Comisión Europea: Institución executiva da Unión Europea

Institución politicamente independente que representa e defende os intereses da Unión Europea no seu conxunto, propón a lexislación, políticas e programas de acción e é responsable de aplicar as decisións do Parlamento Europeo e do Consello da Unión Europea.

Comisión Europea
Logo
Comisión Europea: Historia, Organización e funcionamento, Véxase tamén
AcrónimoEC, CE e EK
TipoInstitucións da Unión Europea
Data de fundación1 de xaneiro de 1958
Presidente/aUrsula von der Leyen (2019-) Editar o valor em Wikidata
Secretario/aIlze Juhansone
Nº de empregados32.399 (2019) Editar o valor em Wikidata
Organización matrizUnión Europea
Organización subsidiariaAxencia Executiva no Ámbito Educativo, Audiovisual e Cultural (EACEA), Axencia Executiva do Consumidor, Salud, Agricultura e Alimentación, EuropeAid, Dirección Xeneral de Enerxía, Fondos Estruturais de Inversión Europeos, Dirección Xeral de Asuntos Económicos e Financeiros, Eurostat, Dirección Xeral de Interpretación, Directorio Xeral de Asuntos Marítimos e Pesca, Directorate-General for Taxation and Customs Union, Directorate-General for European Neighbourhood and Enlargement Negotiations, Directorate-General for Trade, Water Europe, Directorate-General for Health and Food Safety, Directorate-General for Justice and Consumers, Directorate-General for Education, Youth, Sport and Culture, Directorate-General for Research and Innovation e Grupo para a Política do Espectro de Radiofrequências
PremiosPremio Carlomagno, BigBrotherAwards e European Sustainability Award
SedeBruxelas
PaísBélxica
Na rede
https://ec.europa.eu/
Facebook: EuropeanCommission Twitter: EU_Commission Instagram: europeancommission Telegram: europeancommission LinkedIn: european-commission Youtube: UCMPaviJxybo1RTdzvYcU91A Dialnet: 255424 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

A Comisión actúa seguindo o método dun gabinete do goberno, con 28 comisarios. Hai un Comisario por cada Estado membro, con todo os comisarios están obrigados a representar os intereses da UE no seu conxunto en lugar do seu Estado de orixe. Un dos 28 é o Presidente da Comisión (na actualidade, Ursula von der Leyen) nomeado polo Consello Europeo coa aprobación do Parlamento Europeo.

O termo «Comisión» pode significar tanto o Colexio de Comisarios como se mencionou anteriormente, ou a institución máis grande, incluíndo o órgano administrativo duns 25.000 funcionarios europeos repartidos nos departamentos chamados Direccións Xerais. Baséase fundamentalmente no edificio Berlaymont de Bruxelas e as súas linguas de traballo internas son inglés, francés e alemán.

Historia

Comisión Europea: Historia, Organización e funcionamento, Véxase tamén 
Comisión Europea

A Comisión Europea deriva dunha das cinco institucións esenciais creadas no seo do sistema supranacional da Comunidade Europea, atendendo á proposta de Robert Schuman, ministro francés de relacións exteriores, o 9 de maio de 1950. Nacendo en 1951 como a Alta Autoridade na Comunidade Europea do Carbón e do Aceiro, a Comisión sufriu numerosos cambios respecto da súa composición e poderes baixo distintas presidencias.

Establecemento

A primeira Comisión orixinouse en 1951 como a "Alta Autoridade" de nove membros baixo a dirección do Presidente Jean Monnet. A Autoridade era o poder executivo supranacional administrativo da nova Comunidade Europea do Carbón e do Aceiro (CECA). En 1958 os Tratados de Roma estableceron dúas novas comunidades, xunto coa CECA: a Comunidade Económica Europea (CEE) e a Comunidade Europea de Enerxía Atómica (Euratom). Por iso, os executivos pasaron a ser chamados "comisarios" no canto de "Altas Autoridades". A razón para o cambio de nome foi a nova relación entre o poder executivo e o Consello. Algúns estados, como Francia, expresaron as súas reservas sobre o poder da Alta Autoridade e desexaban limitalo, dando máis poder ao Consello en prexuízo dos novos executivos. Walter Hallstein liderou a primeira Comisión da CEE, cuxa primeira reunión oficial se celebrou o 16 de xaneiro de 1958 no Castelo do Val da Duquesa. Esta administración acadou un acordo sobre o polémico tema dos prezos dos cereais, e tamén logrou dar unha impresión positiva a terceiros países, cando fixo o seu debut internacional na rolda de negociacións do GATT. Hallstein iniciou a consolidación da lexislación europea e comezou a ter un notable impacto sobre a lexislación nacional. Ao principio a súa administración non foi tomada demasiado en conta pero, coa axuda do Tribunal de Xustiza Europeo, a súa Comisión afirmou a súa autoridade dabondo como para permitir que as futuras comisións fosen tomadas máis en serio. Con todo, en 1965 a Comisión Hallstein desencadeou a "crise da cadeira baleira", como consecuencia das polémicas propostas para a Política Agrícola Común, consideradas inaceptables para Francia. A pesar de que a crise institucional se resolveu o ano seguinte, esta custou a Hallstein a Presidencia a pesar de ser considerado como o líder máis "dinámico" até Jacques Delors.

