Eslora: Lonxitude máxima do casco dun barco medido paralelamente á liña de flotación

A eslora mídese paralelamente á liña de auga do deseño, entre dous planos perpendiculares á liña de cruxía. Un plano pasa pola parte máis saínte da popa da embarcación e o outro pola parte máis saínte da proa.

Inclúense todas as partes estruturais ou integrais, como son proas ou popas, amuradas e unións do casco coa cuberta. Exclúese o púlpito de proa, tendo en conta que o plano de referencia pasa polo punto de intersección da cuberta coa roda. Tamén se exclúen todas as partes desmontables que poidan selo de xeito que non se destrúa ou afecte á integridade estrutural da embarcación.

A teoría do buque distingue entre:

• Eslora de flotación, é a lonxitude do eixo lonxitudinal do plano de flotación considerado. LWL Length Water Line.
• Eslora entre perpendiculares, é a distancia entre a perpendicular de proa (Ppr) e a perpendicular de popa (Ppp). LBP Length Between Perpendiculars.
• Eslora máxima, é a distancia entre as perpendiculares á flotación máxima, trazadas polos puntos máis saíntes na proa e na popa,
• Eslora total, é a tomada entre os dous puntos máis extremos do navío. LOA Length Over All.

A eslora de flotación está relacionada coas capacidades de navegación do navío. Esta determina a velocidade máxima que pode acadar un navío con casco de desprazamento. A eslora total emprégase a efectos civís (cálculo de primas de seguro etc.) e para determinar o espazo necesario para atracar nun peirao e outras aplicacións similares. Todas as medidas lonxitudinais a bordo reciben o nome de eslora, polo tanto fálase da eslora dun zapón ou dunha bodega etc.

Definición internacional

Existindo distintas definicións de eslora e o uso que delas se fai a Organización Marítima Internacional adoptou unha defición que foi ratificada polos países membros de xeito que a eslora tómase como o 96% da eslora total nunha liña de flotación situada a unha distancia da quilla igual ao 85% do puntal mínimo de trazado, medida dende o canto alto desta quilla, ou a eslora dende a cara de proa da roda (na proa do buque) ata o eixo da mecha do temón (na popa do buque) na dita flotación, se esta fose maior.

Outros artigos

• Barco

• Elementos de Arquitectura Naval. Librería editorial Alsina Buenos Aires 1986. ISBN 950-553-026-9 (pag 2).
• Teoría del Buque. Cesáreo Díaz Fernández Barcelona 1972 B 43259 1972 (pag 5).
• OMI. Líneas de Carga. Londres, 2005. ISBN 9280101048