Epíteto

Pode ser aplicado a persoas, divindades, obxectos ou, na taxonomía, para designar a especie dun vexetal ou animal.

 

Na épica, os epítetos homéricos substituen por veces o nome dun personaxe, por antonomasia. Na Ilíada, por exemplo, Aquiles é frecuentemente referido apenas polos seus epítetos (Fillo de Tetis, o de Pés Lixeiros, o Mellor dos Aqueos etc.). O mesmo recurso é usado nos cantares de xesta: no Cantar de Mío Cid, Rodrigo Díaz de Vivar (El Cid) é "o que en boa hora cinguiu a espada". Aínda na literatura, Don Quixote é o "Cabaleiro de Triste Figura".

Tamén personaxes históricos poden ser referidas polos seus epítetos, como acontece de forma abundante con monarcas e xenerais consagrados, ou noutros casos como:

• Aristóteles é "o Estaxirita"
• Alexandre é "o Grande".
• Xesús é "o Cristo" (Unxido)
• Santo Agostiño é "o santo de Hipona"
• Atila é "o flaxelo de Deus"
• Kant é o "filósofo de Königsberg"
• Simón Bolívar é "o Libertador"

Na taxonomía botánica, o epíteto é parte esencial da denominación dun individuo, segundo a nomenclatura binomial, pois define a súa especie ou subespecie; debe polo tanto seguir o nome do xénero. Exemplos: Arisaema candidissimum (candidissimum é o epíteto); Passiflora edulis var. flavicarpa (edulis e flavicarpa son epítetos).

En zooloxía, ambos os termos da nomenclatura binomial son chamados epítetos: o primeiro, relativo ao xénero, é o epíteto xenérico; o segundo, referente á especie, é o epíteto específico.

Outros artigos

• Figura estilística
• Epítetos homéricos

Este artigo sobre lingüística é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.