Luscemburgo: Pàize de l'Eoröpa

Védde l'alfabêto fonètico internaçionâle." class="duhoc-lij IPA">[ˈlətsəbuəɕ]), conosciûo ofiçialménte cómme Granducâto de Lusenbùrgo (Groussherzogtum Lëtzebuerg in lusenburghéize, prononçiòu [ˈɡʀəʊ̯shɛχtsoːχtum ˈlətsəbuəɕ]), o l'é 'n pàize de l'Eoröpa òcidentâle sénsa sbòcco in sciô mâ.

ZE	Quésta pàgina a l'é scrîta in léngoa zenéize A Grafîa adeuviâ a l'é quélla de l'Académia Ligùstica do Brénno

O Lusenbùrgo o confìnn-a co-o Bèlgio a nòrd e a ponénte, co-a Germània a levànte e co-a Frànsa a sùd. O l'à 'n'àrea de 2.586 km², tra e ciù picìnn-e d'Eoröpa, e (a-o 2022) 'na popolaçión de 645.397 persónn-e, tra e ciù bàsse do continénte ma che, pe cóntra, a l'é unn-a de quélle co-o tàscio de cresciànsa ciù âto in asolûto. Squæxi a meitæ da popolaçión lusenburghéize a l'é de òrìgine forèsta.

A sò capitâle, e çitæ ciù grànde da naçión ascì, a l'é Lusenbùrgo, unn-a de quàttro capitâli de l'Unión Eoropêa, insémme a Bruxelles, Francofórte e Strasbùrgo, e a sêde da Córte de Giustìçia de l'Unión Eoropêa, a màscima córte pe-o dirìtto comunitâio. A coltûa, a léngoa e-e tradiçioìn lusenburghéixi són streitaménte lìghæ a quélle di sò vexìn, con l'identitæ naçionâle ch'a l'à di eleménti ségge da-a coltûa françéize che da quélla tedésca. L'ùnica léngoa naçionâle a l'é o lusenburghéize, dêuviâ a ògni mòddo insémme a-o françéize e a-o tedésco inte questioìn aministratîve e giurìdiche.

Cómme moménto d'inìçio da stöia do Lusenbùrgo o vêgne de sòlito indicòu o 963, ànno into quæ o cónte Siegfried o l'à acatòu o promontöio rociôzo co-i rèsti do fórte romàn de Lucilinburhuc (ö sæ "castéllo picìn") da-a vixìnn-a abaçîa de Sàn Mascimìn, scitoâ inta çitæ de Trier. Inti sécoli dòppo, pe mêzo de goære, maiézzi conbinæ e creaçioìn de vasàlli, i discendénti do Siegfried són ariescîi a aomentâ bén bén i pròppi domìnni. Vèrso a fìn do sécolo XIII i Lusenbùrghi êan arîvæ a controlâ 'n inportànte teritöio, tànto che inte l'ànno 1308 o cónte de Lusenbùrgo Rìcco VII o l'é stæto proclamòu Rè di Romén e pöi Sâcro Inpeatô Romàn ascì. Óltre a-o Rìcco VII, inta cazàdda de Lusenbùrgo són stæti nominæ âtri quàttro inperatoî, co-o Càrlo IV ch'o l'à elevòu a contêa a-o tìtolo de Ducâto.

O ducâto o l'é pöi intròu inta provìnsa borgognònn-a e dónca cómme unn-a de dîsètte provìnse di Pàixi Bàsci asbùrgichi. Into córso di sécoli a Çitæ de Lusenbùrgo e a sò fortéssa àn pigiòu 'na grànde inportànsa militâre aprêuvo a-a sò poxiçión stratégica a-a meitæ tra o Régno de Frànsa e i teritöi di Asbùrghi, co-o Granducâto ch'o s'é trasformòu co-o ténpo inta región ciù fortificâ do continénte. Depoî avéi fæto pàrte ségge da Frànsa do Loîgi XIV che de l'inpêro aostriàco co-a Màia Têxo, o Lusenbùrgo o l'é pasòu a-a Prìmma Repùbrica Françéize, pe pöi finî into Prìmmo Inpêro do Napolión.

