नाताल

नातालांचे परबेंत जेजुचो जल्म समारंभतात. दूसऱ्या उतरांनी सांगचें जाल्यार देवाचो पूत मनीस-रुपान ह्या संवसारांत जल्मलो हो गूट समारंभतात. पासकांचे परबेंत जेजुचें मरणाचेर जैत समारंभतात. जेजू मरून तीसऱ्या दिसा नव्यान जिवंत जालो. जेजुच्या पुनर्जिवंत्पणाची परब. दूसऱ्या उतरांनी, ही परब, क्रिस्ती आनी तारणीक नदरेन, पासकांच्या घुटाची परब. पात्कांचे सोडवणेची परब.

नातालां, क्रिस्ती भावार्थ्यांक क्रिस्ताच्या दूसऱ्या येण्याक तयार करता. हें क्रिस्ताचें दुसरें येणें फुडाराक एक खरी घडणी. ती केन्ना घडटली हें आमी नकळो. त्या खातीर आमी आमच्या पात्कांतलीं उठून क्रिस्ता वाटेन वळूंक गरज. पातक देवाच्या राज्याच्या येण्याक आडखळ जावंक फावनां. जुांआंव बातिस्ता भाशेन पवित्र सभा, क्रिस्तावांक सगळो वेळ मन्सताप परगट करता आनी सोमयाच्या ह्या दूसऱ्या येण्याक तयार आसूंक उलो मारता.

सुमार चवथ्या शेकड्यांत सावन क्रिस्तांवां जेजुचो जल्म(नातालां) समारंभूंक लागलीं. नातालां हो एक चड उमेदिचो सण. जशें जशें ही परब लागीं पावत येता तशेंतशें एक आथवीच उमेद आनी आनंद दाटून येता. खुशाल्काय भरून येता.

नातालांची परब गोंयच्या वातावरणांत गोंययकारांक एक सगळ्यांत व्हड आनी आनंदभरीत परब. समेस्त गोंययकारांक एकठांय हाडपी ही परब. हे परबे निमितान सयरीं दायरीं, इश्ट-मित्रां एकामेकाक मेळटात, विचारपूस करतात. कितलेय मतभेद, वायट्पण आसल्यार लेगीत, नातालांच्या दिसा सगळीं एकठांय जातात. पर्देसांत आनी आयस्पस आसलेलीं गोंययकारां नातालांक आपल्या गांव-घरा येवपाचो नेम धरतात. आपल्या कुटुंबा वांगडा ही परब करुंक आंवडेतात. नातालां खरेंच एक कुटुंबीक परब.

आयज नातालां एक जागतीक समारंभ जाला. हे परबे विशीं परंपरा दसतुरयो आनी जेवणांखाणां जरी देसां, संस्ताकृती आनी हवामाना प्रमाणें वेग-वेगळीं तरी त्या दिसाची उमेद सगळीं अंतरां हुप्ता. हो परबेचो दीस सगळ्यांक सुटयेचो दीस जाल्ल्यान ही परब सणाचय समारंब कसो जाला. जे भाशेन आयज हीं नातालां जातात ते द्रिश्टीन हे परबेंत संवसारी आनी उद्द्गी मन धिरिंधिरीं भितर सरुंक लागलां.

पूण खऱ्या नातालांचे परबेचो अर्थ बायबलिंत मेळटा. शुभवर्तमानाच्या दोन पुस्तकांचेर ताचो उल्लेख घडल्यो त्यो देवाचे येवजणे प्रमाणे जाल्यो अशें क्रिस्तांवां सतमांनतात. जेजू एक खाल्तो आनी दुरबळ मनीस-रुपान आयलो. प्रवादयांच्या पुस्तकांनी ताच्या जल्माची खबर आदीं फुडेंच सांगलेली आसली.

सब्द मनीस जालो आनी आमच्या मदें जियेलो हो देव-मनिस्पणाचो घूट, नातालांत, क्रिस्तांव समारंभताय.

नाताल, सोमया जेजू क्रिस्ताची जल्म समारमभता. दर वर्सा ही परब देजेंबराच्या २५वेर जाता.

मांदावळ

 

नाताल क्रिसतांवांची दुस्री व्हड परोब, पासकां उपरांत.

जेजू क्रिसताचो जल्माचो दीस कणेच थिरायेन सांगुंक जायना, पूण हिंवाच्या वो शीयेच्या दिसांनीं जाला म्हूण समज आसा.

जेजू क्रिसताचो जलम बेल्या नग्रा जालो. देवान भासायल्लो संवसाराचो सडवंदार-आचो वो तारोक-आचो जलम एका गर्वांगठ्यांत जालो. ताची आवोी आंकवार मारिया, जी पवित्र अतंयाच्या कुर्पेंत गरबेसत जाली. आंकवार मरियेन, सान जुजेक लगणाचे उतर दिलेलें.

आगुसत रमी पातशाय-आच्या राज्वटके वेळार, किरीन राजपालान आपल्या राज्यांत, लक कितलो आसलो तें मेजुंक, हुकूम घातलो. दर दादल्यान आप-आपल्या गांवांत वचून नंद कर्पाची गरज आसलेल्यान, सान जुजे गालिलेइयाच्या नाजारेत गांवासून बेल्या नग्रा गेलो.

जेजुच्या जल्माक बडवे, मेनडऱ्यांराखणे आनी राय

असो आदलो समज आसा की, आंज-बडव्यानीं आंकवार मरियेक जलम दितानां आदार दिलो. बडव्यानीं ग्लरिया ईन एश्चेल्सीस द्यो गाय्न अंत्रळार गायलें आनी देवाक वाखाणलो.

जेजूक पळेवंक गर्वां राखणे आयले. उदेंतिचे तीन राय मेल्कियोर, गास्पार आनी बार्तलमेव एका नखेत्राक पळेवन आयले. ताणीं भांगार, गंध-रस बी हाडलीं.

हेरद जेजूक मारुंक सदता

जेजूक भेट कर्पाच्या आदीं उदेंतिचे तीन राय राजा हेरद-आक मेळुंक आयलले. राजा हेरद-आक जेजुच्या जल्माची खबर कळ'ली. हेरद्य्क बाळकाक मारुंक जाय आसलो कित्याक जेजू राजा आसलो. जेजूक नमसकार करुंक उदेंतिच्या तीन राय-आंक फट मारून, ताचो जल्माचो जागो कळवंक लायलें. पूण जेजूक भेट करून, उदेंतिच्या तीन राय्ांक एका सपणां वर्वीं, देवान तांकां आपल्या देसाक वेगळी वाट धरुंक लायली.

हेरदीक हें कळ'ल्या उपरांत, सगळ्यां दन वर्सां उणें आसलल्या पुतांक मार्पाक हुकूम घातलो.