Lingua Francogallica: Lingua

Lingua Francogallica Français
IPA:	[ fʁɑ̃sɛ ]
Taxinomia:	Linguae Indoeuropaeae  Linguae Romanicae    Lingua Francogallica
Locutores:	220 000 000
Sigla:	1 fr, 2 fre, 3 fra
Status publicus
Officialis	Francia, Belgia, Helvetia, Luxemburgum, Canada (Quebecum, Novum Brunsvicum, Nova Scotia, Ontario), America, Africa, et mundo primaria.
Privata	permultae civitates
Litterae:
Scriptura:	Latina
Procuratio:	Academia Francica
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Situs locutorum linguae Francogallicae

Lingua Francogallica maxime adhibetur in Francia, Belgia, Canada (praecipue in Quebeco), Helvetia, Polynesia Francica, et in omnibus regionibus ubi Francici olim imperabant (inter quas notandae sunt Africa Septentrionalis Occidentalisque et insula Madagascaria).

His temporibus fere septuaginta octo decies centena milia hominum Francogallice loquuntur cum in Francia nati essent et circiter centum decies centena milia hominum Francogallicam linguam neque vero primariam loqui possunt. Francogallica est lingua totius orbis terrarum tertia (post sermones Sinensem Mandarinicum et Anglicum) quae ad numerum locutorum spectat.

Latine grammatica linguae Francogallicae a Claudio a Sancto Vinculo composita est.

Lingua Francogallica abecedario Latino utitur, eodem litterarum ordine ac lingua Latina,

• 23 litteris communioribus: a b c d e f g h i j l m n o p q r s t u v x y
• 3 litteras praecipue in verbis mutuatis adhibitas intercalans: k w z
• insuper ligaturas duas accipiens: æ œ
• et nonnulla signa necnon accentus: à â ç è é ê ë î ï ô ù û ü ÿ

Orthographia hodierna a pronuntiatu valde remota est.

Nomina substantiva in lingua Francogallica hodierna in duo genera, masculinum et femininum, ordinari possunt; pro numero inflectuntur sed casus nondum monstrant; adiectiva pro genere et numero inflectuntur; sola pronomina personalia pro casu, genere, et numero inflectuntur. Articula seu definita seu indefinita nominibus praefixantur. Inflectio pro numero (in scriptura saepius -s, -x) saepius in articulo, rarius in nomine auditur. Exempli gratia articulum + adiect. + subst. le petit homme et la petite femme 'vir parvus', 'femina parva':

• le petit homme /ləptiˈtɔm/ 'vir parvus'
• les petits hommes /leptiˈzɔm/ 'viri parvi'
• la petite femme /laptitˈfam/ 'femina parva'
• les petites femmes /leptitˈfam/ 'feminae parvae'

Inter verba distinguuntur transitiva, intransitiva, pronominalia (vel reflexiva), et impersonalia. Verba pro persona et numero in scriptura coniunguntur, sed suffixus personarum pluralium primae et secundae tantum in pronuntiatu audiuntur; praefixantur igitur saepius pronomina personalia quae subiectum indicant. Exempli gratia, verbum parler 'loqui', sic in praesente indicativo coniungitur:

• Je parle /ʒəˈpaʁl/ 'loquor'
• Tu parles /tyˈpaʁl/ 'loqueris'
• Il parle /ilˈpaʁl/ 'loquitur'
• Nous parlons /nupaʁˈlɔ̃/ 'loquimur'
• Vous parlez /vupaʁˈle/ 'loquimini'
• Ils parlent /ilˈpaʁl/ 'loquuntur'

Septem modi in verbis distinguuntur: indicativus (indicatif), imperativus (imperatif), conditionale (conditionnel), coniunctivus vel subiunctivus (subjonctif); insuper tempora praesens (présent), futurum (futur variis distinctionibus expressum), praeteritum imperfectum (imparfait) et perfectum (passé composé et passé simple, ambo in litteris adhibita, illud tantum in colloquiis). Genus passivum (voix passive) periphrastice exprimitur. Verba habent et participia praesens ac praeteritum (participe présent, passé) et, eadem fere forma utens, gerundivum (gérondif).

Coniunctiones primariae sunt et 'et', ou 'sive', mais 'sed', donc 'ergo', car et parce que 'quod', ni 'nec'.

Orta est lingua Francogallica e Latina vulgari, quae per regiones Gallicas medias et boreales, a Caesare captas et ab Augusto in formam provinciarum Lugdunensis et Belgicae redactas, inter saecula primum et quartum diffusa est. In quibus regionibus usque ad saeculum undecimum lingua Latina fere ab omnibus ad scribendum adhibita est. Testimonium antiquissimum linguae Francogallicae est sacramentum Argentoratense a militibus regis Caroli die 14 Februarii 842 iuratum. Medio Aevo litterae populares Francogallice saepius compositae sunt, nonnullae sermone urbis Parisiensis, aliae permultae dialectis aliarum regionum usis.

Numeri cardinales Francogallice ab 1 ad 20 sunt:

• Unus: un ~ une /œ̃/ ~ /yn/
• Duo: deux /dø/
• Tres: trois /tʁwa/
• Quattuor: quatre /katʁ/
• Quinque: cinq /sɛ̃k/
• Sex: six /sis/
• Septem: sept /sɛt/
• Octo: huit /ɥit/
• Novem: neuf /nœf/
• Decem: dix /dis/
• Undecim: onze /ɔ̃z/
• Duodecim: douze /duz/
• Tredecim: treize /tʁɛz/
• Quattuordecim: quatorze /katɔʁz/
• Quindecim: quinze /kɛ̃z/
• Sedecim: seize /sɛz/
• Septendecim: dix-sept /dis.sɛt/
• Duodeviginti: dix-huit /di.z‿ɥit/
• Undeviginti: dix-neuf /diz.nœf/
• Viginti: vingt /vɛ̃/

 

 

Conradus Gesnerus ita de recentiori Gallorum sermone tractavit transcribens: