ლუქსემბურგის საგარეო ურთიერთობები

ევროპული ინტეგრაციის გაძლიერების ფარგლებში, 1921 წელს ლუქსემბურგმა და ბელგიამ ჩამოაყალიბეს ბელგია-ლუქსემბურგის ეკონომიკური კავშირი (BLEU), რათა შეექმნათ შიდა-გაცვლითი ვალუტა და საერთო საბაჟო რეჟიმი. ლუქსემბურგი არის ბენილუქსის ეკონომიკური კავშირის წევრი და გაერთიანებული ერების ორგანიზაციისა და ევროპის ეკონომიკური თანამეგობრობის (ახლა ევროკავშირი) ერთ-ერთი დამფუძნებელი. ის ასევე წევრია შენგენის ჯგუფისა (ლუქსემბურგის იმ სოფელის სახელობის, სადაც ხელი მოეწერა შეთანხმებას), რომლის მიზანია კავშირის წევრებს შორის მოქალაქეთა თავისუფალი მიმოსვლა. ამავდროულად, ლუქსემბურგელების უმრავლესობას სჯერა, რომ ევროპულ ერთობას აზრი აქვს მხოლოდ დინამიური ტრანსატლანტიკური ურთიერთობების კონტექსტში და, შესაბამისად, ისინი ტრადიციულად ატარებს ნატო-სა და აშშ-ს მხარდამჭერ საგარეო პოლიტიკას. ლუქსემბურგი არის ფუნქციონირების ადგილი ევროპული სასამართლოს, ევროპის აუდიტორთა სასამართლოს, ევროპული საზოგადოებების სტატისტიკური ბიუროს (ევროსტატი) და ევროკავშირის სხვა მნიშვნელოვანი ორგანოებისთვის. ევროპული პარლამენტის სამდივნო, ასევე, მდებარეობს ლუქსემბურგში, მაგრამ პარლამენტი ძირითადად იკრიბება სტრასბურგში.

ავსტრია, ბელგია, ჩინეთი, ჩეხეთი, დანია, საფრანგეთი, გერმანია, საბერძნეთი, ინდოეთი, იტალია, იაპონია, მალაიზია, ნიდერლანდები, ნიკარაგუა, პოლონეთი, პორტუგალია, რუსეთი, სამხრეთი კორეა, ესპანეთი, შვეიცარია, გაერთიანებული სამეფო, ამერიკის შეერთებული შტატები.

ლუქსემბურგი აპირებს გახსნას საელჩო არაბთა გაერთიანებული საამიროებში

ავსტრია, ბელგია, ჩინეთი, ხორვატია, ჩეხეთი, დანია, ფინეთი, საფრანგეთი, გერმანია, საბერძნეთი, უნგრეთი, ირლანდია, იტალია, იაპონია, ნიდერლანდები, პოლონეთი, პორტუგალია, რუმინეთი, რუსეთი, სამხრეთი კორეა, ესპანეთი, შვედეთი, შვეიცარია, გაერთიანებული სამეფო და ამერიკის შეერთებული შტატები.

ავსტრალია

ავსტრალია ლუქსემბურგში წარმოდგენილი თავისი საელჩოთი ბრიუსელში (ბელგია). ლუქსემბურგი ავსტრალიაში წარმოდგენილია კანბერაში ნიდერლანდების საელჩოს მიერ და საპატიო საკონსულოთი აღმოსავლეთ ლინდფილდში.

 

ამერიკის შეერთებული შტატები

აშშ, მოკავშირეთა მხარეს მებრძოლმა, დიდი წვლილი შეიტანა ლუქსემბურგის განთავისუფლებაში პირველი მსოფლიო ომისა და მეორე მსოფლიო ომის დროს. 5 000 მეტი ამერიკელი ჯარისკაცი, აშშ-ს ჯარს გენერალი ჯორჯ ს. პატონის ჩათვლით, დაკრძალულნი არიან ლუქსემბურგის ამერიკელთა სასაფლაოსა და მემორიალზე ახლოს ქალაქ ლუქსემბურგთან. ასევე ბევრ ქალაქში არის მონუმენტი ამერიკელი განმათავისუფლებლებისა. ძლიერი ურთიერთობები აშშ-ლუქსემბურგისა გამოხატულია ორმხირივი და საერთო წევრობით ნატოსი, ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაცისა და ევროპის უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის ორგანიზაიის.

