Buku

standar minimal buku yaiku paling sitik 49 halaman/kaca, ora kalebu kulit/ cover lan utawa jaket buku. buku iku ora wujud terbitan berseri/serial publication kang terbit miturut wayah tertentu lan berkelanjutan.

Ana sawatara sumber kang mratélakaké sajarah bab buku. Buku pisanan disebutaké lair ing Mesir taun 2400-an SM sawisé wong Mesir nyiptakaké dluwang papirus. Dluwang papirus kang isi tulisan iki digulung lan gulungan mau minangka wangun buku kang pisanan. Ana uga kang nyritakaké buku wis ana wiwit jaman Sang Buda ing Kamboja amarga wektu iku Sang Buda nulisaké wahyuné ing godhong lan sabanjuré diwaca makaping kaping. Ma-abad-abad sawisé iku ing Cina, para cendekiawan nulisaké ngèlmu-ilmuné ing sada kang ditalèni dadi siji. Bab iki duwé prabawa marang sistem panulisan ing Cina saéngga aksara Cina ditulis kanthi vertikal yaiku saka dhuwur mangisor.

Buku kang kagawé saka dluwang wiwit ana sawisé Cina kasil nyiptakaké dluwang ing taun 200-an SM. Dluwang njalari akèh owah-owahan ing donya. Pedagang muslim nggawa tèknologi dluwang saka Cina menyang Éropa ing wiwitan abad 11 Masehi. Ing Éropa iki indhustri dluwang tambah maju. Apamanèh kanthi diciptakaké mesin pangecap déning Gutenberg tuwuh lan sumebaré buku ngalami revolusi. Dluwang kang ènthèng lan bisa tahan suwé dikumpulaké dadi siji lan kacipta sawijining buku.

Wong kang mirsani buku racaké dijuluki bibliofil utawa kutu buku.

 

Sawetara conto buku:

• Buku agama Islam
• Buku keséhatan
• Buku komik
• Ensiklopedia
• Kamus
• Majalah
• Novèl

• Naskah
• Pabukon