सोरपोतेल

उत्तर-पूर्व ब्राझीलांतूय हो करपांत येता. 'सोरपोतेल' ह्या उतराचो सरळ अर्थ घुस्पागोंधळ असो जाता, आनी हें उतर सोरपोतेलांत उपेग जावपी विंगड-विंगड नगांवेल्यान आयलां आसूं येता. हातूंत दुकराचें मास, काळीज, यकृत, जीभ आनी केन्नाकेन्नाय रगताचो आस्पाव जाता. पूण हालिंच्या काळांत शुद्ध रगत मेळप कुस्तार जाता देखून सोरपोतेलांत रगताचो चडसो उपेग जायना.

सोरपोतेल करपाक पयलीं मास अर्दें उकडून ताजे कुडके करतात, आनी मागीर ते तळसून विनाग्र घाल्ल्या चमचमीत खळांत शिजयतात. वेगवेगळ्या वाठारांतल्या सोरपोतेलाचो सुवाद आनी मसाले भिन्न आसतात, देखीक, कांय कडेन विनाग्राचो चड उपेग जाता. मासाच्या कुडक्यांचो आकार आनी रांदपाची पद्दत हातूंतुय फरक आसता: कांय कडेन उकडिल्लें मास खळांत शिजोवचे आदीं तळसून घेतात, जाल्यार बाकीचे लोक मासाचे कुडके खळांत थेट शिजयतात. गोंयांत आनी मंगळूरांत सोरपोतेल खूबदां सान्नां (तांदूळ आनी नाल्लाच्यो उकडून केल्ल्यो केकी) वांगडा वाडटात. सोरपोतेल पावावांगडा वा शितावांगडा, नाजाल्यार उंड्यांत घालून लेगीत खावपाक जाता.

सोरपोतेल मूळचो ब्राझीलांतल्या आफ्रिकी गुलामांच्या खाणांतलो जिन्नस, जातूंत दुकराची शेंपडी, कान, आंतां, जीभ आनी इल्लेंशें रगत हांचो आस्पाव आसतालो. पुर्तुगेजांनी सोरपोतेल भारतांत हाडलें, पूण तांचे वांगडा आयलो तो पोर्तुगालाच्या आलेंतेज प्रांतांतलो लोकप्रिय प्रकार. तातूंत गोंयच्या कातल्कांनी आनी पूर्व भारतीय मुळाच्या लोकांनी रूच वाडोवपाक फेरबदल केले. आयच्या खाणाजेवणांत तोच प्रकार पळोवंक मेळटा.