ৰুছ ভাষা: পূব স্লাভিক ভাষা

ৰুছ ভাষা (ৰুছ ভাষাত: русский язык) এটা স্লাভিক ভাষা যাক প্ৰধানকৈ ৰাছিয়া , বেলাৰুছ, ইউক্ৰেইন, কাজাখস্তান আৰু কিৰগীস্তানত কোৱা হয় আৰু বহুল ভাৱে ব্যৱহৃত। ইয়াৰোপৰি বিনা চৰকাৰী অনুমতিত লাটভিয়া, এষ্ট'নিয়া আৰু বহুতো প্ৰাক্তন ছোভিয়েট দেশত ইয়াক কোৱা হয়।

ৰাছিয়ান ভাষাৰ কোৱা লোকৰ সংখ্যা বিশ্বজুৰি ২৫৮ মিলিয়নতকৈ অধিক। ই ইউৰোপৰ ভিতৰতে আটাইতকৈ বেছি কথিত স্লাভিক ভাষা আৰু ইউৰোপৰ ভিতৰতে আটাইতকৈ বেছি কথিত থলুৱা ভাষাৰ লগতে ইউৰেছিয়াৰ ভৌগোলিকভাৱে আটাইতকৈ বেছি বিস্তৃত ভাষা। স্থানীয় ভাষা কোৱা লোকৰ সংখ্যা অনুসৰি ই বিশ্বৰ সপ্তম সৰ্বাধিক কথিত ভাষা আৰু মুঠ ভাষী লোকৰ সংখ্যা অনুসৰি ই বিশ্বৰ অষ্টম সৰ্বাধিক কথিত ভাষা। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মহাকাশ কেন্দ্ৰত থকা দুটা চৰকাৰী ভাষাৰ ভিতৰত ৰাছিয়ান ভাষা অন্যতম। তদুপৰি ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ ছটা চৰকাৰী ভাষাৰ ভিতৰত ৰাছিয়ান ভাষাও আছে। ৰুছ ভাষাটো চিৰিলিক লিপিৰ ৰাছিয়ান বৰ্ণমালা ব্যৱহাৰ কৰি লিখা হয়; ই তথাকথিত "কোমল" আৰু "কঠিন" ধ্বনিৰ মাজত পাৰ্থক্য কৰেি। প্ৰায় প্ৰতিটো ব্যঞ্জনৰ এটা কঠিন বা কোমল সমকক্ষ থাকে আৰু প্ৰভেদটো ভাষাটোৰ এটা বৈশিষ্ট্য। আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশ হ’ল জোৰবিহীন স্বৰবৰ্ণৰ হ্ৰাস।