დანია

• დანიას აქვს საელჩო ქალაქ ლუქსემბურგში.
• ლუქსემბურგს აქვს საელჩო კოპერჰაგენში.
• ორივე ქვეყანა არის სრულუფლებიანი წევრი ევროპის საბჭოსი, ევროკავშირისა და ნატოსი.

ესტონეთი

ლუქსემბურგმა აღიარა ესტონეთი 1923 წლის 22 თებერვალსა და ხელახლა აღიარა 1991 წლის 27 აგვისტოს. ქვეყნებმა აღადგინეს დიპლომატიური ურთიერთობები 1911 წლის 29 აგვისტოს. ესტონეთი წარმოდგენილია ლუქსემბურგში ბრიუსელის (ბელგია) საელჩოთი და საკონსულოთი ლუქსემბურგში. ლუქსემბურგი წარმოდგენილი ესტონეთში პრაღის (ჩეხეთი) საელჩოთი.

1937 წელს ცნობილი ესტონელი პოლიტიკური ლიდერი არტურ სირკი, ლუქსემბურგსთვის თავის შეფარების პერიოდში იპოვეს გარდაცვლილი, რომელმაც, სავარაუდოდ, თავი მოიკლა მეორე სართულის ფანჯრიდან გადახტომით. იმის მიუხედავად, რომ ლუქსემბურგის ჟანდარმერიამ ანგარიშში მიუთითა თვითმკვლელობა, შეუსაბამობების გამო ესტონეთის საქმეთა რწმუნებული პარიზში, რუდოლფ მოლერსონი გაიგზავნა გამოძიებისთვის. ესტონელი ისტორიკოსები, პუსტასა და ტომინგასის ჩათვლით, ამტკიცებნდნე, რომ ეს სიკვდილი იყო აქტი დეფენესტრაციისა შესრულებული ესტონეთის პირველი პრეზიდენტის, კონსტანტინ პიატსის აგენტების მიერ.

2007 წლის 31 დეკემბრის მდგომარეობით, ლუქსემბურგიდან წამოსულმა უცხოურმა ინვესტიციებმა ესტონეთში შეადგინა 225 ლიმიონი ევრო, რაც არის 2% მთელიანი უცხოური პირდაპირი ინვესტიციებისა. ლუქსემბურგში დაახლოებით 300 ესტონელი ცხოვრობს. ესტონური კულტურული ასოციაცია დაარსდა 1998 წელს. ესტონელი პრეზიდენტის, არნოლდ რუიტელის სახელმწიფო ვიზიტი ლუქსემბურგში გაიმართა 2003 წლის მაისში, ხოლო პრემიერ-მინისტრ ანდრუს ანსიპის - 2006 წელს. ლუქსემბურგის პრემიერ-მინისტრი, ჟან-კლოდ იუნკერი ესტონეთში იმყოფებოდა 1999-სა და 2007 წელს.

• სავაჭრო შეთანხმება ესტონეთსა და ბელგიასა და ლუქსემბურგს შორის (1935).
• შეთანხმება საგზაო ტრანსპორტზე ესტონეთს, ლატვიას, ლიტვას, ბელგიას, ლუქსემბურგსა და ნიდერლანდებს შორის (ძალაში შევიდა 1994 წლის 1 დეკემბერს).
• შეთანხმება ესტონეთსა და ბელგია-ლუქსემბურგის ეკონომიკურ კავშირს შორის ურთიერთწახალისებისა და ინვესტიციების დაცვის შესახებ (ძალაში შევიდა 1999 წლის 23 სექტემბერს).
• შეთანხმება ესტონეთსა და ბენილუქსის სახელმწიფოებს შორის პირების რეადმისაციის შესახებ (ძალაში შევიდა 2005 წლის 1 თებერვალს).
• შეთანხმება აცილებადი ორიმაგი დაბეგვრისსა და საშემოსავლო და კაპიტალის გადასახადების თავის არიდების აღკვეთის შესახებ (ხელი მოეწერა 2006 წლის 23 მაისს).

ვიეტნამი

ორივე ქვეყანამ ხელი მოაწერა დიპლომატიურ ურთიერთობებს 1973 წელს. ლუქსემბურგი წარმოდგენილია ვიეტნამში თავისი საელჩოთი პეკინში, ჩინეთში. ვიეტნამი წარმოდგენილია თავისი საელჩოთი ბრიუსელში, ბელგიაში.

