ახალციხე, ძველად ლომსია — ქალაქი საქართველოში, სამცხე-ჯავახეთის მხარის და ახალციხის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული ცენტრი, ისტორიული სამცხის ცენტრი.
ქალაქი | |||||
---|---|---|---|---|---|
ახალციხე | |||||
ახალციხე | |||||
| |||||
ქვეყანა | საქართველო | ||||
მხარე | სამცხე-ჯავახეთის მხარე | ||||
კოორდინატები | 41°38′20″ ჩ. გ. 42°59′10″ ა. გ. / 41.63889° ჩ. გ. 42.98611° ა. გ. | ||||
დაარსდა | XII საუკუნე | ||||
პირველი ხსენება | XII საუკუნე | ||||
ადრეული სახელები | ლომსია | ||||
ამჟამინდელი სტატუსი | 1840 | ||||
ცენტრის სიმაღლე | 1000 მ | ||||
ოფიციალური ენა | ქართული ენა | ||||
მოსახლეობა | 17 903 კაცი (2014) | ||||
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 71,71 % სომხები 26,71 % | ||||
სასაათო სარტყელი | UTC+4 | ||||
სატელეფონო კოდი | +995 365 | ||||
საფოსტო ინდექსი | 0800 | ||||
ოფიციალური საიტი | akhaltsikhe.gov.ge | ||||
მდებარეობს სამხრეთ საქართველოში, ახალციხის ქვაბულში, მდინარე ფოცხოვისწყლის ორივე ნაპირზე, ზღვის დონიდან 1000 მ სიმაღლეზე. თბილისიდან 214 კმ. ახალციხეში მთის სტეპების ჰავაა. იცის ცივი, მცირეთოვლიანი ზამთარი და ხანგრძლივი, თბილი ზაფხული. იანვრის საშუალო ტემპერატურაა -3,8 °C, აგვისტოსი 20,5 °C. აბსოლუტური მინიმუმი -32 °C, აბსოლუტური მაქსიმუმი 39 °C.
ახალციხე ბალნეოლოგიური კურორტია. სამკურნალო ფაქტორია ნახშირმჟავა-ჰიდროკარბონატული, მაგნიუმ-ნატრიუმიანი თერმული (39 °C) მინერალური წყალი (დებიტი 0,5 მლნ ლ/დღ-ღ), რომელსაც იყენებენ აბაზანებისთვის. სამედიცინო ჩვენებები: საყრდენ-სამოძრაო ორგანოთა, პერიფერიული ნერვული სისტემის და გინეკოლოგიური დაავადებები (ქრონ. სტადიაში).
ქალაქ ახალციხის ტერიტორიაზე პირველი ქალაქის ტიპის დასახლება გაჩნდა მდინარე ფოცხოვისწყლის მარცხენა სანაპიროზე, სადაც 1953 წელს არქეოლოგიური გათხრების დროს აღმოჩნდა ენეოლითის ადრინდელი ბრინჯაოს ხნის ნასახლარი, ეს ადგილი ცნობილია „ამირანის–გორის“ სახელით, რომელზეც არის ლომისის სალოცავის ნაშთები. ლეგენდის მიხედვით აქედან გადაუბრძანებიათ ლომისის ხატი ლომისას სალოცავში. ახალციხეში შემორჩენილია ასეთი ლექსი:
„ | ლომისას ჯაჭვი ჰკიდია | “ |
ლომისის ხატიდან გამომდინარე ამ დასახლებულ პუნქტს ერქვა ლომისა, რომელიც მოიცავდა მდინარე ფოცხოვისწყლის მარცხენა სანაპიროს ამირანის გორიდან დღევანდელი რაბათის დასახლების ჩათვლით. ხოლო მარჯვენა სანაპიროზე მდებარეობდა რამდენიმე დასახლებული პუნქტი: მოღნისი, ზემო მარდა, ქვემო მარდა, ურია მარდა, ხვანა მარდა და მარდა, ასევე ქვემო ლაშიხევი.
ლომსიას წარმოშობა და სამცხის ეკონომიკურ, პოლიტიკურ და კულტურულ ცენტრად გახდომა, განაპირობა მისმა მოხერხებულმა გეოგრაფიულმა მდებარეობამ, რადგან იგი წარმოადგენს სტრატეგიულ გზაჯვარედინს, ქართლს, ჯავახეთს, აჭარა-იმერთსა და ტაო-კლარჯეთს შორის. ახალციხე წყაროებში XII საუკუნიდან იხსენიება, როცა სამცხის ათაბაგებმა - ჯაყელებმა - აღადგინეს და განაახლეს ციხე სიმაგრე ლომსია და მას ეწოდა ახალციხე.
XIII-XVII სს-ში ციხე-ქალაქი სამცხის ათაბაგ ჯაყელს ეკუთვნოდა და ამ საგვარეულოს მფლობელობაში იყო. 1578 წელს ოსმალებმა დაიპყრეს, ხოლო 1628 წლიდან ახალციხის საფაშოს ცენტრი გახდა. XVII-XVIII საუკუნეებში იყო ლეკი ფეოდალების მიერ ტყვე ქრისტიანებით ვაჭრობის ბუდე.
