Տուամասինա

Toamasina), նախկինում՝ Тамата́ве (Tamatave), քաղաք Մադագասկարի արևելքում, Տուամասինայի^[fr], Ացինանանայի^[en] շրջաններիի և նույնանուն գավառի վարչական կենտրոնը։ 2014 թվականի տվյալներով՝ բնակչությունը կազմում է 282,100 մարդ։ Տեղակայված է Հնդկական օվկիանոսի ափի երկայնքով։ Քաղաքում գտնվում են առևտրի կենտրոն և երկրի գլխավոր նավահանգիստը, որն իրականացնում է երկրի արտաքին առևտրի մեծ մասը (շրջանառությունը՝ 1,7 միլիոն տոննա, 1974 թվական)։ Ներկայումս նավահանգստի միջոցով Տուամասինայից արտահանվում է սուրճ, բրինձ, ադամաթուզ, վանիլ, պղպեղ, մեխակ, գրաֆիտ, ներմուծվում են հաստոցներ և սարքավորումներ, տեքստիլ և պարենային արդյունաբերության ապրանքներ։ Քաղաքում կան սննդի, նավթի վերամշակման և մետաղամշակման արդյունաբերության ձեռնարկություններ։ 1977 թվականին հիմնադրվել է Տուամասինայի համալսարանը^[en], որը մտնում է Մադագասկարի հասարակական համալսարանների համակարգի մեջ։ Քաղաքում է գտնվում երկաթուղային գծի վերջին կայարանը, որը կապում է Տուամասինան մայրաքաղաք Անտանանարիվուի և օդանավակայանի^[en] հետ։

Բնակավայր
Տուամասինա
մալագաս. Toamasina
Զինանշան
Երկիր	Մադագասկար
Մակերես	20 կմ²
ԲԾՄ	6 մետր
Բնակչություն	225 116 մարդ (2010)
Ժամային գոտի	UTC+3
Տուամասինա Վիքիպահեստում

Տուամասինան իր զարգացման համար պարտական է տեղական մարջանի խութին, որը ձևավորել է բավականին ընդարձակ, միանգամից երկու մուտքով ծովախորշ։ Քաղաքը կառուցվել է ավազոտ թերակղզու վրա՝ գլխավոր լողափի ուղիղ անկյան տակ։ Քաղաքը վերակառուցվել է ավերիչ արևադարձային ցիկլոնից հետո, որը հարվածել է 1927 թվականի մարտի 3-ին Մադագասկարի արևելյան լողափին։ Զոհվել է 500 մարդ, ափ նետվել ֆրանսիական Catinat և Sainte-Anne, նորվեգական Amanda շոգենավերը, բրիտանական Elizabeth բեռնանավը, Beriziky առագաստանավն ու Alcase ևTalisman նավաքարշերը։ Քաղաքի գլխավոր փողոցում՝ Պուանկարեի պողոտայում (avenue Poincaré), իրար կողք կողքի տնկված են արմավենու ծառեր, տեղակայված են բազմաթիվ խանութներ և զանազան ընկերությունների գրասենյակներ։ Այդտեղ կան նաև հյուրանոցների և ռեստորանների ընտրության լայն հնարավորություն։ Հանրահայտ են քաղաքի լողափերը՝ չնայած շնաձկների առկայությանն և աղտոտվածությանը։ Բե շուկան (Bazary Be) համարվում է քաղաքի ամենագունեղ շուկան։

Այստեղ կարելի է ձեռք բերել ամեն ինչ․ տարբեր էկզոտիկ համեմունքներից մինչև տեղի արհեստավորների ապրանքներ։ Շուկան համարվում է քաղաքի կենտրոնը և ամենից շատ այցելվող տարածքներից մեկը։

 

Ֆրանսիայի տիրապետության օրոք Տուամասինայում տեղակայված են եղել արտասահմանի որոշ հյուպատոսների, ինչպես նաև՝ ֆրանսիական բազմաթիվ կառավարական կազմակերպությունների նստավայրերը։ Բացի այդ, քաղաքը դարձել է մայրաքաղաքի և նրա ներքին շրջանների գլխավոր նավահանգիստը։ Ներմուծվում էին հիմնականում թանկարժեք հատավաճառ ապրանքներ, խմորեղեն, նաև՝ երկաթե և պողպատե արտադրանքներ։ Հիմնականում արտահանվում էր ոսկե ավազ, ռաֆիա, կաուչուկ (ռետինե) և կենդանիներ։ Եվրոպայի հետ կապը պահպանվել է Messageries Maritimes և Havraise ընկերությունների շոգենավերի միջոցով, իսկ Մավրիկիոսի, ավելի հեռու՝ Շրի Լանկայի հետ՝ Union-Castle Line^[en] ընկերության միջոցով։

Բնակչության մեծ խտության և առողջապահության բացակայության պատճառով քաղաքում հաճախ է համաճարակ բռնկվում։ Օրինակ՝ 1898–1900 թվականների բուբոնային ժանտախտը, ինչից հետո քաղաքում անցկացվել է կոյուղագծի համակարգ։ 1895 թվականից բնիկներն սկսել են քաղաքից տեղափոխվել հյուսիսարևմտյան հատվածում հատուկ կառուցված գյուղեր։ Տարվել է 180 կմ երկարությամբ հեռագրական գիծ, որը կապել է Տուամասինան Անտանանարիվուի հետ։ Կառուցվել է Տուամասինա նավահանգիստն Անտանանարիվուի հետ կապող երկաթուղի։