Desenvolvemento

Os tres órganos co-existiron até o 1 de xullo de 1967 cando, por medio do Tratado de Fusión, xuntáronse nunha soa administración baixo o Presidente Jean Rei. Debido á fusión, durante a Comisión Rei produciuse un aumento temporal a catorce membros, aínda que as futuras comisións reducíronse a nove tras adoptarse a fórmula dun membro por cada estado pequeno e dous por cada estado grande. O traballo da Comisión centrouse en incrementar o poder do Parlamento Europeo, ademais de pór en marcha a unión aduaneira. A pesar de ser Rei o primeiro Presidente das comunidades fusionadas, Hallstein é visto como o primeiro Presidente da Comisión moderna.

As Comisións Malfatti e Mansholt continuaron co traballo no referente á cooperación monetaria e á primeira ampliación, de 1973. Coa ampliación, o número de membros da Comisión Ortoli aumentou a trece (ao Reino Unido como un gran membro concedéronselle dous Comisarios), no medio da inestabilidade económica internacional dese momento. A representación exterior da Comunidade deu un paso adiante cando o presidente Roy Jenkins se converteu no primeiro Presidente en asistir a un cume do G8 en nome da Comunidade. Tomando a substitución da Comisión Jenkins, Gaston Thorn supervisou a ampliación cara ao sur, ademais de empezar a traballar na Acta Única Europea.

Delors e Santer

Unha das comisións máis exitosas foi a presidida por Jacques Delors (a Comisión Delors); os presidentes que o sucederon non puideron acadar o mesmo éxito. Delors acreditou a Comunidade dándolle un senso de dirección e dinamismo. Delors e o seu equipo tamén son considerados como os "pais fundadores do euro."

O sucesor de Delors foi Jacques Santer. A Comisión Santer viuse obrigada polo Parlamento a dimitir en 1999 despois de ser acusados de nepotismo, e por non acabaren coa corrupción.[Cómpre referencia] Esa foi a primeira vez que unha Comisión se viu na obriga de dimitir en masa, e representou un cambio cara ao Parlamento. Porén, a Comisión Santer levou a cabo traballos sobre o Tratado de Ámsterdan e o euro.

Comisións recentes

Tras Santer, Romano Prodi asumiu o cargo. O Tratado de Ámsterdam aumentara os poderes da Comisión, polo que Prodi foi alcumado pola prensa como algo semellante a un Primeiro Ministro.[Cómpre referencia] As competencias reforzáronse unha vez máis co Tratado de Niza, no ano 2001, dando máis poder ao Presidente sobre a composición da súa Comisión.

En 2004, José Manuel Durão Barroso converteuse en Presidente, con todo o Parlamento obxectou a proposta de composición da Comisión Barroso. Debido á oposición, Barroso viuse obrigado a reorganizar o seu equipo antes de asumir o cargo. A Comisión Barroso foi tamén a primeira dende a ampliación en 2004 a 25 membros e, polo tanto, o número de comisarios chegou a 30. Como resultado do incremento nos estados, o Tratado de Ámsterdam provocou unha redución dos comisarios a un comisario por estado, no canto de dous para os estados máis grandes.

Tratado de Lisboa

Co Tratado de Lisboa que entrou en vigor o 1 de decembro do 2009, a Comisión das Comunidades Europeas pasa oficialmente a chamarse «Comisión Europea». O Tratado de Lisboa, declarou que o tamaño da Comisión se reduciría dun Estado membro por unha das dúas terceiras partes dos Estados membros a partir de 2014. Isto poría fin ao acordo que existiu desde 1957 de ter polo menos un comisario para cada Estado membro en todo momento. Con todo, o Tratado tamén estipula que o Consello Europeo pode decidir por unanimidade modificar devandito número. Tras o referendo irlandés, o Consello decidiu en decembro de 2008, volver a un Comisario por Estado membro a partir da data de entrada en vigor do Tratado.

A persoa que ocupe o novo posto de Alto Representante da Unión para Asuntos Exteriores e Política de Seguridade, automaticamente tamén será un Vicepresidente da Comisión.