თურქეთი

ლუქსემბურგი წარმოდგენილია თურქეთში თავისი საელჩოთი ანკარაში, რომელიც გაიხსნა 1987 წელს.

ლუქსემბურგში დაახლოებით 500 ეთნიკური თურქი ცხოვრობს, 200 მათგანს აქვს ორმაგი მოქალაქეობა. სავაჭრო ბალანსმა ორ ქვეყანას შორის მიაღწია $217 მილიონს 2011 წელს.

ლუქსემბურგი ძლიერად უჭერსმხარს თურქეთის კანდიდატობას ევროკავშირის სრულუფლებიანი წევრობისთვის.

ირლანდია

• ირლანდიას აქვს სალეჩო ქალაქ ლუქსემბურგში.
• ლუქსემბურგს აქვს საკონსულო დუბლინში.
• ორივე ქვეყანა არის წევრი ევროპის საბჭოსი, ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაციისა და ევროპის კავშირის.

ისრაელი

1947 წლის ნოემბერში ლუქსემბურგმა ხმა მისცა ტეროტირიის გაყოფის გეგმას ებრაული სახელმწიფოს შექმნისათვის. ისრაელმა და ლუქსემბურგმა დაამყარეს სრულფასოვანი დიპლომატიური ურთიერთობები 1949 წელს. ლუქსემბურგის მცირე ზომის გამო, ისრაელის საელჩო მდებარეობს ბრიუსელში და ლუქსემბრუგი პოლიტიკურად წარმოდგენილია ნიდერლანდების საელჩოს მიერ, ხოლო ეკონომიკურად - ბელგიის საელჩოს მიერ.

იტალია

• იტალიას აქვს საელჩო ქალაქ ლუქსემბურგში.
• ლუქსემბურგს აქვს საელჩო რომში და 9 საკონსულო (ფლორენციაში, გენუაში, მილანიში, ნეაპოლიში, პალერმოში, პერუჯაში, რიჩონეში, ტურინსა და ვენეციაში).
• ორივე ქვეყანა არის წევრი ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაცის, ევროპის კავშირსა და ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაცის.
• იტალიური წარმომავლობის დაახლოებით 19 000 ადამიანი ცხოვრობს ლუქსემბურგში.

კანადა

• კანადა წარმოდგენილია ლუქსემბურგში თავისი საელჩოთი ბრიუსელში (ბელგია).
• ლუქსემბურგი კანადაში წარმოდგენილია საკუთარი საელჩოთი ვაშინგტონში (აშშ) და 4 საპატიო საკონსულოთი (კალგარში, მონტრეალში, ტორონტოსა და ვანკუვერში).
• ორივე ქვეყანა არის სრულუფლებიანი წევრი ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაციის, ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაციისა და ფრანკოფონიის.

კოსოვო

ლუქსემბურგმა აღიარა კოსოვოს დამოუკიდებლობა 2008 წლის 21 თებერვალს. ლუქსემბურგმა დადო პირობა, რომ კოსოვოს მისცემდა €30 მილიონს მომდევნო 5 წლის განმავლობაში. ლუქსემბურგმა განაცხადა, რომ ფული ძირითადად იყო პროფესიულ ტრენინგებზე ფოკუსირებისთვის პრიშტინასა და მიტროვიკას ჩრდილოეთ ხელისუფლებისთვის.

ლიეტუვა

• ფორმალური ურთიერთობები დაიწყო 1992 წლის 23 მარტს.
• ლუქსემბურგმა არ აღიარა ბალტიისპირეთის ქვეყნების ანექსია საბჭოთა რუსეთის მიერ 1940-1991 წლებში, არც დე იურედ და არც დე ფაქტოდ.
• ლიეტუვა წარმოდგენილია ლუქსემბურგში თავისი საელჩოთი ბრიუსელში (ბელგია) და საკონსულოთი ქალაქ ლუქსემბურგში.
• ლუქსემბურგი წარმოდგენილია ლიეტუვაში თავისი საელჩოთი ვარშავაში (პოლონეთი) და საკონსულოთი ვილნიუსში.
• ორივე ქვეყანა არის წევრი ნატოსა და ევროპის კავშირის.
• ლიტვის საგარეო საქმეთა სამინისტრო: ჩამონათვალი ორმხრივი ხელშეკრულებებისა ლუქსემბურგთან დაარქივებული 2020-09-06 საიტზე Wayback Machine.

მალტა

• მალტა წარმოდგენილია ლუქსემბურგში თავისი საელჩოთი ბრიუსელში (ბელგია) და საკონსულოთი ქალაქ ლუქსემბურგში.

