Վրացերենի Այբուբեն

 

 

Ըստ հայկական աղբյուրների վրացական գիրը ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը։ Կորյունը հետևյալ կերպ է ներկայացնում վրաց գրերի գյուտի պատմությունը. «Մաշտոցը սկսեց Տիրոջից իրեն շնորհվածի համեմատ նշանագրեր հորինել վրացերեն լեզվի համար։ Գրեց, դասավորեց և օրինավոր կերպով հարդարեց... և իջավ Վրաց կողմերը։ Եվ գնաց, ներկայացավ նրանց թագավորին, որի անունը Բակուր էր, և աշխարհի եպիսկոպոսին, անունը՝ Մովսես։ ... Եվ նա (Մաշտոցը) իր արվեստն առաջարկելով՝ խրատեց, հորդորեց նրանց, և այն ժամանակ ամենքը հանձն առան նրա ուզածը կատարել։ Եվ վրացերեն լեզվի մի թարգմանիչ գտավ, որ անվանվում էր Ջաղա..., այնուհետև Վրաց արքան հրամայեց իր իշխանության զանազան կողմերից և խառնիճաղանջ գավառներից մանուկներ ժողովել և տալ վարդապետի ձեռքը։ Նա էլ նրանց առավ, ուսման բովի մեջ գցեց»։ Մովսես Խորենացին գրում է, "Մեսրոպ Վրաց աշխարհը գնալով՝ նրանց համար էլ, իրեն տրված երկնային շնորհով, ստեղծում է նշանագրեր, մի ոմն Ջաղայի հետ, որ հունարեն և հայ լեզուների թարգմանիչ էր, օժանդակություն գտնելով նրանց Բակուր թագավորից և Մովսես կաթողիկոսից"։

Մեսրոպ Մաշտոցի կողմից վրաց այբուբենի ստեղծման տեսությունն ընդունվում է խոշոր հանրագիտարանների և ակադեմիական գիտնականների կողմից. Ըստ Ա. Փերիխանյանի և Ջ. Գրիպպինի, հնարավոր է, որ Մեսրոպ Մաշտոցը վրաց այբուբենի անմիջական ստեղծողը չէ, սակայն այն չէր կարող առաջանալ առանց նրա մասնակցության։

Սակայն վրաց գիտնականների մեծ մասը չի ընդունում Մեսրոպ Մաշտոցի դերը վրաց գրի ստեղծման գործում։ Իվանե Ջավախիշվիլին փորձում է հիմնավորել, որ Մաշտոցը չէր կարող ստեղծել վրաց երկրորդ այբուբենը («նուսխուրի» այբուբեն), որն, ըստ իր կարծիքի, ստեղծվել է 6-րդ դարում, մինչդեռ Մաշտոցը մահացել է 5-րդ դարի կեսերին (440 թ.)։ Բացի դրանից Ջավախիշվիլին հիմք է ընդունում այն, որ Ղազար Փարպեցին հիշատակում է միայն հայոց գրերի գյուտը։ Մինչդեռ Ղազար Փարպեցին գրում է.

«Թե որևէ մեկը ցանկանա այս մասին ավելի հավաստի իմանալ… կարող է կարդալ ու տեղեկանալ նույն երանելի Մաշտոցի սիրելի աշակերտ Կորյունի գրքի պատմությունից։ Հոգևոր այր Կորյունն էր, որ առաջին անգամ ճշմարտապես գրեց այս բոլորը։ Որտեղից և մենք ստուգապես տեղեկացանք՝ բազում անգամ կարդալով»։

Իսկ Կորյունը, ում հղում է տալիս Փարպեցին, գրում է.

Եվ սկսեց Տիրոջից իրեն շնորհվածի համեմատ նշանագրեր հորինել վրաց լեզվի համար։ Գրեց, դասավորեց և օրինավոր կերպով հարդարեց և իր աշակերտներից մի քանի լավագույններին հետն առավ, վեր կացավ գնաց, իջավ Վրաց կողմերը։ Եվ գնաց, ներկայացավ թագավորին, որի անունը Բակուր էր, և աշխարհի եպիսկոպոսին, (անունը) Մովսես։ Եվ թագավորն ու ազնվականները, բոլոր գավառներով միասին, շատ անսացին նրան ըստ աստվածային օրենքի։ … Եվ վրացերեն լեզվի մի թարգմանիչ գտավ, որ անվանվում էր Ջաղա, մի գրագետ և ճշմարտահավատ մարդ. այնուհետև Վրաց արքան հրամայեց իր իշխանության զանազան կողմերից և խառնաղանջ գավառներից մանուկներ ժողովել և տալ վարդապետի ձեռքը։ - Կորյուն, Վարք Մաշտոցի, 36-37, Երևան – 1979 թ.։

