ნაძვნარი

გავრცელებულია ევროპაში, აზიასა და ჩრდილოეთ ამერიკაში. საქართველოში ნაძვის წმინდა კორომები შედარებით იშვიათია, უფრო ხშირია შერეულ ნაძვნარები, სადაც ნაძვთან ერთად იზრდება კავკასიური სოჭი, კავკასიური კაუჭა ფიჭვი , წიფელი, რცხილა და სხვა.

საქართველოსათვის დამახასიათებელია ნაძვნარები კოლხური ქვეტყით (შქერით, წყავით, ბაძგით, მოცვით), ბალახოვანი საფრით და ხავსით. ეს ტყეები მეტწილად ნაირხნოვანია, იშვიათად ერთხნოვანიც. მაღალი წარმადობის კორომები ნაძვისა და სოჭის სარტყელშია, ზღვის დონიდან 1500-1800 მ-ზე (სვანეთში, აფხაზეთში, აჭარაში, რაჭაში, ბორჯომის ხეობაში). მაღალი ბონიტეტის ნაძვნარები ჰა-ზე 800-1000 და ზოგჯერ 1500³ მერქანს იძლევა, რომელიც გამოირჩევა კარგი ფიზიკური-მექანიკური თვისებებით და მრავალმხრივი გამოყენება აქვს წარმოებაში.

საქართველოში ნაძვნარებში, რომლებიც უმთავრესად მთის ფერდობებზეა გავრცელებული, დასაშვებია მხოლოდ სანიტარული და ნებითი ამორჩევითი ჭრა ისე, რომ ტყე ძალიან არ გამეჩხერდეს და არ დაიკარგოს საკურორტო, წყალშემნახავი და ნიადაგდაცვითი მნიშვნელობა. ნაძვნარებში გავრცელებული მავნებლებიდან განსაკუთრებით საშიშია ექვსკბილა ქერქიჭამია და ნაძვის დიდი ლაფნიჭამია.

• მანჯავიძე დ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 342.