ქუნთრუშა

პირველად აღწერა ინგლისელმა მეცნიერმა ტ. სიდენჰემმა (XVII საუკუნე). დაავადებას იწვევს A ჯგუფის ბეტაჰემოლიზური სტრეპტოკოკი, რომელიც გამოიმუშავებს ტოქსინს. ინფექციის წყაროა დაავადებული და ბაქტერიამატარებელი ადამიანი. გადაეცემა ძირითადად ჰაერ-წვეთოვანი გზით. უმეტესად ავადდებიან 6-7 წლის ბავშვები. ავადობა მეტია შემოდგომასა და ზამთარში. ახასიათებს პერიოდულობა, მატულობს ყოველ მე-4-მე-6 წელს. ქუნთრუშის გადატანის შემდეგ რჩება მყარი იმუნიტეტი. ინკუბაციური პერიოდი 2-7 დღე გრძელდება.

იწყება მწვავედ, მაღალი სიცხით, პირღებინებით, ანგინით. კისრის ზედა ლიმფური კვანძები გადიდებული და მტკივნეულია. პირველ-მეორე დღესვე ჰიპერემიულ კანზე ჩნდება წითელი წვრილწერტილოვანი გამონაყარი. ენა იფარება მოთეთრი ნაცრისფერი ნადებით. მე-4-5 დღიდან ენა სუფთავდება, ხდება მარცვლოვანი, ჟოლოსებრი. მე6-10 დღეს იწყება კანის აქერცვლა. არჩევენ ქუნთრუშის მსუბუქ, საშუალო და ძლიერ ფორმებს. მძიმე ფორმა შესაძლოა იყოს ტოქსიკური, დაზიანდეს ნერვული და გულ-სისხლძარღვტა სისტემა, სეპტიკური (ნეკროზული ანგინით) და ტოქსიკურ-სეპტიკური. ქუნთრუშას გართულებებია: კისრის ჩირქოვანი ლიმფადენიტი, ოტიტი, მასტოიდიტი, ცხვირის დანამატი ღრუების ანთება, სინოვიტი, გულის დაზიანება, ნეფრიტი, სეფსისი. გართულებები ძლაიან იშვიათია. მკურნალობის პირობებში სიკვდილიანობა თითქმის არ არის. მკურნალობა: ანტიბიოტიკები, სიმპტომური საშუალებები.

• ბოცვაძე, ე., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 574.