သိခဘာသာ

သိခဘာသာဂှ် စကတဵုဒှ်ကၠုင် နူကဵု အစာဓရ်ဂုရုနနက်၊ မဒှ် ဂုရုကိုပ်ကၠာအိုတ် (၁၄၆၉-၁၅၃၉)၊ တုဲ ဆက်ကေတ်အာလျိုင်ဒၞာဲညး သီုဖအိုတ် ဂုရု နွံဒစိတ်တၠရ။ ဂုရု မရနုက်ကဵုစှ် ဂုရုဂေါဗိန် သိင်္ဃ (Guru Gobind Singh) (အကြာသၞာံ ၁၆၇၆ - ၁၇၀၈)၊ ဂုရုဂရေန်သဟိဗ် (Guru Granth Sahib) မဒှ် ညးဆက်ဒုင်ကေတ်အာဲညးဂှ် ဒှ်ဂုရုမကြပ်ကဵု ကောန်မၞိဟ်ဂၠိုင်တုဲ ခၞံဗဒှ်ပတိုန် လိက်ဂၠံင်တရဴဓရ်သိခဘာသာရ။ ဂုရုနနက် ဗ္တောန် ဒဒှ်မဂျိုင်တန်တဴ "နကဵုဘဝမၞုံကဵု ကတိုင်ကၟဟ်၊ ခၞံဗဒှ်၊ ကေုာံ ဒ္ဂေတ်လ္ၚတ် ကုဒဒှ်မဍာံစၟတ် မနွံကဵုသစ္စ၊ မနွံကဵု မထိင်ဒဝ် ကေုာံ အးဇ္ၚးဂှ် ဒှ်အရာသမၠုင်အိုတ် လတူဒ္ဂေတ်လၟေတ်တၞဟ်တအ်ရ၊ တုဲပၠန် မဒက်ပ္တန် ပရေင်ပံင်ကောံ ကုကျာ်၊ မတီကေတ် ပၟိက်ဆန္ဒကျာ်တုဲ ဒ္ဂေတ်ဗက် ဂၠံင်တရဴကျာ်ရ။ ဂုရုဟာဂေါဗိန်( Guru Hargobind)၊ မဒှ်ဂုရု မရနုက်ကဵုတြဴ (ပ္ဍဲအကြာသၞာံ ၁၆၀၆ - ၁၆၄၄) ဂှ် ခၞံဗဒှ်ပတိုန် သဘဴဓဝ် အကြာ ဒတန်မိရိ (ပရေင်ဍုင်ကွာန်) ကေုာံ ဒတန်ပိရိ (ဒ္ဂေတ်ဓရ်) တအ်ရ။

The Sikh scripture opens with the Mul Mantar (ਮੂਲ ਮੰਤਰ), fundamental prayer about ik onkar (ੴ, 'One God'). The core beliefs of Sikhism, articulated in the Guru Granth Sahib, include faith and meditation on the name of the one creator; divine unity and equality of all humankind; engaging in seva ('selfless service'); striving for justice for the benefit and prosperity of all; and honest conduct and livelihood while living a householder's life. Following this standard, Sikhism rejects claims that any particular religious tradition has a monopoly on Absolute Truth.

Sikhism emphasizes simran (ਸਿਮਰਨ, meditation and remembrance of the words of God), which can be expressed musically through kirtan, or internally through naam japna ('meditation on His name') as a means to feel God's presence. It teaches followers to transform the "Five Thieves" (i.e. lust, rage, greed, attachment, and ego).

The religion developed and evolved in times of religious persecution, gaining converts from both Hinduism and Islam. Mughal rulers of India tortured and executed two of the Sikh gurus—Guru Arjan (1563–1605) and Guru Tegh Bahadur (1621–1675)—after they refused to convert to Islam. The persecution of Sikhs triggered the founding of the Khalsa - by Guru Gobind Singh in 1699 - as an order to protect the freedom of conscience and religion, with members expressing the qualities of a Sant-Sipāhī—a 'saint-soldier'.