ხელოვნების მიმდინარეობა

ხელოვნების მიმდინარეობები განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო თანამედროვე ხელოვნებაში, როდესაც ყოველი მომდევნო მიმდინარეობა ახალ ავანგარდად იყო მიჩნეული.

მოდერნიზმთან დაკავშირებული თეორიებისა და პოსტმოდერნიზმის კონცეფციის მიხედვით, ხელოვნების მიმდინარეობები, განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია თანამედროვე ხელოვნების შესაბამისი პერიოდისთვის. მიჩნეულია, რომ დროის პერიოდი სახელად „თანამედროვე ხელოვნება“ დაახლოებით XX საუკუნის შუა წლებში შეიცვალა და მის შემდეგ შექმნილ ხელოვნებას ეწოდება თანამედროვე ხელოვნების ნიმუში. პოსტმოდერნიზმი ვეიზუალურ ხელოვნებაში იწყება, გვიანი მოდერნიზმის პარალელურად ფუნქციონირებს და ეხება შემდეგ პერიოდს, რომელსაც თანამედროვე ხელოვნებას უწოდებენ. პოსტმოდერნული პერიოდში დაიწყო დროს გვიანი მოდერნიზმის პერიოდში (რომელიც მოდერნიზმის გაგრძელებაა). ზოგიერთი თეორეტიკოსის თანახმად პოსტმოდერნიზმი დასრულდა XXI საუკუნეში. პერიოდში შესაბამისი „თანამედროვე ხელოვნების“ დროს თითოეული მიმდინარეობა ხშირად ახალ ავანტგარდად განიხილებოდა.

ასევე „თანამედროვე ხელოვნების“ პერიოდში თითოეული მოძრაობა ჩანდა, როგორც გარკვეულწილად გრანდიოზული გააზრება იმისა, რაც მასზე ადრე მოდიოდა ვიზუალურ ხელოვნებასთან დაკავშირებით. საზოგადოდ, ხშირი იყო, რომ ვიზუალურ სტილს დაეკავშირებინა ნამუშევარი და მხატვრები, რომლებიც მიმდინარეობაში შედიოდნენ. მიმდინარეობის სიტყვიერი გამოხატვა და ახსნა თვითონ მხატვრებისგანაა მოსული, ზოგჯერ ხელოვნების მანიფესტის სახით, ზოგჯერ ხელოვნების კრიტიკოსებსა და სხვებისგან, ვისაც შეუძლია ახსნან თავიანთი გაგება და მნიშვნელობა ახალი ხელოვნების მიმართ.

ვიზუალურ ხელოვნებაში ბევრი მხატვარი, თეორეტიკოსი, ხელოვნების კრიტიკოსი, კოლექციონერი, ხელოვნების დილერი და სხვა ვინც ყურადღებიანია მოდერნიზმისა და თანამედროვე ხელოვნების უწყვეტი გაგრძელების მიმართ, იზიარებს და გამოჩენიდანვე მიესალმება ახალ ხელოვნების ფილოსოფიებს. პოსტმოდერნისტი თეორეტიკოსები მიიჩნევენ, რომ ხელოვნების მიმდინარეობების იდეა აღარაა ისეთივე მოქმედი, ან აღარაა ისეთივე შესამჩნევი, როგორიც ხელოვნების მიმდინარეობების ცნება პოსტმოდერნული ეპოქის დროს იყო. თუმცა, არსობობენ თეორიტიკოსები, რომლებიც ეჭვობენ იმაზე, თუ რეალურად არსებობდა თუ არა ასეთი ეპოქა; თუ იყო მხოლოდ გამავალი ახირებულობა.

ტერმინი ეხება ტენდენციებს ვიზუალურ ხელოვნებაში, იდეებს და არქიტექტურასა და ზოგჯერ ლიტერატურაში. მუსიკაში უფრო ხშირია მიმდინარეობის მაგივრად ჟანრებსა და სტილზე საუბარი. გავრცელებული საუბარი ჟანრისა და სტილის ნაცვლად. ასევე იხილეთ კულტურული მიმდინარეობა, ტერმინი უფრო ვრცელი მნიშვნელობისა და მასზე ნიუანსებისთვის.

XIX საუკუნე

•  
  ჟაკ-ლუი დავიდი, ნაპოლეონის კორონაცია, 1806, ნეოკლასიციზმი
•  
  ეჟენ დელაკრუა, თავისუფლება წინ უძღვის ხალხს, 1830, რომანტიზმი
•  
  თომას კოული, იმპერიის კურსი: ველური შტატი, 1836, ჰიუდსონ რივერის სკოლა
•  
  გუსტავ კურბე, ქვის მტეხავები, 1849, რეალიზმის სკოლა
•  
  ჟან-ბატისტ-კამილ კორო, 1867, ბარბიზონის სკოლა
•  
  კლოდ მონე, მზის ჩასვლა, 1890–1891, იმპრესიონიზმი
•  
  ვინსენტ ვან გოგი, ვარსკვლავებიანი ღამე, 1889, პოსტიმპრესიონიზმი
•  
  ედვარდ მუნკი, 1893, ადრეული ექსპრესიონიზმის მაგალითი

XX საუკუნე

1900–1921

•  
  ვასილი კანდინსკი, 1903
•  
  კაზიმირ მალევიჩი, (Supremus No. 58), ხელოვნების მუზეუმი, 1916, სუპრემატიზმი
•  
  მარსელ დიუშანი, შადრევანი, 1917, დადა
•  
  პიტ მონდრიანი, ტაბლო I, 1921, De Stijl

1920–1945

•  
  თეო ვან დუბურგი, XX კომპოზიცია, 1920, De Stijl
•  
  ჩარლზ დემუტი, მე დავინახე ფიგურა 5 ოქროში, 1928, პრეცისიონიზმი
•  
  გრანტ ვუდი, ამერიკული გოთიკა, 1930, სოციალური რეალიზმი