რუმინეთი

ქვეყნებმა დაამყარეს დიპლომატიური ურთიერთობები 1910 წლის 10 დეკემბერს. 1991 წლის 19 აგვისტოდან რუმინეთს აქვს საელჩო ქალაქ ლუქსემბურგში. ლუქსემბურგი წარმოდგენილია რუმინეთში თავისი საელჩოთი ათენში (საბერძნეთი) და ორი საკონსულოთი (ბუქარესტსა და სიბიუში).

რუსეთი

ლუქსემბურგს აქვს საელჩო მოსკოვში და საკონსულო სანქტ-პეტერბურგში. რუსეთს აქვს საელჩო ქალაქ ლუქსემბურგში.

ორივე ქვეყანა წევია ევროპის საბჭოსი, ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაცისა და გაეროსი.

ორმხრივი ურთიერთობების ისტორიაში, პირველი რუსეთის პრეზიდენტი, რომელიც ოციფიალური ვიზიტით იმყოფებოდა ლუქსემბრუგში, იყო ვლადიმერ პუტინი 2007 წლის 24 მაისში. ომხრივი ვაჭრობა გასამმაგდა $66.6 მილიონიდან 2003 წელს $228.3 მილიონამდე 2006 წლისთვის. ენერგია და ფინანსები მთავარი არეებია ამ ორი ქვეყნის კოოპერაციისა.

საბერძნეთი

• საბერძნეთს აქვს საელჩო ლუქსემბურგში.
• ლუქსემბურგს აქვს საელჩო ათენში და 3 საკონსულო ათენში, პატრასა და თესალონიკში.
• ორივე ქვეყანა არის წევრი ნატოსი და ევროკავშირს.
• საბერძნეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი ლუქსემბურგთან ურთიერთობების შესახებ დაარქივებული 2011-11-22 საიტზე Wayback Machine. .
• ლუქსემბურგის საგარეო საქმეთა მინისტრი საბერძნეთთან ურთიერთობების შესახებ (მხოლოდ საბერძნეთში) დაარქივებული 2004-10-16 საიტზე Wayback Machine. .

სამხრეთი კორეა

• ლუქსემბურგის 44 ჯარისკაცი მონაწილეობდა კორეის ომში გაეროს ძალებთან ერთად 1950 წელს ჩრდილოეთ კორეისა და ჩინეთის წინააღმდეგ.
• ლუქსემბურგმა და სამხრეთ კორეამ დაამყარეს დიპლომატიური ურტიერთობები 1962 წლის 16 მარტს.
• ორივე ქვეყანას აქვს ზღვით გადაზიდვის შეთანხმება 1987 წელსა და საჰაერო შეთანხმება 2003 წელს.

• ორმხრივი ვაჭრობა 2014 წელს:
  • ექსპორტი $572,000,000 (გემები, ქიმიური პროდუქცია, პლასტიკური საქონელი);
  • იმპორტი $39,000,000 (საზომი ინსტრუმენტები, არა-ნაქსოვი მატერიები, სარქველი).

• ორმხრივი ინვესტიციები 2014 წელს:
  • სამხრეთ კორეის ინვესტიციები ლუქსემბურგში იყო $2,824,000,000;
  • ლუქსემბურგის ინვესტიციები სამხრეთ კორეაში იყო $4,047,000,000.
• მაღალი დონის გაცვლები
  • 1983 წლის აპრილი - საგარეო საქმეების მრჩეველთა საბჭოს ხელმძღვანელი, ჩოი კუი-ჰაჰ.
  • 1996 წლის ოქტომბერი - საგარეო საქმეთა და ვაჭრობის მინისტრი, გონგ ჰო-მუონგი.

 

საფრანგეთი

• ლუქსემბურგი 1684 წელს ალყაში მოაქცია საფრანგეთის მეფე ლუი XIV-მ; მისი ანექსირება მოხდა საფრანგეთის რევოლუციის მიერ, როგორც ნაწილი ფორეს დეპარტამენტისა პირველი კოალიციის ომში 1795 წელს ნაპოლეონის დამარცხებამდე 1815 წელს.
• საფრანგეთს აქვს საელჩო ლუქსემბურგში.
• ლუქსემბურგს აქვს საელჩო პარიზში, მთავარი საკონსულო სტრასბურგში და საკონსულოები ბორდოში, ლილიში, ლონგვიში, ლიონიში, მარსელისა და მეციში.
• ორივე ქვეყანა არის სრულუფლებიანი წევრი ევროპის საბჭოსი, ევროკავშირის, ნატოსი, ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაციის და ევროპაში უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის ორგანიზაცია.

