3 orang hakim yang menentang ialah Richard Malanjum KH (Sabah & Sarawak), Zainun Ali HMP dan Jeffrey Tan HMP

• • Perlembagaan Perseketuan (Perkara 11 dan 12)
  • Perlembagaan Perseketuaan
  • Che Omar Che Soh v. Public Prosecutor (1998) 2 MLJ 55
  • Daud bin Mamat & ors v. Majlis Agama Islam (2001) dan Lina Joy v. Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan 2 MLJ 390
  • Joy v. Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan (2007) 4 MLJ 585
  • Zakaria Abdul Rahman v Ketua Polis Negara Malaysia & Anor (2001) 3 MLJ 385
  • Abdul Rahim Haji Bahaudin v Ketua Kadi Kedah (1983)
  • Menteri DalaTitular Roman Catholic Archbishop of Kuala Lumpur v Menteri Dalam Negeri & Orsm Negeri v Titular Roman Catholic Archbishop of Kuala Lumpur (2014) [2014] 4 LRC 1
  • Titular Roman Catholic Archbishop of Kuala Lumpur v Menteri Dalam Negeri & Ors (2014) 4 MLJ 765
  • Abdul Rahim Haji Bahaudin v Ketua Kadi Kedah (1983)
  • Akta Universiti dan Kolej Universiti 1971 pindaan 2009(AUKU)
  • Akta Universiti Teknologi Mara 1976
  • Akta Pendidikan Swasta 1996 .
  • Akta Mahkamah Kehakiman 1964
  • AKTA PENDIDIKAN 1996 (Akta 550)
  • Merdeka University Berhad v. Government Of Malaysia(1982) 2 MLJ 356
  • Re Tan Boon Liat [1976]2 MLJ 83
  • Hajjah Halimatussaadiah v. PSC (1992) 1 MLJ 513
  • Teoh Eng Huat v. Khadi di Pasir Mas(1990) 2 MLJ 300
  • Zakaria Abdul Rahman v Ketua Polis Negara [2001]3 MLJ 385
  • Marcel Jude v Sabah State Legislative Assembly [2013]10 CLJ 461
  • Meor Atiqulrahman bin Ishak & Lain-lain v Fatimah Sihi & Lain-lain [2006]4 MLJ 605
  • An Indroduction To The Constitution of Malaysia ( Third Edition) oleh Tun Mohamed Suffian
  • AZIZ, BASRI. "HAK ASASI DALAM PERLEMBAGAAN MALAYSIA"
  • ABDUL AZIZ, BASRI. "Hak Asasi Dalam Perlembagaan Malaysia
  • Document Of Destiny oleh Shad Saleem Faruqi
  • http://www.moe.gov.my/
  • https://www.mohe.gov.my/ms/

1. Astro Awani “Kronologi kes gereja Roman Katolik guna kalimah Allah”, 21 Januari 2015, http://www.astroawani.com/berita-malaysia/kronologi-kes-gereja-roman-katolik-guna-kalimah-allah-52487
2. Helwa Mohammad Zainal dan Jasri Jamal, Kedudukan Murtad dan Penyebaran Agama Bukan Islam Menurut Perspektif Undang-Undang di Malaysia: Satu Analisa Isu dan Cabaran, (2013) 17 JUUM 13 -36 
3. Andrew Harding (1996), Law, Government and the Constitution in Malaysia, Kluwer Law International, h. 201
4. Dr. Juanda, Fahami Enakmen Agama Bukan Islam, Utusan Online, 19 Januari 2013 http://ww1.utusan.com.my/utusan/Dalam_Negeri/20130119/dn_14/Fahami-Enakmen-Agama-Bukan-Islam---Dr-Juanda-Jaya^{[pautan mati kekal]}
5. Laporan Kebebasan Beragama Malaysia 2014, 14 Oktober 2015 http://photos.state.gov/libraries/bahasa/99931/bm/irf2014_oct2015.pdf 
6. Sinar Harian, Empat Ditahan Cuba Sebar Ajaran Bukan Islam, 30 Mac 2016 http://www.sinarharian.com.my/edisi/melaka-ns/empat-ditahan-cuba-sebar-ajaran-bukan-islam-1.503875
7. http://www.malaysianbar.org.my/members_opinions_and_comments/article_1211a_what_does_it_really_mean_.html Diarkibkan 2014-08-25 di Wayback Machine
8. https://caselaws.wordpress.com/2011/10/29/dalip-kaur-v-pegawai-polis-1992-1-mlj-1/
9. http://www.esyariah.gov.my/JurnalHukumSearch/htdocs/jurnalhukumsearch/JurnalHukumSearchDetailsPageBM.jsp
10. http://www.malaysianbar.org.my/selected_judgements/moorthys_casekaliammal_sinnasamy_lwn._pengarah_jabatan_agama_islam_wilayah_persekutuan_yang_lain_2005_hckl.html 
11. http://www.kehakiman.gov.my/directory/judgment/file/1-12-2012(B).pdf
12. Perlembagaan Persekutuan; Perkara 11

• Kartika Sari Dewi Shukarnor
• Kontroversi majalah al Islam 2009

• "International Religious Freedom Report 2006 - Malaysia". U.S. Department of State. Dicapai pada 2022-03-23.
• Apostates in Malaysia

• Kumar, R. Surenthira (Apr. 13, 2006). Woman can appeal against NRD's refusal to remove 'Islam' on her NRIC Diarkibkan 2008-06-27 di Wayback Machine. Malaysia Today.
• Imran Imtiaz Shah Yacob, Asia Sentinel (27 April 2007) "Doing the Impossible: Quitting Islam in Malaysia" Diarkibkan 2013-03-30 di Wayback Machine
• DALAM MAHKAMAH PERSEKUTUAN MALAYSIA(Malaysia government)
• Malaysia at the Crossroads
• List of Islamisation Diarkibkan 2008-09-24 di Wayback Machine
• Oh God! Malaysian Christians barred from saying `Allah' by Venkatesan Vembu, Daily News & Analysis, 25 December 2007no
• INTERNAL SECURITY ACT FOR WAYWARD CHINESE CONVERTS Diarkibkan 2012-02-07 di Wayback Machine