ლეიკემია

ეს ლეიკოციტები სრულად მომწიფებული არ არის და ბლასტების ან ლეიკემიური უჯრედების სახელითაა ცნობილი. სიმპტომები გამოწვეულია სისხლის ნორმალური უჯრედების დეფიციტით და შეიძლება მოიცავდეს სისხლდენებსა და სისხლჩაქცევებს, დაღლილობის შეგრძნებას, ტემპერატურულ რეაქციას და ინფექციური პროცესების განვითარების მაღალი რისკს. დიაგნოზი ემყარება სისხლის ანალიზს და ძვლის ტვინის ბიოპსიას.

ლეიკემია
დარგი	ონკოლოგია, ჰემატოლოგია
კლასიფიცირება და გარე წყაროები
DiseasesDB	7431
ICD-10	C91.-C95.
ICD-9	208.9
ICD-O:	9800-9940
MedlinePlus	001299
eMedicine	eMedicine: article/1201870
MeSH	D007938

ლეიკემიის გამომწვევი ზუსტი მიზეზი უცნობია. ითვლება, რომ ლეიკემიის სხვადასხვა სახეები სხვადასხვა მიზეზთან არის დაკავშირებული. დაავადების განვითარებაში აქტუალურია როგორც გარემო, ასევე მემკვიდრული ფაქტორები. რისკ-ფაქტორებში შედის მოწევა, მაიონებელი გამოსხივება, სხვადასხვა ქიმიკატები (მაგ. ბენზოლი), ქიომოთერაპია და დაუნის სინდრომი. ლეიკემიის ოჯახური ისტორიით დატვირთულ პირებს ამ დაავადების განვითარების მაღალი რისკი აქვთ. ლეიკემიის 4 ძირითადი სახე არსებობს — მწვავე ლიმფობასტური ლეიკემია, მწვავე მიელოიდური ლეიკემია, ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია და ქრონიკული მიელოიდური ლეიკემია — ასევე რამდენიმე ნაკლებად გავრცელებული სახე. ლეიკემია და ლიმფომა სიმსივნური დაავადებების ფართო ჯგუფია, რომელიც აზიანებს სისხლს, ძვლის ტვინს და ლიმფურ სისტემას.

სამკურნალოდ გამოიყენება ქიმიოთერაპიის, გამოსხივებითი თერაპიის, სამიზნე თერაპიისა და ძვლის ტვინის გადანერგვის ზოგიერთი კომბინაცია, დამატებით საჭიროებისამებრ მხარდამჭერი მკურნალობა და პალიატური მზრუნველობა. მკურნალობის წარმატება დამოკიდებულია ლეიკემიის სახესა და პაციენტის ასაკზე. შედეგები უმჯობესდება განვითარებულ ქვეყნებში.