Ըստ XI դարի վրաց պատմիչ Լեոնտի Մրովելիի՝ գրերը ստեղծել է Վիրքի (Իբերիա) կիսաառասպելական Փառնավազ Ա թագավորը՝ մ.թ.ա. III դարում, չնայած դա հաստատող ավելի հին աղբյուր չկա։ Վրաց գրականության մեզ հասած հնագույն նմուշն է 5-րդ դարով թվագրվող «Շուշանիկի վարքը» երկը („Շուշանիկիս ծամեբա”)։ Ակադեմիկոս Լավան Ճիլաշվիլիի ղեկավարությամբ Նեկրեսիում (Կախեթ) 1990-ականներին և 2000-2003 թվականներին կատարված պեղումների արդյունքում հայտնաբերվել են արձանագրություններ՝ արված հնագույն տառերով։ Ըստ վրաց ուսումնասիրողների դրանք են՝ Դավիթ Ստելիի IV դարով թվագրվող ասոմթավրուլի («ասո» - տառ և «մթավրուլի» - ազնվական) արձանագրությունը և Բոլնիսի եկեղեցու՝ 492 - 493 թթ. կատարված արձանագրությունը՝ նույն տառերով։

1940 թվականի պեղումների ընթացքում Մցխեթի - Արմազ բնակավայրում անտիկ շրջանի արձանագրություններ են հայտնաբերել՝ գրված հունարեն։ Կան նաև մի քանի արձանագրություններ՝ գրված դեռևս անհայտ գրերով։ Դրանք, հնագետ Պավլե Ինգորոխվասի կարծիքով, վրաց ասոմթավրուլի այբուբենի հին տառանշաններն են։

Պարույր Մուրադյանը մերժում է վրաց նշանագրերի նախաքրիստոնեական ծագումը, պնդելով, որ «նախաքրիստոնեական չի կարող նկատվել մի այբուբեն, ուր իբրև գիր (տառանիշ) գործածված է քրիստոնյաների խորհրդանշանը՝ վրացական Ք (Քրիստոս), Ջ (Ջվարի - խաչ), և Ծ (Ծմինդա - սուրբ) գրերի տեսքով»։ «Եթե այս իրողությանը գումարենք թվով ինը տառատեսակների և հնչյունային արժեքների նույնությունը հայերենի հետ (Կ, Թ, Է, Ո, Ւ, Ք, Փ, Ջ, Վ), - շարունակում է անվանի հայ պատմաբանը, - ինչպես նաև հայերենի նմանությամբ երկար ու կարճ ձայնավորների տարերաման անհրաժեշտություն չունենալու պարագայում Ե և Է գրերի գոյությունը, ՈՒ գրի կազմությունը, այլև Կորյունի հանգամանալի վկայությունը Մաշտոցի և նրա վրացի օգնական Ջավայի մասին, ի վերջո հայ-վրացական հոգևոր ու մշակութային սերտությունը, ...հազիվ թե կարելի կլինի այլ բացատրություն գտնել՝ քան ժամանակակից վարքագրի (Կորյունի) հաղորդումն է»։

Ասոմթավրուլի	Նուսխուրի	Մխեդրուլի	Անվանում	Թվային նշանակություն	Տառի անուն	Հնչյուն	Ռոմանիզացված	Համարժեքը հայկականում
			ან	1	ան	ա	A a	Ա ա
			ბან	2	բան	բ	B b	Բ բ
			გან	3	գան	գ	G g	Գ գ
			დონ	4	դոն	դ	D d	Դ դ
			ენ	5	էն	է	E e	Է է
			ვინ	6	վին	վ	V v	Վ վ
			ზენ	7	զեն	զ	Z z	Զ զ
			ეჲ	8	էյ	ը	-	Ը ը
			თან	9	թան	թ	T t	Թ թ
			ინ	10	ին	ի	I i	Ի ի
			კან	20	կան	կ	K' k'	Կ կ
			ლას	30	լաս	լ	L l	Լ լ
			მან	40	ման	մ	M m	Մ մ
			ნარ	50	նար	ն	N n	Ն ն
			ჲე	60	յե	յ	Y y	Յ յ
			ონ	70	օն	ո	O o	Ո ո
			პარ	80	պար	պ	P' p'	Պ պ
			ჟან	90	ժան	ժ	Zh zh	Ժ ժ
			რაე	100	րաէ	ր	R r	Ր ր
			სან	200	սան	ս	S s	Ս ս
			ტარ	300	տար	տ	T' t'	Տ տ
			ჳე	400	wի	ւ	w w	Ւ ւ
			უნ	-	ուն	ու	U u	Ու ու
			ფარ	500	փար	փ	P p	Փ փ
			ქან	600	քան	ք	K k	Ք ք
			ღან	700	ղան	ղ	Gh gh	Ղ ղ
			ყარ	800	ղար	կոկորդային ղ (կղ)	Q' q'	-
			შინ	900	շին	շ	Sh sh	Շ շ
			ჩინ	1000	չին	չ	Ch ch	Չ չ
			ცან	2000	ցան	ց	Ts ts	Ց ց
			ძილ	3000	ձիլ	ձ	Dz dz	Ձ ձ
			წილ	4000	ծիլ	ծ	Ts' ts'	Ծ ծ
			ჭარ	5000	ճար	ճ	Ch' ch'	Ճ ճ
			ხან	6000	խան	խ	Kh kh	Խ խ
			ჴარ	7000	qար	-	-	-
			ჯან	8000	ջան	ջ	J j	Ջ ջ
			ჰაე	9000	հաէ	հ	H h	Հ հ
	-		ჰოე	10000	հօէ	օ	Ou ou	Օ օ

Ժամանակակից Վրացերենի այբուբեն

Ժամանակակից Վրացերենի այբուբենը ունի 33 տառ․