Pózdnja Kitkata Wišnja

Pózdnja kitkata wišnja je kerk abo štom, kotryž docpěwa wysokosć wot 5 hač do 12 m. Rostlina rosće spěšnje a je zmjerzkokruta.

Skora je ćmowobruna.

Hłowne hałuzy steja nahle zrunanje.

Łopjena

Łopjena su wopak jejkojte, kožojće hrube, na hornim boku jasnje błyšćace a docpěwaja dołhosć wot 8 hač do 15 cm. Wone njesu dwě žałzy na stołpiku. Jich nazymske barbjenje je žołte a swětłošarlachčerwjene.

Kćenja

Kćěje wot meje hač do junija. Małe, běłe, wonjace kćenja docpěwaja šěrokosć wot 1 cm a steja po něhdźe třicećoch w wisacych, maksimalnje 15 cm dołhich kićach.

Płody

Płody su hróšatko wulke, ćmowočerwjene hač čorne. Wone su jenož předźěłane jědźne. Póčka nima jamku a je absolutnje hładka. Na kónčku stołpika njese zbytk kelucha.

Rostlina so jako škit přećiwo wětrej a pioněrske drjewa plahuje, po tym zo je hižo w lěće 1623 k Europje dóšła. W někotrych regionach tež wodźiwjene wustupuje.

Pochadźa ze wuchodneje sewjerneje Ameriki.

• Botanica, Bäume und Sträucher, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4467-7, strona 688 (němsce)
• Mayer, Schwegler: Welcher Baum ist das?, Bäume, Sträucher, Ziergehölze, ISBN 978-3-440-11273-1, strona 170 (němsce)
• Spohn: Welcher Baum ist das? Die neuen Kosmos-Naturführer, ISBN 978-3-440-10794-2, strona 102 (němsce)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)