Усеагульная Дэкларацыя Правоў Чалавека

Прыняўшы гэтае рашэнне гістарычнага значэння, Асамблея звярнулася з заклікам да ўсіх дзяржаў-членаў Арганізацыі абнародаваць тэкст Дэкларацыі і зрабіць усё магчымае для «яе распаўсюджвання, абвяшчэння і растлумачэння, галоўным чынам у школах і іншых навучальных установах, без адрознення, якое заснавана на палітычным статусе краін або тэрыторый». Яго аўтарамі былі Джон Пітэр Хампрэй, Элеанора Рузвельт і Ренэ Касан.

Усеагульная дэкларацыя праў чалавека
Элеанора Рузвельт з іспанскай версіяй дэкларацыі правоў чалавека.
Створаны	1948
Ратыфікаваны	10 снежня 1948
Месца захоўвання	Палац Шаё, Парыж
Аўтар	Джон Хамфры, Рэнэ Касен, Чжан Пэнчунь, Шарль Малік, Элеанора Рузвельт і інш.
Мэта стварэння	Правы чалавека

Гэты дакумент меў толькі статус рэкамендацыі, тым не менш 48 краін мусілі былі прыняць гэты ўніверсальны дакумент. Ніводная краіна не прагаласавала супраць, але 8 устрымаліся. Гэта наступныя краіны:

• Паўднёва-Афрыканская Рэспубліка;
• Саудаўская Аравія (аспрэчвала роўнасць паміж мужчынам і жанчынай);
• Польшча;
• СССР;
• БССР;
• УССР;
• Чэхаславакія;
• Югаславія.

Краіны сацыялістычнага блоку ўстрымаліся таму, што не згаджаліся з прынцыпам універсальнасці, які быў пазначаны ў артыкуле 2 (першай частцы).

Краіны, якія зусім не ўдзельнічалі ў галасаванні:

• Гандурас;
• Емен.

Дэкларацыя перкладзена прынамсі на 375 моў і дыялектаў.

Дэкларацыя з’яўляецца першым сусветным азначэннем правоў, якімі валодаюць усе людзі.

• Тэкст у Вікікрыніцах: Усеагульная дэкларацыя правоў чалавека Архівавана 3 кастрычніка 2012.

• Савет па правах чалавека ААН
• Упраўленне Вярхоўнага камісара ААН па правах чалавека
• Еўрапейская канвенцыя аб абароне правоў чалавека і асноўных свабод