Jan Běmar: Serbski farar a spisaćel nabožinskich spisow

januara">12. januara 1671 w Rodecach, † 10. meje 1742 w Budestecach) bě serbski farar a spisaćel nabožinskich spisow.

Narodźi so jako syn wićežneho bura w Rodecach pola Bukec a studowaše po wopyće Budyskeho gymnazija wot 1696 do 1700 teologiju w Lipsku. W lěće 1700 so z dźowku Budestečanskeho fararja Michała Frencla woženi a přewza dźěło jako pomocny farar pola přichodneho nana. Po jeho smjerći w lěće 1706 sta so z nowym fararjom a skutkowaše tam hač do swojeje smjerće.

Hromadźe z fararjemi Janom Langu z Minakała, Janom Wawerjom z Bukec a Matejom Jokušom z Hbjelska přełožichu jako prěni cyłu bibliju do serbšćiny a wudachu ju w lěće 1728. Nimo toho wuda Běmar někotre modlerske a kěrlušowe knihi a přełoži knihu Friedricha Wernera Prawy a wěsty njebjeski puć jedneho křesćijana, kotruž jeho syn Jan Gotttrau Běmar w lěće 1777 wuda.

Jan Běmar bě nan třoch serbskich duchownych Jana Gotthelfa (* 1704), Jana Gottholda (* 1706) a Jana Gotttrauwa Běmarjec (* 1710).

• Arnošt Simon: Běmar, Jan. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 48sl.