Camilo Nogueira Martínez: Escultor galego (1904-1982)

Estudou na Escola Municipal de Artes e Oficios de Vigo, onde logo sería profesor de alumnos como Xoán Piñeiro Nogueira ou Silverio Rivas.

Foi, xunto con Manuel Colmeiro, Arturo Souto, Manuel Torres, Carlos Maside e outros, bolseiro da Deputación Provincial de Pontevedra, grazas ao que puido ir á Real Academia de Belas Artes de San Fernando de Madrid.

 

Relevo mural na estación marítima. Esquerda.

 

Dereita.

Na súa obra distínguense tres etapas. Na primeira, antes da guerra civil, Nogueira, de familia de carpinteiros, traballaba na madeira. Obras desta etapa atópanse no Museo de Pontevedra.

Da segunda etapa, tamén en madeira, especialmente acacia australiana, freixo e buxo, hai obras no Museo Quiñones de León, no Pazo de Castrelos de Vigo.

Na terceira etapa empregou o barro e a pedra. Varias obras desta etapa están espalladas polas rúas de Vigo. Por exemplo o mural da estación marítima (1955), as esculturas Vida, Transportes, Accidentes e Incendios e a do chafrán do Edificio Aurora Polar da Rúa Urzáiz esquina República Arxentina (1959), o busto do papa Xoán XXIII na Rúa Conde de Torrecedeira (1965), a Pescantina e Mariñeiros portando o escudo da cidade de Vigo (1969) na Fortaleza do Castro, O forxador e O mariñeiro da Praza de Compostela ou o Monumento ó emigrante (1971) da Praza de América.

Foi dirixente local do Partido Galeguista.

Casado coa modista Teresa Román, foi pai do político Camilo Nogueira Román. O concello de Vigo adicoulle a Rúa Escultor Nogueira.

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Camilo Nogueira Martínez

Bibliografía

• "Nogueira Martínez, Camilo" en Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (en DVD).
• Martínez Vilanova, Fernando (1996). Camilo Nogueira: (1904-1982). Deputación Provincial de Pontevedra, 183 pp., ficha en Google Books.

Outros artigos

• Camilo Nogueira Román

Ligazóns externas

• Camilo Nogueira, escultor urbano en Xornal.Vigo.org, Concello de Vigo.