Constantín I (Flavius Valerius Aurelius Constantinus en latín), naixito o 27 de febrero de 272 en Naissus (Moesia) y muerto o 22 de mayo de 337 en Nicomedia, estió emperador de l'Imperio Romano dica a suya muerte en l'anyo 337.
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
Constantín I | |
---|---|
Emperador de l'Imperio Romano | |
324 (enantes no yera emperador de tot l'imperio) - 337 | |
Predecesor | Constancio Cloro |
Succesor | Constancio II |
Nombre real | Flavius Valerius Aurelius Constantinus |
Naixencia | 27 de febrero de 272 |
Muerte | 22 de mayo de 337 |
Enterreco | Ilesia d's Santos Apóstols, Istambul (tresladau posteriorment) |
Consort | Minervina Fausta |
Descendencia | Constantina, Helena, Crispo, Constantín II, Constancio II y Constante |
Dinastía | Dinastía constantiniana |
Pai | Constancio Cloro |
Mai | Helena |
Estió o primer emperador que miró l'apoyo cristiano y convocó o primer Concilio de Nicea
Con o Edicto de Milán de l'anyo 313 aturó la persecución d'os cristianos y dió libertat de culto a lo cristianismo, de conchunta con totas as demás relichions de l'Imperio. Constantín tamién ye conoixiu per haber refundau a ciudat de Bizancio (hue Istambul, en Turquía), clamando-la Nueva Roma u Constantinoble (Constantini-polis; la ciudat de Constantín). Facilitó la convocatoria d'o Primer Concilio de Nicea en l'anyo 325, que produció la declaración d'a creyencia cristiana conoixida como o Credo de Nicea. Se considera que estió esencial pa la expansión d'esta relichión, y os historiadores, dende Lactancio y Eusebio de Cesarea dica l'actualidat lo presentan como o primer emperador cristiano, si bien estió baltizau cuan ya se trobaba en o suyo leito de muerte.
En l'anyo 305 remató a primera tetrarquía con a renuncia de Dioclecián y Maximián, que teneban o cargo d'Augusto. Os dos Césars se convertioron en augustos y dos oficials ilirians fuoron nombratos nuevos Césars. En a segunda tetraquía Constancio Cloro yera Augusto d'Occident y Severo II en yera o César, mientres que en Orient Galerio yera l'Augusto y Maximín Daya o César.
Manimenos Constancio Cloro, que cayó malauto en una expedición contra os pictos de Caledonya y morió o 25 de chulio de 306 en Eburacum y tot s'embolicará. O suyo fillo Constantín, que se trobaba con él a la suya muerte en Eburacum ye proclamato augusto por as tropas leyals a lo suyo pai y por o cheneral Croco. A l'inte Severo II, que yera o César d'Occident, fue proclamato Augusto por Galerio. En ixa mesma anyata en Roma a chent nombraba emperador a Maxencio, o fillo de Maximián, y Maximián torna a la politica reclamando o títol d'Augusto.
Por 20 anyatas bi habió una baralla por o poder y Constantín rematará por imposar-se.
Ye citato en o "Liber Regum":
Tamién ye nombrato en o "Libro d'o Trasoro":
Predecesor: Constancio Cloro | Emperador de Roma 306-337 con Galerio, Licinio y Maximín Daia | Succesor: Constancio II |
This article uses material from the Wikipedia Aragonés article Constantín I, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). O texto ye disponible baixo a Creative Commons Attribution/Share-Alike License; puede que sigan d'aplicación atros termins. Se veiga as Condicions d'uso ta más detalles. Wikipedia ye una marca rechistrada d'a Wiki Du học, una organización sin animo de lucro. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Aragonés (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.