Unidade Astronómica: Unidade de distancia en astronomía planetaria

É bastante utilizada en astronomía para expresar a órbita dos planetas e outros corpos celestes no ámbito da astronomía planetaria, e equivale aproximadamente a 149 597 870 700 metros.

É o radio da órbita circular dun planeta de masa desprezable e libre de perturbacións cuxo movemento medio é de “K” radiáns por día á volta do Sol, onde “K” é a constante gravitacional de Gauss, coa unidade de tempo do día solar e a unidade de masa, a masa do Sol. Esa unidade está, entón, relacionada coas dimensións do sistema solar e co movemento da Terra.

En termos prácticos, a unidade astronómica pode ser definida como a distancia media entre a Terra e o Sol.

As súas relacións con outras unidades de distancia utilizadas na astronomía son:

• • 1 ano luz = 63 241,07710 UA.
  • 1 parsec = 206 264,806248 UA.

Foi no século II a. C. cando o astrónomo grego Hiparco tentou facer o primeiro cálculo coñecido da distancia entre a Terra e o Sol, aproveitando as eclipses totais da Lúa. O seu método, porén, era bastante impreciso e deu valores equivocados.

No inicio do século XVII, a determinación da distancia da Terra ao Sol era a máis importante da astronomía, e Edmund Halley propuxo un método baseado na paralaxe da observación de dous astrónomos situados distantes un do outro a observar o tránsito de Venus sobre o disco solar para avaliar mellor esta distancia. Non obstante, dada a infrecuencia do fenómeno, só en 1631 e 1639 ocorreu ese fenómeno e, entón, foi posible aplicar o método de Halley para calculala, dando un valor de preto de 150 millóns de quilómetros.

Actualmente, utilízanse modernos métodos de deflexión de ondas de radio para determinación máis precisa desta distancia (utilizase un radiotelescopio, p. ex. o de Arecibo para emitir unha onda de radio cara a estrela, neste caso o Sol, e calcúlase a distancia segundo o tempo de demora na recepción do sinal de rebote).

Ligazóns externas

• UFRGS
• IAG/USP