Vereinstaler: Antiga moeda de prata de Alemaña e de Austria

Trátase do derradeiro tipo de tálero alemán e contiña 16,667 gramos de prata fina.

 

O vereinstaler foi introducido para substituír o padrón anterior, baseado no tálero de Prusia, lixeiramente máis pesado (16,704 g). A partir dunha libra de prata obtíñanse 30 vereinstaler, cunha pureza de 900 milésimas. Era frecuente que esta característica fose amosada nos seus reversos, coa lenda XXX EIN PFUND FEIN ("30 por cada libra de fino").

O vereinstaler usábase en todos os países adheridos á Unión Alfandegueira dos Estados de Alemaña (Zollverein), unha organización establecida en 1834 pola que se suprimían os aranceis entre os membros da Confederación Xermánica, coa excepción de Austria.

As especificacións do vereinstaler aplicáronse tamén ao resto das moedas con valores expresados en táleros e en floríns, aínda que non se fixese nelas mención ao padrón do vereinstaler. No caso das moedas divisionarias, no entanto, deuse unha situación problemática, xa que estas (pfennig, kreuzer e groschen) seguían a ser específicas de cada Estado e en moitas ocasións carecían de correspondencia coas cuñadas noutros estados.

Prolegómenos

Xa nas discusións preliminares do Tratado de Dresde (Dresdner Münzvertrag), Saxonia presentara unha proposta para a creación dunha nova moeda equivalente a un terzo do tálero que se usaba naquel reino. Porén, a proposta fora rexeitada polos demais estados, ao resolverse que só se procuraría a homologación dos sistemas existentes.

 

Co tratado monetario de Dresde do 30 de xullo de 1838, creouse o dobre tálero (doppeltaler), equivalente a tres floríns, como unidade monetaria de toda a zona da Zollverein. O dobre tálero era válido nos estados do sur de Alemaña pertencentes á Zollverein, en Prusia, en Saxonia, Hesse-Kassel e o ducado de Turinxia. Ata 1853, entre outros, adheríronse ao tratado monetario de Dresde Anhalt, Oldenburgo, o ducado de Braunschweig e Hannover.

Creárase, xa que logo, unha profunda harmonización da moeda alemá, mais non, aínda, unha moeda alemá unitaria, xa que un dobre tálero do norte correspondía a 3,5 floríns do sur e a 3 floríns austrohúngaros, en tanto que moitas moedas do século XVIII mantiñan aínda a súa circulación.

Implantación nos diferentes estados

 

Co acordo monetario de Viena do 24 de xaneiro de 1857, Austria uniuse tamén á unión monetaria, do mesmo modo que a práctica totalidade dos estados da Zollverein. Introduciuse entón no sistema o vereinstaler como moeda principal, cunha versión simple e outra dobre.

En Prusia e outros estados xermanos do norte, o vereinstaler dividiuse en 30 groschen de prata (silbergroschen), e cada un destes en 12 pfennig, do mesmo xeito que en Saxonia, coa diferenza de que o seu groschen (chamado alí neugroschen) estaba dividido en 10 pfennig. Aínda que outros estados do norte, como Hannover, usaron tamén o groschen como moeda divisionaria, outros, como Mecklenburgo ou Hesse-Kassel usaron outras divisións diferentes.

No sur de Alemaña, estados como Baviera usaron o florín como unidade padrón de conta, coa equivalencia de ​1 ³⁄₄ floríns por cada vereinstaler. O florín estaba dividido en 60 kreuzer, e cada un destes en 4 pfennig ou 8 heller.

No Imperio Austríaco (e máis tarde no Imperio Austrohúngaro), a unidade de conta era un florín diferente, dividido en 100 kreuzer, de xeito que ​1 ¹⁄₂ floríns equivalían a un vereinstaler.

 

Substitución

Cando Austria se arredou da Confederación Xermánica (Deutscher Bund) tras a derrota na guerra austro-prusiana de 1866, acabou a cuñaxe de vereinstaler austríacos, e a súa circulación finalizou o 1 de xaneiro de 1901.

Na área do Imperio Alemán, a lei monetaria de 1873 trouxo consigo unha nova moeda, o marco de ouro (goldmark), chamada así por estar baseada no padrón ouro, aínda que a súa especie física fose cuñada en prata, e atribuíulle ao vereinstaler o valor de tres deses marcos.

Nese momento finalizou a cuñaxe do vereinstaler (a derradeira moeda de dobre vereinstaler emitiuse en conmemoración das vodas de ouro da parella real de Saxonia en 1872). As moedas de dobre vereinstaler mantiveron a súa circulación ata o 15 de novembro de 1876, e as de valor simple foron retiradas o 1 de outubro de 1907.

A partir de 1908, existiu unha moeda directamente herdeira do vereinstaler, a de valor facial de tres marcos, cuñada ata a época da República de Weimar.

 

A cantidade estándar de prata fina foi de 16,667 g para o vereinstaler e de 33,408 para o dobre vereinstaler (doppeltaler). Na táboa indícanse, entre parénteses) as desviacións desta norma.

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Vereinstaler

Bibliografía

• Ackermann, M. et al. (2008). Encyclopedia of World History. Vol. I. Facts On File. ISBN 9780816063864.
• Arnold P.; et al. (2007). Grosser Deutscher Münzkatalog von 1800 bis heuteBattenberg Verlag. ISBN 9783866460195
• Cuhaj, G. S. (2011). Standard Catalog of German Coins 1501-present. 3ª ed. Krause Publications. ISBN 9781440214028
• Flandrin, P. (1997). Les thalers d'argent. Histoire d'une monnaie commune. Editions du Félin. París. ISBN 2866452798
• Henderson, W. (1939). The Zollverein. Cambridge University Press. Cambridge.
• Holtferich C. L. (1990). "The monetary unification process in nineteenth-century Germany: relevance and lessons for Europe today". En A European Central Bank? Perspectives on monetary unification after ten years of the EMS. Cambridge. Cambridge University Press. Páxinas 216-243. ISBN 0521376238

• Krause, Chester L.; Mishler, C. (1991). Standard Catalog of World Coins: 1801-1991. 18ª ed. Krause Publications. ISBN 0873411501
• Parker Willis, H. (1896). "The Vienna Monetary Treaty of 1857", En Journal of Political Economy. Vol. 4. Nº2. Páxinas 187-207.

Outros artigos

• Unión Alfandegueira Alemá
• Tálero
• Tálero de convención
• Tálero de Prusia
• Reichstaler
• Kronentaler

Ligazóns externas

• "La evolución del Thaler o Taler Arquivado 27 de setembro de 2019 en Wayback Machine.". Cervera Colecciones.