সমাৰ্থক শব্দ

সমাৰ্থক্- সম, তুল্য + অৰ্থ, শব্দৰ্‌ ভাৱ‌) একে ভাষাৰ আন এটা শব্দেৰে সৈতে ঠিক একে বা কিঞ্চিত লৰ অৰ্থ বুজোৱা; যেনে, সমাৰ্থক শব্দ, synonymous. এনেদৰে উল্লেখ কৰা আছে।

অসমীয়াত ব্যৱহৃত কিছুমান সমাৰ্থক হ’ল:

অ

• অতি : অত্যন্ত, অতিশয়, অধিক, খুব, পৰম।
• অগ্নি : জুই, অনল, বহ্নি, হুতাশন, পাৱক।
• অনুৰাগ : আসক্তি, প্ৰেম।
• অন্ধকাৰ : তমঃ, তিমিৰ, আন্ধাৰ, নিশি।
• অমৰাপুৰী : স্বৰ্গ, দেৱলোক।
• অমৃত : সুধা, অমিয়, পীযুষ।
• অৰ্থ : ধন, বিভৱ, বৈভৱ, বিভূতি, টকা, পইচা, সম্পদ, বিত্ত, ঐশ্বৰ্য
• অলংকাৰ : আভৰণ, কানি-কাপোৰ
• অসুৰ : দৈত্য, দানৱ, দেৱাৰি, ইন্দ্ৰাৰি,দিতিসুত,দেৱৰিপু।
• অসুখ: অশান্তি, বেজাৰ, অসন্তোষ, অসুস্থতা।

আ

• আকাশ : অম্বৰ, গগণ, ব্যোম, শূন্য।
• আচমান : আকাশ
• আত্মীয় : কুটুম, আপোন, মানুহ, সম্বন্ধীয় মানুহ।
• আনন্দ : ৰং, আমোদ, ধেমালি।
• আভৰণ : অলংকাৰ, কানি-কাপোৰ।
• আহত : আঘাত, কোব, মাৰ, প্ৰহাৰ।
• আবেদন : দৰ্খাস্ত, প্ৰাৰ্থনা, নিৱেদন।
• আৰাও : মাত, চিঞৰ, শব্দ।

ই

• ইচ্ছা : আকাংক্ষা, অভিলাষ, অভিপ্ৰায়,কামনা,বাঞ্ছা, স্পৃহা, অনুৰোধ, কামনা, হেঁপাহ, হাবিয়াহ, হাবিলাষ।

ঈ

• ঈশ্বৰ : নাৰায়ণ, ভগৱান, দীননাথ, দীনদয়াল,দীনবন্ধু, পৰমেশ্বৰ, পৰমপিতা, ঈশ,জগদীশ, বিধাতা, আল্লা, খোদা, পৰমেশ, প্ৰভু, কৃষ্ণ, জগ‍‍‍‍ৎ পিতা, ধাতা, দয়াময়, জগতস্ৰষ্টা, কৰুণাময়।

উ

• উজু : সৰল, সহজ, ঢিলা।
• উত্তম : উৎকৃষ্ট, ভাল, শ্ৰেষ্ঠ, সুন্দৰ, পৰম।
• উভতি : উলটি।

ঋ

• ঋণ : কৰ্জ, দেনা, ধাৰ। পুথি

ক

• কথা : উক্তি, বচন, বাক্য, ভাষণ, শব্দ।
• কন্যা : দুহিতা, তনয়া, জীয়াৰী।
• কপাল : কপোল, ললাট।
• কম : তাকৰ, নগণ্য।
• কৰুণ : কাতৰ, ব্যাকুল।
• কলংক : দাগ, চেকা, কালিমা
• কাপোৰ : বস্ত্ৰ, অম্বৰ, বসন, বাস, অচ্ছাদন।
• কাৰেং : ৰাজপ্ৰাসাদ; ৰজাৰ অট্টালিকা।
• কিতাপ : পুস্তক, গ্ৰন্থ, পুথি।
• কিৰণ : জেউতি, দীপ্তি, ৰশ্মি, বন্তি, পোহৰ।
• কুশল : কল্যাণ, মঙ্গল, শুভ, সুখ, সমৃদ্ধি।
• কুসুম : পুষ্প, ফুল, কুঞ্জ।
• কেৰাহি : বেকাঁ দৃষ্টি,
• কেৰাহী : লোহৰা,
• কেৰু : কেয়ূৰ, থুৰীয়া, কাণ ফুলি