ৰুছ ভাষা হৈছে ভাৰত-ইউৰোপীয় পৰিয়ালৰ এটা পূব স্লাভিক ভাষা। ই পুৰণি পূব স্লাভিকৰ কিয়ভান ৰুছ’ত ব্যৱহৃত ভাষা, যিটো নৱম শতিকাৰ শেষৰ পৰা ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ মাজভাগলৈকে পূব স্লাভিক জনগোষ্ঠীৰ এটা শিথিল গোট আছিল। কথিত ভাষাৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা ইয়াৰ আটাইতকৈ ওচৰৰ ভাষা হৈছে ইউক্ৰেইন, বেলাৰুছ আৰু ৰুচিন, পূব স্লাভিক শাখাৰ আন তিনিটা ভাষা। পূব আৰু দক্ষিণ ইউক্ৰেইনৰ বহু ঠাইত আৰু সমগ্ৰ বেলাৰুছত এই ভাষাসমূহ বিনিময়মূলকভাৱে কোৱা হয় আৰু কিছুমান অঞ্চলত পৰম্পৰাগত দ্বিভাষিকতাৰ ফলত পূব ইউক্ৰেইনৰ ছুৰঝিক আৰু বেলাৰুছৰ ট্ৰাছিয়ানকা আদি ভাষাৰ মিশ্ৰণৰ সৃষ্টি হয়। পূব স্লাভিক এটা পুৰণি উপভাষা আছিল নভগ'ৰড। যদিও ই ১৫ বা ১৬ শতিকাৰ সময়ছোৱাত বিলুপ্ত হৈছিল তথাপিও ইয়াক কেতিয়াবা আধুনিক ৰাছিয়ান ভাষাৰ গঠনত উল্লেখযোগ্য ভূমিকা পালন কৰা বুলি ধৰা হয়। তদুপৰি, ৰাছিয়ান ভাষাৰ বুলগেৰিয়ান ভাষাৰ সৈতে উল্লেখযোগ্য আভিধানিক সাদৃশ্য আছে কাৰণ দুয়োটা ভাষাৰ ওপৰত একেধৰণৰ গীৰ্জা স্লাভনিক প্ৰভাৱ আছে, কিন্তু ১৯ আৰু ২০ শতিকাত পৰৱৰ্তী সময়ত হোৱা পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়াৰ বাবে বুলগেৰিয়ান ব্যাকৰণ ৰাছিয়ান ভাষাৰ পৰা লক্ষণীয়ভাৱে পৃথক হৈ পৰে।[37] ১৯ শতিকাত (ৰাছিয়াত ১৯১৭ চনলৈকে) ভাষাটোক বেলাৰুছিয়ান, তেতিয়াৰ "শ্বেত ৰাছিয়ান" আৰু ইউক্ৰেইনীয়, তেতিয়া "লিটল ৰাছিয়ান" বুলি কোৱাৰ পৰা পৃথক কৰিবলৈ প্ৰায়ে "গ্ৰেট ৰাছিয়ান" বুলি কোৱা হৈছিল।

শব্দভাণ্ডাৰ (মূলতঃ বিমূৰ্ত আৰু সাহিত্যিক শব্দ), শব্দ গঠনৰ নীতি, আৰু কিছু পৰিমাণে ৰাছিয়ান ভাষাৰ বিভক্তি আৰু সাহিত্যিক শৈলীও ব্যৱহৃত দক্ষিণ স্লাভিক পুৰণি গীৰ্জাৰ স্লাভনিক ভাষাৰ এটা বিকশিত আৰু আংশিকভাৱে ৰাছিফাইড ৰূপ চাৰ্চ স্লাভনিকৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছে ৰাছিয়ান অৰ্থডক্স গীৰ্জাৰ দ্বাৰা। কিন্তু পূব স্লাভিক ৰূপসমূহ একান্তভাৱে দ্ৰুত অৱনতিৰ সন্মুখীন হোৱা বিভিন্ন উপভাষাতহে ব্যৱহাৰ কৰাৰ প্ৰৱণতা দেখা গৈছে। কিছুমান ক্ষেত্ৰত পূব স্লাভিক আৰু গীৰ্জা স্লাভনিক দুয়োটা ৰূপ ব্যৱহাৰ কৰা হয়, যাৰ বহুতো ভিন্ন অৰ্থ আছে। বিতংভাৱে জানিবলৈ ৰাছিয়ান ধ্বনিবিজ্ঞান আৰু ৰাছিয়ান ভাষাৰ ইতিহাস চাওক।

যুগ যুগ ধৰি ৰাছিয়ান ভাষাৰ শব্দভাণ্ডাৰ আৰু সাহিত্য শৈলীৰ ওপৰতো পশ্চিম আৰু মধ্য ইউৰোপীয় ভাষা যেনে গ্ৰীক, লেটিন, পোলিছ, ডাচ, জাৰ্মান, ফৰাচী, ইটালীয়, ইংৰাজী আদিৰ প্ৰভাৱ পৰিছে আৰু কম পৰিমাণে দক্ষিণ আৰু পূবৰ ভাষাসমূহ: ইউৰেলিক, তুৰ্কী, পাৰ্চী,আৰবী আৰু হিব্ৰু।