ეთნოსი

ბერძნ. ἔθνος — ტომი, ხალხი) — ჰომეროსის მიხედვით, ადგილსამყოფელი, საცხოვრებელი, კერა, კარავი. ეთნოსით აღინიშნება აგრეთვე ჩვევა, მიდრეკილება, ადათი, წესრიგი და ხასიათი, როგორც რისამე თავისებურება, ნიშანი, თვისება. მოგვიანებით სიტყვა „ეთნოსს“ ეძლევა ფსიქოლოგიური მნიშვნელობა. მაგ., ესქილე, სოფოკლე, ჰერაკლიტე, პლატონი და არისტოტელე მას ხმარობდნენ ზმნის, სულიერი წყობის აღმნიშვნელად. აქედან გამომდინარე, შემდგომში ჩამოყალიბდა ეთნოსის საკუთრივ ზნეობრივი მნიშვნელობა. იგი არის ხასიათის შეძენილი ნიშანი, რომელიც ეთიკური შეფასების ობიექტი ხდება.

• დიასპორა
• ეთნოცენტრიზმი
• ეთნოგენეზი
• გენეალოგია

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 59.
• Barth, Fredrik (ed). Ethnic groups and boundaries. The social organization of culture difference, Oslo: Universitetsforlaget, 1969
• Beard, David and Kenneth Gloag. 2005. Musicology, The Key Concepts. London and New York: Routledge.

• Biomedcentral.com
• Rian.ru დაარქივებული 2011-06-06 საიტზე Wayback Machine.
• American Psychological Association's Office of Ethnic Minority Affairs