თეიმურაზ ყუბანეიშვილი

23 თებერვალი, 1924 — გ. 1993) — ქართველი გრაფიკოსი. საქართველოს დამსახურებული მხატვარი (1965).

1952 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემია. აქვე ეწეოდა პედაგოგურ მოღვაწეობას 1957-დან (1971-დან პროფესორი). 1973-1990 დაზგური გრაფისკის კათედრის გამგე იყო. მონაწილეობდა სსრკ-გერმანიის ომში. ყუბანეიშვილი ცნობილია ძირითადად როგორც წიგნის ილუსტრატორი. გააფორმა ილია ჭავჭავაძის „ოთარაანთ ქვრივი“ (ავტოლითგრაფია 1957), ვაჟა-ფშაველას სამი პოემა „გველის მჭამელი“, „ალუდა ქეთელაური“, „სტუმარ-მასპინძელი“ (გრავიურები ლინომეუმზე, 1961). ავტორია დაზგური ნამუშევრებისა, პორტრეტების სერიაში „ჩემი თანამედროვენი“ (1967) წარმოდგენილია მხატვრის თანამედროვე გამოჩენილ თბილისელთა, მისივე მეგობრების პორტრეტები; ფერადი ლინოგრავიურების ალბომში „მეტყველი დუმილ“ (1969) ქართული ხუროთმოძღვრული ძეგლები. ყბანეიშვილს ეკუთვნის ქართული ლიტერატურის კლასიკოსთა პორტრეტების სერია, „ქართველი მწერლები“ (ქსილოგრაფია 1969). მხატვრის მიერ შესრულებული სკულპტურული კომპოზიცია (იოანე პეტრიწი და გრიგოლ ბაკურიანის ძე) დგას ბულგარეთში, პეტრიწონის მონასტერში. ყუბანეიშვილი ავტორია მეთოდური სახელმძღვანელოებისა. მხატვარმა თავისი შემოქმედების უდიდესი ნაწილი ქართული შრიფტის სრულყოფას უძღვნა. ათეული წლები შეალია 12 ნაირსახეობის სასტამბო, შრიფტის შექმნას. დაკრძალულია საბურთალოს პანთეონში. მისი შვილია პოეტი კოტე ყუბანეიშვილი.

• ენციკლოპედია „თბილისი“, გვ. 914, თბ., 2002.

• თეიმურაზ ყუბანეიშვილი — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი