T: Bokstav i det latinske alfabetet

Han stammar frå det fønikiske alfabetet. Det hebraiske namnet på bokstaven er taw, og grekarane overtok dette namnet. Romarane overtok frå etruskarane namnet te.

I den eldre runerekka er t det 17. teiknet, og i den yngre det 12. teiknet. I det yngre runealfabetet vert t òg nytta for d. [t] er i norsk ein ustemt dental eller alveolar lukkelyd (plosiv). I norsk er han aspirert, det vil seie følgd av eit pust, i framlyd og uaspirert i innlyd og etter s. Ein variant er den retroflekse uttalen i austnorsk av til dømes ert.

Tâw var den siste bokstaven i det vest-semittiske alfabetet, og i det hebraiske.

• hydrogenisotopen tritium
• SI-eining for tesla, eininga for magnetisk flukstettleik.
• SI-prefikset tera, skrive føre eit einingssymbol tyder det at eininga skal multipliserast med 10¹² (ein billion).
• vanleg symbol for fysisk/teknisk periode (svingetid).
• T, vanleg symbol for termodynamisk temperatur (absolutt temperatur). For celsiustemperatur vert vanlegvis t nytta.
• latinsk forkorting for namna Titus og Tullius.

• symbol for masseeininga tonn, lik 1000 kg. Eininga og symbolet kan nyttast saman med SI-einingar.
• norsk symbol for time, internasjonalt vert symbolet h nytta.
• i musikk forkorting for i talon, tasto, tenor, tonika eller tutti.

«T – bokstaven» i Store norske leksikon, snl.no.