Հիփ Հոփ

Հիփ (Hip) բառը օգտագործվում էր աֆրոամերիկյան բարբառում դեռ 1898 թվականին և նշանակում էր մարդու մարմնի շարժունակ մասերը, իսկ Հոփ (Hop) բառը՝ սեփական շարժումը։ «hip hop!» արտահայտությունը նաև նշանակում է խելացի շարժում։

Հիփ-հոփը որպես երաժշտական ​​ժանր և մշակույթ ի հայտ եկավ 1970-ականներին, երբ թաղային երեկույթները սկսեցին ավելի տարածված լինել Նյու Յորքում, հատկապես Բրոնքսում ապրող աֆրոամերիկացի երիտասարդների շրջանում։

1980-ականներին հիփ հոփը որպես երաժշտական ինքնուրույն ժանր սկսեց զարգանալ և տարածվել ամբողջ աշխարհում։

Այդ ընթացքում հանրաճանաչություն ձեռք բերեց հիփ հոփի գանգստերական ռեփ (անգլ.՝ gangsta rap) ենթաժանրը, որը կենտրոնացած էր աֆրոամերիկացիների հանդեպ ռասայական հալածանքների, աղքատության և վատ կենսապայմանների վրա։

1990-ականների սկզբին և կեսերին ԱՄՆ արևմտյան ափի հիփ հոփում (անգլ.՝ West Coast hip hop) գերակշռում էր ջի-ֆանկը (անգլ.՝ g-funk), մինչդեռ արևելյան ափի հիփ հոփում (անգլ.՝ East Coast hip hop) գերակշռում էին ջազ ռեփը (անգլ.՝ jazz rap), այլընտրանքային հիփ հոփը (անգլ.՝ alternative hip hop) և հարդքոր ռեփը (անգլ.՝ hardcore rap)։

Հիփ-հոփ երաժշտության ժողովրդականությունը շարունակվեց մինչև 1990-ականների վերջը և 2000-ականների կեսերը, և հիփ-հոփը ազդեց երաժշտության այլ ժանրերի վրա, ինչպիսիք են նեո-սոուլը, նյու մետալը և R&B-ն։

2000-ականների վերջին և 2010-ականների սկզբին, ռեփերները կարողացան հանրաճանաչություն ձեռք բերել առցանց երաժշտության տարածման մեթոդների միջոցով, ինչպիսիք են սոցիալական ցանցերը և բլոգերը, իսկ հիմնական հիփ-հոփը ավելի մեղեդային, զգայուն ուղղություն ձեռք բերեց։

Թրեփ (անգլ.՝ trap) և մամբլ ռեփ (անգլ.՝ mumble rap) ենթաժանրերը դարձան հիփ-հոփի ամենատարածված ձևերը 2010-ականների կեսերից մինչև վերջ և 2020-ականների սկզբին։

Հիփ հոփ երաժշտությունը Հայաստանում տարածված է հիմնականում երիտասարդության շրջանում։ 2000-ականների նշանավոր հայկական հիփ-հոփ խմբերից էր «Հայ Տղեքը», որը հիմնադրվել էր 2001 թվականին։ Խմբի լուծարումից հետո նրա անդամներ Միշոն և ՀՏ Հայկոն սկսեցին իրենց անհատական ​​կարիերաները։

• Ռեփ

• Toop, David (1984/1991) Rap Attack II: African Rap To Global Hip Hop New York: Serpent's Tail 1-85242-243-2;
• McLeod, Kembrew. Interview with Chuck D and Hank Shocklee 2002. Stay Free Magazine.
• Corvino, Daniel and Livernoche (2000) – A Brief History of Rhyme and Bass: Growing Up With Hip Hop. Tinicum, PA: Xlibris Corporation/The Lightning Source, Inc. 1-4010-2851-9
• Hess, Mickey (2009) – Hip Hop in America: A Regional Guide: Volume 1: East Coast and West Coast Greenwood. 0313343233
• Rose, Tricia (1994) -Black Noise. Middletown, Connecticut: Wesleyan University Press. 0-8195-6275-0
• Russell A. Potter |tytuł = Spectacular Vernaculars: Hip-Hop and the Politics of Postmodernism |data = 1995 |isbn = 0-7914-2626-2 |miejsce = Albany |wydawca = SUNY Press |oclc = 31604649 }}
• Light, Alan (ed). (1999) – The VIBE History of Hip-Hop. New York: Three Rivers Press. 0-609-80503-7
• George, Nelson (2000, rev. 2005) – Hip-Hop America. New York: Penguin Books. 0-14-028022-7
• Fricke, Jim and Ahearn, Charlie (2002) – Yes Yes Y'All: The Experience Music Project Oral History of Hip Hop's First Decade. New York: Da Capo Press. 0-306-81184-7
• Kitwana, Bakar (2004) -The State of Hip-Hop Generation: how hip-hop's culture movement is evolving into political power. December 4, 2006, Ohio Link Database
• Chang, Jeff (2005) – Can't Stop Won't Stop: A History of the Hip-Hop Generation. Picador, 0-312-42579-1.
• George, Nelson. Hip Hop America. Penguin, 2005.
• Katz, Mark. Groove Music. The Art and Cuture of the Hip Hop DJ. OUP, 2012.