უკრაინა

• ლუქსემბურგი არის წარმოდგენილი უკრაინაში თავისი საელჩოთი პრაღაში (ჩეხეთი) და საკონსულოთი (კიევში).
• უკრაინა წარმოდგენილია ლუქსემბურგში თავისი საელჩოთი ბრიუსელში (ბელგია) და საკონსულოთი ქალაქ ლუქსემბურგში.

უნგრეთი

• უნგრეთს აქვს საელჩო ქალაქ ლუქსემბურგში.
• ლუქსემბურგი წარმოდგენილი უნგრეთში საკუთარი საელჩოთი ვიენაში (ავსტრია)
• ორივე ქვეყანა არის სრულუფლებიანი წევრი ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაციის, ევროპის კავშირისა და ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაცის.

ფინეთი

• ლუქსემბურგმა აღიარა ფინეთის დამოუკიდებლობა 1921 წლის 25 ოქტომბერს.
• ლუქსემბურგი წარმოდგენილია ფინეთის საელჩოთი კოპენჰაგენში.
• ფინეთს აქვს საელჩო და მთავარი საკონსულო ლუქსემბურგში.
• ფინეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი ლუქსემბურგთან ურთიერთობების შესახებ დაარქივებული 2011-08-20 საიტზე Wayback Machine. .

ჩეხეთი

• ჩეხეთს აქვს საელჩო ქალაქ ლუქსემბურგში.
• ლუქსემბურგს აქვს საელჩო პრაღაში.
• ორივე ქვეყანა არის სრულუფლებიანი წევრი ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაციის, ევროპის კავშირიისა და ნატოსი.
• ორივე ქვეყანა იზიარებდა საერთო ბედს XIV საუკუნეში, როდესაც იოანე ბრმამ ცოლად შეირთო ელიშკა პრემისლოვნა, და განსვენებული მეფის - ვენქესლაუს III ბოჰემელისა და გახდა ბოჰემიის მეფე.

• Fally, V. (1992). Le Grand-Duché de Luxembourg et la construction européenne. Luxembourg City. 
• Fally, V. (1996). Le Luxembourg face à la construction européenne. Luxembourg City. 
• Frentz, Jean-Marie (2010). „The Foreign Policy of Luxembourg“, Small States in Europe: Challenges and Opportunities. Ashgate. ISBN 978-0-7546-7782-6. 
• Hey, Jeanne A. K. (2002). „Luxembourg's Foreign Policy: Does Small Size Help or Hinder?“. Innovation: The European Journal of Social Science Research. 15 (3): 211–225.
• (2003) Small States in World Politics: Explaining Foreign Policy Behavior. Lynne Rienner Publishers. ISBN 1-55587-920-9. 
• Hoffmann, Serge (2002). „Les relations germano-luxembourgeoises durant les années 30“ [Germano-Luxembourgish relations in the 1930s] (PDF). Ons Stad (French) (71). დაარქივებულია ორიგინალიდან (PDF) — 13 სექტემბერი 2016. ციტირების თარიღი: 21 January 2016.
• Huberty, Martine (May 2013). „Ein kleiner Fisch im großen Teich Luxemburger Verhandlungsstragien im Kontext der EU-Institutionen“ [A small fish in a big pond: Luxembourgish negotiation strategies in the context of EU institutions] (PDF). forum (German) (329): 21–23.
• Kayser, Steve (June 2006). „La neutralité du Luxembourg de 1918 à 1945“ [Luxembourg's neutrality from 1918 to 1945] (PDF). forum (French) (257): 36–39. ციტირების თარიღი: 21 January 2016.
• Wurth, Hubert (2006). „La politique étrangère du Luxembourg“ [Luxembourg’s Foreign Policy]. Revue internationale et stratégique (French) (61): 217–226. doi:10.3917/ris.061.0217.

• ლუქსემბურგის საგარეო საქმეთა სამინისტრო
• ავსტრალიის დეპარტამენტი ლუქსემბურგთან საგარეო საქმეებისა და ვაჭრობისა დაარქივებული 2014-10-11 საიტზე Wayback Machine.
• Luxembourg and Europe, from the ECSC to the Treaty of Lisbon.