Organisasi: Paguyuban sing isiné wong-wong kang duwé ancas padha

Ing ngèlmu-ngèlmu sosial, organisasi disinau déning peneliti saka pirang-pirang babagan ngèlmu, mligi sosiologi, ékonomi, ngèlmu pulitik, psikologi, lan manajemen. Kajian ngenani organisasi kerep diarani studi organisasi (organizational studies), prilaku organisasi (organizational behaviour), utawa analisa organisasi (organization analysis).

Ana pirang-pirang téyori lan perspektif ngenani organisasi, ana kang cocog antarané siji lan liyané, lan uga ana kang béda. Organisasi dhasaré digunakae minangka panggonan utawa wadhahe wong-wong kang padha kumpul, bekerjasama kanthi rasional lan sistematis, terencana, terorganisasi, terpimpin lan terkendali, nalika manfaatake sumber daya (uang, material, mesin, metode, lingkungan), sarana-parasarana, data, lan liyané kang digunakaké kanthi efisien lan efektif kanggo nggayuh ancas organisasi.

Minurut para ahli ana pirang-pirang pengertian organisasi.

• Stoner kandha yèn organisasi yaiku pola gegayutan-gegayutan kanthi lumantar wong-wong kang ana ing ngisore pengarahan wong dhuwuran kanggo nggayuh ancas bebarengan .
• James D. Mooney kandha yèn organisasi yaiku wujud saben perserikatan manungsa kanggo nggayuh ancas bebarengan .
• Chester I. Bernard duwé panyaruwe yèn organisasi minangka siji sistem aktivitas kerja sama kang ditindakake déning wong loro utaa luwih.
• Stephen P. Robbins kandha yèn Organisasi yaiku nyawijining (entity) sosial kang dikoordinasikake kanthi sadhar, kanthi siji watesan kang relatif bisa diidentifikasi, kang bekerja dhedhasar kang relatif terus kanggo nggayuh swijining ancas bebarengan utawa saklompok ancas..