იესოს ლოცვა

გულისმიერი ლოცვის რთული ასკეტური სისტემა, სუნთქვის რეგულაციით, რომლის დროსაც მონაწილეობას იღებს ადამიანის მთელი არსება (სული და სხეული); მიიღწევა განწმენდა ქვენა ინსტინქტებისგან და ვნებათა დაცხრომა.

„უფალო, იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი”.

IV-VIII საუკუნეებში ეგვიპტელი და სინელი ასკეტების მიერ რელიგიური და ეთიკურ-ასკეტური სწავლების მთელი სისტემა იქნა შემუშავებული. იგი ითვალისწინებდა გარკვეული მეთოდებისა და ხერხების შეთვისებას, რაც ადამიანს ღმერთთან მიაახლებდა, ეს ძალზე თავისთავადი მისტიკური მედიტაცია მოითხოვდა დადგენილი წესის დაცვას ლოცვისას, იესოს ლოცვის მრავალჯერად განმეორებას, სუნთქვის მოწესრიგებულობას, დროულ გალობას და სხვა.

იესოს ლოცვის დაუფლება გარეგნულად, ბაგეებით ლოცვის განუწყვეტელ განმეორებას ნიშნავს. შინაგანად კი - გონების, ყურადღების გულში მოკრებას და მუდმივად უფლის წინაშე მყოფობას, რასაც თან ახლავს განსხვავებული ხარისხის გულის სითბო, მხურვალება და ყველა სხვა გულისწადილის განდევნა. იესო ქრისტემ ბრძანა: ”ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ” (იოან. 14,6). ამდენად, მართლმადიდებლური თვალსაზრისით, ადამიანი, რომელიც ამ ლოცვას მოიხვეჭს, განხორციელებული უფლის ძალმოსილებასაც ითვისებს.

იესოს ლოცვის საღვთისმეტყველო დასაბუთებები მოცემულია თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსის წმ. გრიგოლ პალამას ნაშრომში „ტრიადები წმიდა ისიხასტთა დასაცავად“ (1338).

• წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი IV, თბილისი, 2003 წ.

• http://martlmadidebloba.ge/mogvatseoba5.html