O modèrno stâto lusenburghéize o l'é nasciûo aprêuvo a-e decixoìn do Congrésso de Viénna do 1815. O Granducâto, co-e sò inportànti fortésse, o l'é dónca diventòu 'na naçión indipendénte sótt'a-o domìnio personâ do Ghigèrmo I di Pàixi Bàsci e co-ina goarnixón prusciànn-a ch'a l'avardâva a çitæ da-i atàcchi françéixi. Inte l'ànno 1839, aprêuvo a-e consegoénse da rivoluçión bèlga, a pàrte do Granducâto de léngoa françéize a l'é stæta çedûa a-o Bèlgio méntre quélla de léngoa lusenburghéize, con l'eceçión da çitæ de Arlon, a l'é diventâ o Lusenbùrgo d'ancheu.

O Lusenbùrgo o l'é 'n pàize svilupòu, co-în'economîa avansâ e tra i ciù âti réditi pro capite a-o móndo, valutòu a paritæ de potêre d'acàtto. A Çitæ de Lusenbùrgo, co-o sò céntro stòrico, a l'é stæta diciarâ patrimònio de l'umanitæ da l'UNESCO inte l'ànno 1994 aprêuvo a l'eceçionâle stâto de conservaçión de sò miâge e da çitæ vêgia.

O Lusenbùrgo o l'é 'na monarchîa costituçionâle òrganizâ cómme 'na democraçîa raprezentatîva. O sò càppo de stâto o l'é o grandùcca Rìcco, l'ùrtimo grandùcca ancón existénte a-a giornâ d'ancheu. O l'é un di ménbri fondatoî de l'Unión Eoropêa, de Naçioìn Unîe, de l'OECD, da NATO e do Benelux. Pe de ciù, inta Çitæ de Lusenbùrgo gh'é e sêde de numerôze òrganizaçioìn internaçionâli e agençîe de l'Unión Eoropêa ascì. A naçión, tra o 2013 e o 2014, a l'à pi-â prìmma vòtta fæto pàrte do Conséggio de Seguéssa de Naçioìn Unîe. A-o 2020, i çitadìn lusenburghéixi poéivan intrâ sénsa a necescitæ d'avéi 'n vìsto, ò con sénplice vìsto a l'arîvo, in bén 187 naçioìn, co-o pasapòrto lusenburghéize ch'o l'é defæti o quìnto ciù fórte a-o móndo, insémme a quélli de Danimàrca e de Spàgna.

• (FR) Joseph Goedert, La Formation territoriale du pays de Luxembourg depuis les origines jusqu'au milieu du XV, siècle, Archives de l'Etat, 1963.
• (FR) Gilbert Trausch, Du particularisme à la nation: essais sur l'histoire du Luxembourg de la fin de l'Ancien Régime à la Seconde Guerre mondiale, Editions Saint-Paul, 1989, ISBN 2-879-63062-2.
• (FR) Edouard M. Kayser, Quelque part entre Vienne et Londres: le Grande-Duché de Luxembourg de 1815 à 1867, Editions Saint-Paul, 1990, ISBN 2-879-63077-0.
• (FR) Jean-Marie Yante, Sources pour l'histoire contemporaine du Grand-Duché de Luxembourg, Archives générales du Royaume, 1992.
• (EN) Harry C. Barteau, Historical Dictionary of Luxembourg, Scarecrow Press, 1996, ISBN 0-810-83106-6.
• (FR) Pit Péporté, Inventing Luxembourg: Representations of the Past, Space and Language from the Nineteenth to the Twenty-first Century, BRILL, 2010, ISBN 90-04-18176-8.
• (FR) Emile Haag, Le Luxembourg: une réussite originale au fil des siècles, Binsfeld, 2011, ISBN 2-879-54235-9.
• (EN) Helena Smith, Andy Symington e Donna Wheeler, Lonely Planet Belgium & Luxembourg, 6ª ed., Lonely Planet, 2016, ISBN 1-760-34136-3.
• (EN, FR, DE) Guy Thewes, à propos... de l’histoire du Luxembourg, Service information et presse du gouvernement luxembourgeois, 2018, ISBN 978-2-87999-277-8.

•   Wiki Commons a contêgne di files in sce Lusenbùrgo

• (LB, EN, DE, FR) Scîto ofiçiâ do govèrno, in sce gouvernement.lu. URL consultòu o 15 arvî 2022.
• (FR) Scîto ofiçiâ do parlaménto, in sce chd.lu. URL consultòu o 15 arvî 2022.
• (EN, DE, FR) Scîto turìstico ofiçiâ, in sce visitluxembourg.com. URL consultòu o 15 arvî 2022.