„...არს ახალციხე ქალაქი ფერსათის მთის კერძოთს ჩამოსულს კლდესა ზედა. ხოლო ქალაქი არ მოზღუდვილი ციხიდამ ქვიტკირის სამის ზღუდით... ჰავითა არს მშვენი, ზამთრის ცივი დათოვლიანი, ზაფხულს არა ეგდენ ცხელი. გარემოს ქალაქისა წალკოტნი, ვენახნი და ხილნი მრავალნი. აწ მჯდომარებს ფაშა მუნ, რომელსა უწოდებენ საქართველოსანი კვალად ათაბაგადვე, ხოლო ოსმალნი ახალციხის ფაშად, და უპყრავს ამას სრულიადი სამცხე-საათაბაგო.“ |
ჟან შარდენის ცნობით ახალციხე 1723 წლისთვის 400 კომლზე მეტს შეიცავდა. ახალციხის მოსახლეობა ეკუთვნოდა ხუთ ეროვნებას, ცხოვრობდნენ თურქები, სომხები, ქართველები, ბერძნები და ებრაელები.. ქალაქში ძირითადად ხის შენობები იყო, იდგა ხისავე ქარვასლა.
„ქალაქს გარემოცულობა დიდი არ აქვს, თვალწარმტაცი შენობები მასში სრულიად არ არის, მცხოვრებნი საშუალო შეძლებისანი არიან. მთავარი საქმიანობა მათი არს მეხილეობა.“ |
ახალციხის წინააღმდეგ გალაშქრება რუსეთმა ჯერ კიდევ 1810 წელს სცადა. მაგრამ მაშინ ქალაქის აღება ვერ მოხერხდა. ეპიდემიით შეშინებული ტორმასოვი მოშორდა ახალციხეს. 1828 წელს ახალციხე აიღო ი. პასკევიჩმა. 3 ოქტომბერს ქალაქი რუსეთის იმპერიის შემადგენლობაში შევიდა, მიუხედავად იმავე წლის თურქების მცდელობისა დაებრუნებინათ ახალციხე მარცხით დამთავრდა. 1829 წლის სექტემბერში, ანდრიანოპოლის საზავო ხელშეკრულებით, თურქეთმა რუსეთს გადასცა ახალციხის საფაშოს ნაწილი. რადგანაც ძველი დასახლება ვეღარ იტევდა ახალმოსახლეებს, ქალაქი განვითარდა ფოცხოვისწყლის მარჯვენა სანაპიროზე, რის შედეგადაც გაქრა ადრე არსებული მარდიების დასახლებები. ახალციხეს ქალაქის სტატუსი მიენიჭა 1840 წელს. ამავე წელს გახდა ახალციხის მაზრის ცენტრი.
შვეიცარელი მოგზაურის მონპერეს ცნობები ახალციხის შესახებ
1853 წლის 14 ნოემბერს ყირიმის ომის დროს, ციხეში გამაგრებულმა რუსმა ჯარმა გენერალ-ლეიტენანტი ივანე ანდრონიკაშვილის მეთაურობით მოიგერია ოსმალთა იერიში. 1871 წელს შემუშავდა ახალი გეგმა მდ. ფოცხოვის მარჯვენა მხარეს ქალაქის გასაშენებლად 1876 წელს ახალციხემ საქალაქო თვითმმართველობის უფლება მიიღო. 1918 წლის ივნისში ახალციხე კვლავ ოსმალეთის იმპერიამ დაიკავა რამდენიმე თვით.
1930 წლიდან ახალციხე გახდა ახალციხის რაიონის ადმინისტრაციული ცენტრი. საბჭოთა პერიოდში ახალციხე იყო სამხრეთ საქართველოს სამრეწველო ცენტრი, მოქმედებდა ღვინის ჩამომსხმელი, ლიმონათის, ყველ-კარაქის, ხე-ტყის ქარხნები, ხორცკომბინატი. 1944 წელს ბორჯომიდან გაყვანილ იქნა რკინიგზა, რომელიც ემსახურება სამცხე-ჯავახეთის მხარის მუნიციპალიტეტებს.
2014-17 წლებში არსებობდა, როგორც ცალკე ადმინისტრაციული ერთეული.
ქვემოთ მოცემულია ფრანგი კონსულის ადრიენ დუპრეს მონაცემები ახალციხის მოსახლეობის შესახებ, რომელიც გამოყენებული აქვს ფრანგ მოგზაურს, კომერსანტს, საფრანგეთის პირველ კონსულს თბილისში, ჟაკ ფრანსუა გამბას თავის თხზულებაში „მოგზაურობა ამიერკავკასიაში“ და რომლის მიხედვითაც 1820 წელს ქალაქის მოსახლეობა შეადგენდა დაახლოებით 40 000 სულს, მათ შორის იყო 500 კათოლიკური ოჯახი.
ქალაქის ძველ ნაწილში შემორჩენილია ციხე, სასახლე, მეჩეთი, სინაგოგა. ახალციხეშია ჯაყელების ციხესიმაგრე (XIII-XIV სს.), წმ. მარინეს ეკლესია, სამცხე-ჯავახეთის ისტორიული მუზეუმი, აჰმედ-ფაშა ჯაყელის მიერ აშენებული აბანო.
This article uses material from the Wikipedia ქართული article ახალციხე, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). შინაარსი წარმოდგენილია შემდეგი ლიცენზიით (თუ სხვა არ არის მითითებული): CC BY-SA 4.0. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ქართული (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.