Konstytucja Republiki Indonezji

Składa się z preambuły, 37 artykułów, 3 postanowień tymczasowych oraz 2 postanowień dodatkowych. Jest jedną z najkrótszych, pod względem treści, obowiązujących konstytucji na świecie.

Indonezja Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Indonezji Ustrój polityczny Ustrój polityczny Indonezji Konstytucja Konstytucja Indonezji Władza ustawodawcza Ludowe Zgromadzenie Doradcze Ludowa Izba Reprezentantów Regionalna Rada Reprezentantów Władza wykonawcza Prezydent Joko Widodo Rząd Rząd Joko Widodo Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Konstytucyjny Sąd Najwyższy Prokurator Generalny Indonezji Kontrola państwowa Kontrola państwowa Urząd Kontroli Republiki Indonezji Finanse Bank Indonezji Samorząd terytorialny Podział administracyjny Indonezji Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Demokratyczna Golkar Indonezyjska Partia Demokratyczna - Walka Wybory Wybory parlamentarne: 2014 Wybory prezydenckie: 2014 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Indonezji minister: Retno Marsudi Wikiprojekt Polityka

• I. Forma państwa i suwerenność
• II. Ludowe Zgromadzenie Doradcze
• III. Władza wykonawcza
• IV. Naczelna Rada Doradcza
• V. Ministrowie
• VI. Władze regionalne
• VII. Ludowa Izba Reprezentantów
• VIIA. Rada Reprezentantów Regionów
• VIIB. Wybory powszechne
• VIII. Finanse
• VIIIA. Państwowa Izba Kontroli
• IX. Władza sądownicza
• IXA. Terytorium państwa
• X. Obywatele i mieszkańcy
• XA. Prawa człowieka
• XI. Religia
• XII. Obrona kraju i bezpieczeństwo
• XIII. Edukacja i kultura
• XIV. Gospodarka narodowa i dobra społeczne
• XV. Flaga narodowa, język, godło i hymn
• XVI. Zmiana konstytucji

Najważniejsze zasady ustrojowe ustawa zasadnicza Indonezji zostały zapisane w rozdziale I konstytucji. Rozdział ten zawiera tylko jeden artykuł podzielony na trzy ustępy podkreślające zasady naczelne:

• zasada państwa jednolitego;
• zasadę republikańskiej formy sprawowania władzy;
• zasadę suwerenności ludu;
• zasadę demokratycznego państwa.

Indonezyjska konstytucja należy do tzw. konstytucji sztywnych, co wiąże się z przeprowadzeniem szczególnej procedury w przypadku zmian. Zmiana konstytucji następuje na mocy szczególnego aktu prawnego noszącego nazwę: Poprawka do Konstytucji Republiki Indonezji z 1945 r. (Perubahan Undang-Undang Negara Republik Indonesia Tahun 1945). Akt taki może być jedynie uchwalony przez Ludowe Zgromadzenie Doradcze, składające się z obu izb indonezyjskiego parlamentu. Prawo inicjatywy przysługuje co najmniej 1/3 członków Ludowego Zgromadzenia Doradczego. Projekt taki musi być złożony na piśmie oraz jasno określać, które artykuły podlegają zmianie, wraz z uzasadnieniem. Poprawka jest przyjmowana przez Ludowe Zgromadzenie Doradcze większością bezwzględną, przy obecności co najmniej 2/3 deputowanych. Konstytucja zawiera przy tym wyraźny zakaz zmiany przepisów dotyczących formy jednolitego państwa (art. 35 ust. 5).

• S. Bożyk, M. Grzybowski (red.), Systemy Ustrojowe Państw Współczesnych, Białystok 2012.

• Treść konstytucji na stronie Światowej Organizacji Pracy. ilo.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-11)]. (ang.).