Rabino: Figura relixiosa no xudaísmo

A palabra "Rabbi" ("Meu Mestre") deriva da raíz hebraica Rav, que no hebraico bíblico significa "grande" ou "distinto" (en coñecemento).

No xudaísmo, Rabino é un título empregado para distinguir aquel que ensina, aquel que ten a autoridade dos doutores da Torá, ou aquel apuntado polos líderes relixiosos da comunidade. Hoxe os rabinos son os responsables do ensino e aplicación dos ensinos do xudaísmo. Ao contrario doutras relixións, o rabino non é un sacerdote, non sendo estritamente preciso para a realización da maioría dos actos do ciclo de vida xudaico, como o casamento, bar-mitzvá, sepulturas, etc. Os únicos actos que esixen a participación dun rabino son o xet (divorcio) e litixios que esixan a decisión dun tribunal rabínico.

Porén, nos nosos días, en gran parte pola laicización da comunidade xudía, os rabinos asumiron o papel de condutores da maior parte das cerimonias relixiosas. Aínda así, no xudaísmo non existe a figura do "representante de Deus" ou dunha persoa cun contacto especial coa divindade, pois cada individuo é considerado como dotado dunha ligazón directa con Deus.

Bibiliografía

• Falbel, Nachman (2008). Judeus no Brasil: estudos e notas (en portugués). São Paulo: Humanitas. 
• Schlesinger, Hugo (1987). Pequeno vocabulário do judaísmo (en portugués). São Paulo: Edições Paulinas.