უქმე დღეები საქართველოში

საქართველოში დადგენილია 17 უქმე დღე.ისინი ემთხვევა საერო ან მართლმადიდებლურ საეკლესიო დღესასწაულებს.

• 1 და 2 იანვარი — ახალი წლის სადღესასწაულო დღეები;
• 7 იანვარი — შობა;
• 19 იანვარი — ნათლისღება;
• 3 მარტი — დედის დღე;
• 8 მარტი — ქალთა საერთაშორისო დღე;
• 9 აპრილი — საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენის აქტის მიღების დღე, საქართველოს ეროვნული ერთიანობის, სამოქალაქო თანხმობისა და სამშობლოსათვის დაღუპულთა მოგონების დღე;
• სააღდგომო დღეები: დიდი პარასკევი, დიდი შაბათი, აღდგომა, მიცვალებულთა მოხსენიების დღე (აღდგომის შემდეგი ორშაბათი);
• 9 მაისი — ფაშიზმზე გამარჯვების დღე;
• 12 მაისი — ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლისადმი საქართველოს წილხვდომილობის დღე; საქართველოს ეკლესიის, როგორც სამოციქულო საყდრის, დამაარსებლის − წმინდა ანდრია პირველწოდებულის ხსენების დღე.
• 26 მაისი — საქართველოს დამოუკიდებლობის დღე;
• 28 აგვისტო — მარიამობა;
• 14 ოქტომბერი — მცხეთობა;
• 23 ნოემბერი — გიორგობა.

საქართველოში უქმე დღეები პირველად დადგინდა 1918 წლის 31 დეკემბერს საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში. ოფიციალური უქმე დღეებიდან სეკულარიზმის პრინციპების მიხედვით გამორიცხული იყო საეკლესიო დღესასწაულები. დაწესებული იყო 4 უქმე დღე. ესენი იყო:

• 1 იანვარი — ახალი წელი
• 12 მარტი — თებერვლის რევოლუციის დღე
• 1 მაისი — მშრომელთა საერთაშორისო დღე
• 26 მაისი — საქართველოს დამოუკიდებლობის დღე

• ქანთარია ბ., საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918–1921) : ენციკლოპედია-ლექსიკონი, თბ.: უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 2018. — გვ. 434.
• საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის სამართლებრივი აქტების კრებული, თბილისი, 1990