Станислав Игнаци Виткевич

Тој бил син на уметник, писател и критичар на уметноста. Се здобил со домашно образование во Закопане и растел меѓу уметници и писатели. Од детство се дружел со Карол Шимански и Бронислав Малиноски. Учествувал во Првата светска војна како руски поданик и бил во Санкт Петербург за време на Октомвриската револуција. Во 1930-те години експериментирал со различни наркотици, конкретно конзумирал пејот и тоа може да се забележи во неговото творештво и живописи. После нападот на нацистите врз Полска, Виткевич се самоубил на 18 септември 1939 година.

 

Уметничкото творештво на Виткаци, тешко е да се класифицира, но е најблиску до експресионизмот и често го приближуваат до надреализмот. Многу често неговото творештво е блиско до тоа на Кафка, само без јавен песимизам. Можеме да го сметаме Виткевич како предвесник на театар на апсурдот. Неговите дела се разликуваат не само по чудност и изостреност, но и стремеж да се изразат новите реалности, да се изразат новите чекори кон науката и техниката и учеството на човекот во нив.

 

Годините по студиите во Краков, Станислав Игнаци годините ги поминал во Закопане, сликајќи и пишувајќи. Често патувал во Ловран во Хрватска, каде што поради болест, неговиот татко починал. На 21 февруари 1914 година, Јадвига Јанчевска, вереничката на Виткевич извршила самоубиство.

•  
  Станислав Игнаци Виткевич -„Портрет на Јадвига Јанчевска“, масло на платно, Закопане
  1913 година
•  
  Станислав Игнаци Виткевич - „Црното езеро“, масло на платно,
  1907
•  
  Станислав Игнаци Виткевич -„Зимски пејзаж кај Закопане“, масло на платно,
  1930 година
•  
  Станислав Игнаци Виткевич - „Портрет на момче“, масло на платно
  1934 година
•  
  Станислав Игнаци Виткевич - „Автопортрет“, масло на платно
  1938 година