Co Tratado europeo de Lisboa, as competencias da comisión e especialmente do seu presidente vense substancialmente fortalecidas.

Organización e funcionamento

A sede da Comisión Europea está en Bruxelas (Bélxica), mais tamén ten oficinas en Luxemburgo, representacións en todos os países membros da Unión Europea e delegacións en moitas capitais de todo o mundo, coñecidas como Oficinas de Información.

O Presidente da Comisión establece a organización interna desta, así distribúe e modifica, en caso necesario, as áreas de responsabilidade política entre os Comisarios durante o mandato da Comisión. O Presidente, coa aprobación da Comisión, pode esixir tamén a dimisión dun Comisario. A orientación política do Presidente marcará a orientación política da Comisión.

O Presidente pode nomear Vicepresidentes, sendo sempre un destes o Alto Representante da Unión. Na lexislatura actual, a Comisión Europea conta con 7 vicepresidentes.

Cada Comisario está asistido por un Gabinete. O persoal da Comisión organízase nunha serie de departamentos, coñecidos como Direccións Xerais, e servizos. Aproximadamente son uns 23.000 funcionarios.

Son catro as principais funcións da comisión:

  • Propor lexislación ao Parlamento e ao Consello.
  • Xestionar e aplicar as políticas da UE e o orzamento.
  • Facer cumprir a lexislación europea.
  • Representar á Unión na escena internacional.

A Comisión elabora propostas para as novas leis europeas, que presenta ao PE e ao CUE. A Comisión garante que as decisións da UE se apliquen correctamente e supervisa a maneira en que se empregan os fondos da Unión. Tamén vixía por que se respecten os tratados europeos e o Dereito comunitario.

Rexe o principio de responsabilidade solidaria entre os comisarios, e estes son aprobados polo Parlamento en bloque; no entanto, corresponde ao Presidente da Comisión distribuír as áreas de responsabilidade política entre os comisarios e pode mesmo, se conta coa aprobación da Comisión, esixir tamén a dimisión dun comisario.

O mandato dos Comisionados remata por:

  • Fin do mandato
  • Falecemento
  • Cesamento
  • Dimisión voluntaria

A meirande parte do seu persoal, pero non todo, traballa en Bruxelas, particularmente na súa sede do edificio Berlaymont. Gran parte do pulo político a favor da Unión Europea veu a través dos presidentes da Comisión. Examinar o perfil e as iniciativas das persoas que ocuparon este cargo é unha indicación do estado no que se atopa esta.

Reunións da Comisión

O Colexio de Comisarios reúnese unha vez por semana, xeralmente os mércores, en Bruxelas. Cada punto da orde do día é presentado polo Comisario responsable desa área política e o Colexio toma unha decisión colectiva ao respecto.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Tags:

Comisión Europea HistoriaComisión Europea Organización e funcionamentoComisión Europea Véxase taménComisión EuropeaConsello da Unión EuropeaParlamento EuropeoUnión Europea

🔥 Trending searches on Wiki Galego:

Batalla de MidwayGame Boy AdvanceBiblioteca Básica SalvatNana MouschouriGame Boy LightJulio Carballo EnríquezMicciónRoberto Tojeiro RodríguezPediastrumGallaeciaLista de programas de Televisión EspañolaEurocopa de Fútbol de 1988Paio Gómez ChariñoBlanco y NegroCalendario gregorianoChantadaPedro, papa11 de novembroDécada de 1930LlanesLousame1911Qandeel BalochNacionalismo galegoProvincia de PontevedraGerardo Pardo de VeraLista de paísesXinzo de LimiaLlavianaDani AlvesJuan Carlos Rodríguez CebriánJuan Alberto BellochAmancio López SeijasHistoria de GaliciaChayanneGutzon BorglumRosalía Fernández RialAfonso X o Sabio2024Lista das aves de GaliciaDía das Letras GalegasManuela SáenzCurtisLingua casteláEspañaPosición do misioneiro invertidaCarlos Sainz Vázquez de CastroComarca da UlloaBrad PittDécada de 1920NeymarMaverick ViñalesContactSerra do CandánTemplo expiatorio da Sagrada Familia25 de agostoPedro RieloNúmeros EAlfabeto galegoLugoFrancesco CossigaMáximo RamosBanda de Gaitas Lembranzas / Coral Aires de Bergantiños (Fonoteca 92)Lista de partidos políticos do Reino UnidoPrimeira guerra mundialO CarrabouxoFederico García LorcaCastro (poboado)A Pobra do BrollónA VeigaSobreiraTeixugo1936🡆 More